Prawdziwy przyjaciel XXII

Leżeliśmy wtuleni w siebie. Nie rozmawialiśmy. Każde z nas było pogrążone we własnych myślach. Dzisiejszy dzień był naprawdę udany, pomimo docinek chłopaków o tym, że dużo jem było sympatycznie. Ani razu nikt nie wspomniał o tej całej Izie. Gdy tylko słyszę jej imię, to aż mną trzęsie. Następnym razem nie wiem czy się powstrzymam, jeśli zobaczę jak robi maślane oczka do Tymona.
Chłopak przysunął mnie do siebie bliżej i pocałował w czubek głowy. Kocham w nim ten gest, robi tak zawsze, wie co lubię. Zadarłam głowę do góry i spojrzałam na niego. On zrobił to samo. Podniosłam się wyżej i pocałowałam go.
- Mmm..- zamruczał - A to za co?
- Za to, że jesteś. - przytuliłam go mocniej.
- Ej..co się dzieje?
- Nic. - powiedziałam obojętnie.
- Przecież widzę, mów.
- Nie zauważyłeś, że ostatnio jest tak jakoś inaczej? - zrobił zdziwioną minę.
- Inaczej, czyli jak?
- Wiecznie wszyscy czegoś od nas chcą, nie ważne czy to jest wieczór czy tez dzień.
- I to Cię tak denerwuje? - zaśmiał się.
- Trochę - dźgnęłam go w bok - Gdy jesteśmy we dwoje zawsze ktoś lub coś nam przerywa - w tym czasie zadzwonił telefon Tymona, podniosła się do pół siadu - O tym właśnie mówię.
Tymek wyjął telefon i sprawdził kto dzwoni. Zrobił kwaśną minę, po czym pokazał mi. To była Iza. Czy ona nie może dać mu spokoju nawet wieczorem?!
- Odbierz, na pewno coś się stało. - rzuciłam z ironią.
Tymon odebrał telefon i zaczął rozmowę. Nie wiedziałam o co w niej chodziło, chyba nawet nie chciałam. Rozmawiał z nią przez krótką chwilę, z tego co zrozumiałam próbował się wykręcić z czegoś, dalej już miałam to gdzieś. Byłam za bardzo zła, żeby słuchać dalej.
Poczułam jego ręce na mojej talii. Złapał mnie i przysunął do siebie, mocno tuląc. Schował twarz w moich włosach i szepnął :
- Przepraszam, gdybym nie odebrał nie dałaby mi żyć.
- Już i tak Ci nie daje - odpowiedziałam sucho - Kto normalny dzwoni o tej porze do nieznajomych.
- Zazdrośnica.. - pocałował mnie w szyję.
- Chyba śnisz!
Wyplątałam się z jego uścisku i podeszłam do okna.
- Iza prosiła, żebym wpadł do niej na chwilę - zagotowało się we mnie - I pomógł jej w czymś.
- To lepiej się śpiesz, żeby biedactwo nie musiała czekać. - burknęłam.
- Ej.. - podszedł i obrócił mnie w swoją stronę - Nie musisz być dla mnie taka wredna.
- Mam już tego dość - szepnęłam - Cały czas ktoś się pojawia. Najpierw były problemy z Arturem, a teraz pojawiła się Iza.. To ona powinna być zazdrosna, a nie ja.
- Wiedziałem, że zazdrośnica z Ciebie. - zaśmiał się.
- Jeszcze chwila, a nie ręczę za siebie.
- Już dobrze, chodź tu - przyciągnął mnie do siebie i pocałował w czoło - Nie pójdę do niej dziś, jakoś przeżyję i wytrzyma do jutra - zaśmiałam się w duchu - A jutro pójdziemy tam razem. Zgoda?
Uśmiechnęłam się sama do siebie. Pokiwałam głową na znak zgody. Jestem ciekawa jak zareaguję gdy mnie zobaczy.
- I zarezerwuj sobie najbliższy weekend dla mnie - spojrzałam na niego - zabieram Cię w jedno miejsce na dwa dni. Tylko Ty i ja.
- Kocham Cię. - pocałowałam go.

