Co w Lolowie piszczy cz. 7

Jak oparzony odwrócił się na pięcie i zobaczył kolejną, bardzo młodą mieszkankę. Kurwa, czy tu jest ktoś, kto skończył trzydziestkę? – Pomyślał, lecz zaraz tępo się uśmiechnął i wyciągnął dłoń do nieznajomej, chcąc wystrugać odważniaka.
      – Cześć. Jestem Babolek, dziennikarz – zaświergotał, siląc się na sztuczny luz.
      – Oczko. – Przybyszka podała mu rękę. – Co tam czytasz?
      – Erotyk, dość ciekawy. Już się wciągnąłem, chętnie bym wypożyczył.
      – I tak stoisz, zamiast usiąść jak człowiek przy stoliku, z kawą? – zapytała dziewczyna.
      – A to tak można? – Typ rozdziawił gębę.
      – A no można, można. – Zachichotała Oczko. – Ciekawe? – Zmarszczyła brwi. – Jesteś na samej górze, tu jest największy chłam… to znaczy najsłabsze prace, nikt ci o tym nie powiedział?
      – Co? – Obruszył się pismak. – Nie. Przyszedłem tu z… a, z Dygu, i nie wspominała. Oprowadza mnie trochę.
      – No tak, Dygu, tylko ona mogła zdecydować się na tak desperacki krok – stwierdziła mieszkanka, która także z miejsca rozpracowała stopień inteligencji rozmówcy.  
      Podeszła do barierki, machnęła ręką do przyjaciółki i wróciła do Babolka.  
      – Kurde, tak dużo już przeczytałeś? – Wskazała palcem teczkę, otwartą gdzieś na środkowych stronach.
      – Nie, tak tylko zajrzałem. Przeczytałem dwunastą część i strasznie mnie wciągnęło. Muszę przyznać, że zajebista powieść – rzekł Babol.  
      – Po jednej części oceniasz całość? – Nie dowierzała Oczko, teraz już pewna, że ma do czynienia z jakimś idiotą. Widząc, co czyta i że na dodatek mu się podoba, nie mogła zinterpretować inaczej.
      – A co to? – Zawstydzony Babolek zmienił temat, pokazując paluchem cztery guziczki, a przy nich znaczki z łapkami w górę i w dół, oraz napisy „tak” i „nie”.  
      – To są, koleś, decyzje czytelników. Potem z łapek robi się statystyki i one decydują, na które piętro trafi rękopis.
      – Aha – mruknął pismak, nie przyznając się, że mało co zrozumiał. – A możesz mi coś powiedzieć o waszej wsi? – poprosił, widząc, że laska do najgorszych wredot nie należy… chyba.
      – A mianowicie?
      – No… coś o mieszkańcach, kto pisze dobrze, kto źle, może coś o charakterach?
      – O charakterach to ci nie powiem, bo nie zamierzam obgadywać przyjaciół, a kto pisze lepiej, kto gorzej, tego nie wiem. Gusta są różne, więc to, co podoba się mnie, nie musi podobać się komuś innemu. Dziwne masz te pytania – stwierdziła Oczko.
      – A masz jakieś ulubione? Każdy ma – naciskał Babolek.
      – Regularnie to czytuję Agnes i Cukiereczka, no i mam też kilka innych, które lubię, ale za duży by wymieniać. Nie będę ci mącić, sam musisz trafić na swoje – odparła dziewczyna. – To wszystko? Bo muszę spadać, prace same się nie poukładają. – Wskazała dłonią stos leżących obok rękopisów.
       – Eeee… szkoda, myślałem, że dłużej porozmawiamy – bąknął Babolek, wkurzony faktem, że trafił na odpowiednią rozmówczynię, a ta już spierdala.
      – Idź do Ktoś, Kocurka albo Agnes, oni na pewno chętnie z tobą pogadają. Ewentualnie z Dżekylem lub Alexem. Tak, Alex wszystko ci powie –  zaproponowała Oczko, sugestywnie uśmiechając się pod nosem. – Są mili, na pewno się dogadasz, zwłaszcza, że masz tę gadanę – dodała, akcentując odpowiednio.
      – Yyyy… z Dżekylem już gadałem, ma kran na… na…
      – Na przecinki – dokończyła dziewczyna.
     – A no tak! – Koleś puknął się w czoło, usiłując obrócić w żart swoją tępotę. – A gdzie znajdę tego Kocurka? – zapytał, nie przyznając się, że boi się spotkania z dziewczynami.
      – Oj, ciężko, Kocurek chodzi własnymi ścieżkami i raz jest, raz go nie ma. Musisz liczyć na fart. I nie zatrzymuj mnie już, bo mam robotę. Powodzenia – rzuciła Oczko i nie czekając, aż typ znowu zacznie pierdolić, chwyciła rękopisy i szybko się ulotniła.
      I znowu „powodzenia”. A z resztą, mam to gdzieś. Na razie idzie dobrze i swoje „powodzenia” mogą se w dupę wsadzić. – Warczał bezgłośnie pismak, będąc coraz pewniejszym swego i tego, że uda mu się przeprowadzić ten wywiad bez spięć. Kilka informacji od Oczko już zdobył, zdobędzie i kolejne. No dobra, pogadam z tym Kocurkiem, koleś chyba jest w porządku. – Zadecydował. Agnes i Cukiereczek. – Przypomniał sobie. Ale ta pierwsza jest wredna… przecież Cyc ostrzegał. Ale kurwa, co to ma do pisania? I Cukiereczek – świetne imię, więc na pewno ma też super powieści. Ale jak tu znaleźć? – Facet zmarkotniał, widząc przed sobą tysiące prac.  
      – PO PRAWEJ MASZ WYSZUKIWARKĘ! – krzyknęła z dołu Dygu, siedząc sobie wygodnie w ogromnym fotelu.
       Zaintrygowany koleś szybko ruszył w poszukiwaniu urządzenia.
      – KURWA, PO PRAWEJ! – zagrzmiała dziewczyna, gdyż kretyn poszedł w drugą stronę.
      Hmmm… piszemy… prawą ręką… chyba. – Babolek uniósł w górę prawą dłoń. – To prawa? – wymruczał pod nosem. Ale skoro każe iść tam, więc tak, to jest prawa. – Doszedł w końcu do konkretnych wniosków i udał się w kierunku schodów.

*Oczko – Iga21
Cukiereczek – Candy
Kocurek – Indragor
Alex – AlexAtheme

** "Po jednej części oceniasz całość". Cytat pochodzi z komentarza w "To nie miało tak być – Musisz się przełamać".