My boyfriend's brother | część 2

- Hay, idziemy na jakieś małe zakupy? - zapytała Mia, moja bff, gdy opuściłyśmy budynek uniwersytetu.

- Możemy je przełożyć na jutro? Chciałam jechać wcześniej do Aarona. - zaśmiałam się nerwowo.

- No jasne, ale pamiętaj, jutro! - pogroziła mi palcem w żartach i dała buziaka w policzek na pożegnanie przy okazji życząc dobrej zabawy.

Cała w skowronkach kierowałam się w stronę przystanku autobusowego, aby pojechać do domu mojego chłopaka. Pokazałam kierowcy bilet i skierowałam się na górę i zajęłam miejsce na początku. Wyjęłam książkę, którą ostatnio wypożyczyłam w bibliotece i zaczęłam ją czytać, co jakiś czas sprawdzając gdzie jestem i kiedy wysiąść.  

Po 40 minutach zamknęłam książkę pakując ją do torby i wcisnęłam przycisk, kierując się na dół. Podziękowałam kierowcy i zaczęłam iść w stronę domu mojego chłopaka. Był niemały kawałek do przejścia.

Gdy stałam przed bramą zorientowałam się, że nie ma samochodu. Może wstawił go do garażu? Ale on zawsze wstawia go wieczorem. Nie ważne.

Popchnęłam lekko bramę i skierowałam się do drzwi. Nacisnęłam delikatnie klamkę i weszłam do środka. Zaczęłam się rozglądać dookoła ale było cicho. Czyżby nie zamknął drzwi na zamek jak wychodził? No nie, przecież zamykał, widziałam!  

Dobra, teraz to się bałam. A co jak ktoś się włamał i czeka gdzieś.. stop. Ogarnij się, Hayley. Nie jesteś dzieckiem.

Usłyszałam cichy szelest, jakby ktoś się przemieszczał. Nerwowo przełknęłam ślinę i zamarłam ze strachu. Odwróciłam się i przede mną stał przystojny czarnowłosy nieznajomy z pięknymi błękitnymi oczyma jak ocean, w których można utonąć. Przyglądałam mu się chwile, totalnie bezwiednie.  

- Wiem, przystojny jestem. - usłyszałam pewny siebie głos a po chwili cichy śmiech.

- Em.. Kim jesteś? - zapytałam odsuwając się na bezpieczną odległość od bruneta.  

- O to samo mogę zapytać ciebie. - przymrużył oczy i uniósł lekko prawe ramie.  

- Powiedz pierwszy. - zmrużyłam brwi i skrzyżowałam dłonie na klatce piersiowej.

- To Ty wtargnęłaś do mojego domu. - po raz kolejny usłyszałam jego śmiech.

- Twojego co...? - uniosłam jedną brew. Kim on jest i za kogo on się uważa? - To dom mojego chłopaka, Aarona. - Chłopak wyglądał jakby coś sobie przypomniał.

- Jestem Ian. - podał mi dłoń, którą niepewnie uścisnęłam.



- Hayley. - patrzyłam na niego podejrzanie.  

- Jestem bratem Aarona. - przekręcił głowę w bok i wpatrywał się we mnie.

- Nie wspominał, że ma rodzeństwo.

- Nie lubi się chwalić.. - usłyszeliśmy głośne chrząknięcie i oboje odwróciliśmy się w stronę drzwi.

- Aaron! - uśmiechnęłam się szeroko na jego widok, ale on nie wydawał się taki zadowolony. Teraz mierzył swojego brata wzrokiem, a tamten nie był mu dłużny. Czułam się jak bym pomiędzy jakąś walką na testosteron.  

- Miałem po ciebie przyjechać. - mówił, nie spuszczając wzroku z Ian'a, a tamten tylko się głupio uśmiechał, próbując Aarona jeszcze bardziej rozzłościć.

- Chciałam Ci zrobić niespodziankę. - zauważyłam i podeszłam do niego. - Myślałam, że miałeś dzisiaj wolne - pomachałam mu przed twarzą aby spojrzał na mnie, nie na bruneta.

- Na jak długo przyjechałeś? - mój chłopak zapytał Ian'a.  

- Na stałe. - każde słowo wymówił bardzo wyraźnie, co spotkało się z westchnieniem wyraźnie załamanego Aarona.

No to będzie ciekawie.