                                      
                                          ***

Właśnie zadzwonił ostatni dzwonek tego dnia. Razem z Melką idziemy teraz do szatni, Tymon pewnie zaraz będzie po mnie jeśli już nie czeka. O dziwo pomimo ciężkich lekcji cały czas się uśmiecham, co nie uszło uwadze mojej przyjaciółki. Oczywiście opowiedziałam jej z jakiego powodu cały czas ciesze się jak głupi do sera. Przyjaciółka doskonale wiedziała, że nie trawię Izy, dlatego nie miała żadnych argumentów które sprzeciwiałyby się temu, abym razem z Tymkiem poszła do Izy.
Ubrałyśmy kurtki i wyszłyśmy ze szkoły. Przed budynkiem pożegnałam się z przyjaciółką buziakiem w policzek i ruszyłam przed siebie. Słońce grzało, ale nie tak, że mogłabym chodzić już bez kurtki. Rozejrzałam się dokoła i nigdzie nie widać Tymona. W tym czasie poczułam wibracje telefony, wyjęłam i zobaczyła, że to wiadomość od mojego chłopaka.
" Spóźnię się 10 minut, ale będę Więc czekaj, "
Nie zamierzam nigdzie iść - dodałam w myślach.
Szybko mu odpisałam i czekałam. W moją stronę szedł właśnie Sebastian. Uśmiechał się tylko nie wiem czy do mnie, czy tak po prostu.
- Mała - rzucił - Cały dzień chodzisz z bananem na twarzy, co już zmajstrowałaś? - włożył ręce do kieszeni spodni.
- Ja nic - uśmiechnęłam się - Po prostu się cieszę. Mam iść z Tymonem do tej całej Izy - Sebek zdziwił się.
- Myślałem, że jej nie trawisz. Coś się zmieniło?
- Nie, dalej jej nie trawię - pokręciłam głową - Wczoraj dzwoniła do niego z pytaniem czy mógłby do niej na chwilę wpaść.
- I co z tego?
- Był wieczór - warknęłam - Zdenerwowałam się, a on powiedział, że nie pójdzie - uśmiechnęłam się - A jeśli już to ze mną. Trochę się zdziwi jak mnie zobaczy.
- Mała wredna zołza. - zaśmiał się.
Na co wzruszyłam ramionami i sama zaczęłam się śmiać. W tym czasie przyszedł już Tymon, oczywiście nie obyło się bez komentarza Seby jaka to ja jestem wredna, ale cóż jak trzeba to mus. Przecież nie pozwolę, żeby była z nim sam na sam, nie wiadomo co jej strzeli do głowy.  
Pół godziny później byliśmy już przed drzwiami domu Izy. Jestem ciekawa jaka będzie jej mina, dy mnie zobaczy.
- Hej Tymuś. - uśmiechnęła się do niego uroczo.
- Cześć - spojrzała na mnie - To moja dziewczyna Maja. - pomachałam jej.
Na dźwięk słów Tymona z jej twarzy od razu znikł uśmieszek. Myślała, że będzie z nim sama..
Teraz mogłam się jej przyjrzeć uważnie. Wysoka blondynka, o szarych oczach i jasnej karnacji. Miała na sobie obcisłe skórzane spodnie i dokładnie przylegającą do ciała bokserkę. Jej wyraz twarzy nie zachęca do zaprzyjaźnienia się z nią, wręcz przeciwnie - ostrzega.  
Dziewczyna zaprosiła nas do środka. Gdy wchodziłam spiorunowała mnie wzrokiem, tak jakbym zepsuła jej plany. A przecież przyszłam tylko ze swoim chłopakiem i nic poza tym.
- To co się stało, że potrzebujesz pomocy? - zapytał Tymek, gdy byliśmy w jej pokoju.
- Yy..nie już nic takiego - tłumaczyła się - Przepraszam, że Cię fatygowałam. - uśmiechnęła się.
- Okey, to my już pójdziemy.
- Skoro jesteś to może zostaniesz i się pouczymy ? - powstrzymałam się od parsknięcia śmiechem.
- Nie mogę, idziemy razem do kina z Mają - spojrzał na mnie - Cześć.
- Miło było Cię poznać Iza. - rzuciłam na odchodne.
Nie odpowiedziała nic tylko, gdy wyszliśmy zatrzasnęła za nami drzwi z wielkim hukiem. Już nie wytrzymałam i zaczęłam się śmiać. Tymek razem ze mną.
- Jesteś okropna. - uśmiechnął się.


_______________________________________________________________________


Dawno nie było żadnego rozdziału z tego opowiadania, więc jest dziś.
Na zdj jest Iza.
Miłego czytania ! <3