Czas grozy 11

Władca jeszcze sobie podworował na temat eleganckiej damuli z potężnym bębnem – „No bo cóż innego mógłby wymajstrwać taki kolos!”

Wkrótce jednak przekonały go biadolenia przerażonej panny.

- Eryku, mój mocarzu, chcę widzieć teraz to, co zwał ten muzykant obieżyświat – miłość iberyjską! Pamiętasz?!

Marta szukała w myślach – „miłość iberyjska?  No tak, słyszałam o tym w kraju Franków… Mąż wkłada niewieście swe przyrodzenie między piersi! Chyba teraz chce wykorzystać fakt, że mam duże…”

Dryblas nie zastanawiając się, wyszedł z kobiety i obrócił ją przodem do siebie. Jego drąg prężył się w gotowości.

- O tak! – Zaklasnął w dłonie książę. – Ależ szykuje się przednia jazda! Wielki kutas, w wielkie cycki!

Eryk przyciągnął damulkę do siebie. Z lubością gapił się na jej biust. Ujął w dłoń swą tykę i umiejscowił ją w rowku miedzy pięknymi półkulami.

Martha zacisnęła zęby. Niezwykle podniecająca wydała jej się scena, w której łeb wielkiego węża wyłaniał się spośród jej piersi. Rzucał wielki cień, gdyż Karol stał blisko i przyświecał pochodnią.

- Niewiasto, chwyć się za swe dojki i przyciśnij je do siebie! Niech Eryk także tu poczuje ciasnotę!

Uczyniła co kazał. Trzymała się mocno za piersi. Patrzyła na główkę zwierza, to wyskakującą, to chowającą się jak w jamie.
„Jakby mi wąż wtargnął do sukni! I próbował wyłazić między cyckami!”

W tym momencie głębszy sztych Normana uderzył ją w szyję.
- Tak, mój woju! Mocniej! Przeszoruj jej cyce!

Osiłek naparł i pracował wytrwale.
Kolejne pchnięcie uderzyło Marthę w podbródek.

- Ależ to włócznia co się zowie! A ty niewiasto uchyl swe piękne, nadobne usteczka! Powitaj gościa! Powitaj rycerza!

Pochyliła głowę. Kolejne dźgnięcie trafiło w jej wargi i szybko wycofało się. Następne wjechało do jej ust. Kobieta poczuła lepki śluz na główce wikińskiego członka.

Jeszcze kolejny sztych, nie wycofał się, a zagościł w jej buzi na dobre.
Karol jeszcze bliżej przychylił pochodnię. Chciał widzieć potężny trzon w ustach ślicznej damulki.

- O tak! Bosko! A teraz paniusiu, ssij go! Ssij, a porządnie!

Z trudem obejmowała tak obszerną główkę. Polizała ją delikatnie, po czym zaczęła ssać.

Postawny woj poruszył się i westchnął z podniecenia. Zmobilizowało to Marthę do jeszcze bardziej usilnych starań.
„Possę mu jak dziwka. A nich ma. Niech zapamięta chwile rozkoszy ze mną.”

Karol przełykał ślinę, obserwując podniecający akt. Omal nie upuścił pochodni.

- Staraj się dzierlatko! Połykaj go, połykaj, choć miałabyś się krztusić!

Martha spełniała polecenia ochoczo. Rozszerzała usta jak mogła, a gdy wojownik jeszcze naparł, zaczęła się dławić.

Eryk nie wytrzymał podniecenia. Jęknął głośno, po czym wylała się z niego lawa spermy.  Zalała buzię kobiety i w chwili, gdy ta cofnęła głowę, trysnęła obficie na twarz, włosy, biust i suknię.

Martha poczuła się zbrukana, ale i spełniona.

Książę promieniał. Trzymał pochodnię tuż przy twarzy dziewczyny.
- No damulko! A tośmy cię naznaczyli! Jak nałożnicę książęcą przystało!

Panna dziękowała w duchu Bogu, że ten wulkan nasienia nie wybuchł w niej, w środku.  
„Znowu jest szansa, że uniknę pohańbienia.”