Kto mi zrobi dzidziusia - kolejna część

W przerwie sztuki, gdy spacerowała z Mateuszem w fuaje, wpadła wprost na swego sąsiada z widowni. Szarmancki, dojrzały, ze szpakowatymi włosami, wydał jej się mężczyzną wytwornym i zabójczo przystojnym. Jak Robert Redfort. Omal nie upusciła torebki z wrażenia. - Czy pozwoli pani, że się przedstawię? Robert. Pozwalam sobie podejść do pani, gdyż wielce emocjonalnie reagowała pani podczas spektaklu, a ja uwielbiam tak wrażliwe, ceniące sztukę kobiety... - Marta zapomniała języka w gębie. Oczarował ją do cna. Całą przerwę z wielkim zaangażowaniem rozmawiali o teatrze, literaturze, historii. Nawet nie wiedziała kiedy, przyjęła zaproszenie na lampkę wina do kawiarni po sztuce. Mateusz aż czerwony z zazdrości mógł jedynie przyglądać się z boku. Po przerwie siedząc obok nauczycielki na widowni, zupełnie inaczej niż przed przerwą, nie miał weny na choćby małe gesty. W kawiarni znowu Marcie i Robertowi nie zamykały się usta. Gdy mężczyzna już skomplementował dostatecznie kreację i urodę kobiety, zapytał, wskazując na siedzącego obok w zupełnym milczeniu, ze spuszczoną głową chłopca. - A kim dla pani jest Mateusz? To młodszy brat? - Hmm... to skomplikowane... nawet by pan nie zgadł... - A co jeśli odgadnę? - wbił wzrok w oczy Marty - czy będę mógł panią poprosić o... wszystko? - Nauczycielka zdając sobie sprawę, że facet nie ma najmniejszych szans odgadnąć nietypowej relacji z Mateuszem, bez wahania, uśmiechając się, potaknęła głową. Po drugiej lampce wina wyszła do toalety. Gdy wróciła, Robert z błyskiem oka poczynał sobie coraz śmielej w dyskusji. Dopytywał Martę, czy jest mężatką czy panną, o to czy ma narzeczonego. Wreszcie wypalił. - Pozwoli pani że odgadnę rodzaj waszej relacji!