My boyfriend's brother | część 19

- Możemy sobie zrobić przerwę? - szepnęłam. Aaron podniósł głowę i spojrzał na mnie załamany.

- Hayley, proszę.. - przybliżył się do mnie i przytulił mnie do siebie. - Moja kruszynko, nie zostawiaj mnie proszę.. Nie dla niego - wtulił głowę w zagłębienie mojej szyi.

- Czemu go tak nienawidzisz? - po chwili trzymaliśmy się za ręce i patrzyliśmy sobie w oczy.

- Przez kobietę - spojrzał na mnie.

- Liz? - szepnęłam sama do siebie, uświadamiając sobie to co w ostatnich czasach słyszałam.

' Historia lubi się powtarzać, braciszku '

'tyle czasu się nie odzywałeś i teraz już wiem dlaczego '

Aaron skinął głową i przeniósł mnie na swoje kolana.

- Wyjechała na studia, rozstaliśmy się. Wiesz kto pojechał z nią? - zaśmiał się kpiąco i spojrzał mi w oczy.

Otworzyłam oczy i usta szeroko w zaskoczeniu.

- Ian?  

- Dobra jesteś w zgadywanki - znów zaśmiał się kpiąco. - Nie byli w związku, po prostu się pieprzyli, tacy przyjaciele z przywilejami, wiesz.

Tym razem jeszcze uniosłam wysoko brwi i wpatrywałam się w Aarona jakbym go widziała pierwszy raz w życiu.  

- Żartujesz?  

- A wyglądam jakbym żartował? - uniósł jedną brew. - Rodzice skłamali o babci, bo Elizabeth przyjechała do nich i poprosiła ich żeby zadzwonili do mnie bo wiedziała, że ja do niej nie przyjadę. Porozmawialiśmy i mnie przeprosiła.

- Dlaczego z nią w ogóle rozmawiałeś?

- Dlaczego go w ogóle pocałowałaś? - odwrócił kota ogonem, a ja nerwowo zeszłam z jego kolan i usiadłam skrzyżnie naprzeciwko niego. - I co to jest? - wskazał na miśka.

- Nie odwracaj kota ogonem Aaron, może z nią też się całowałeś, co? - zmrużyłam oczy.

- Może - powiedział i wstał. Zmarszczyłam brwi i też wstałam - Jesteś taka sama jak ona - Nie wytrzymałam i się zamachnęłam, uderzając dłonią w jego policzek. Stał przede mną zszokowany i złapał się za policzek. - Nie, Hayley, nie to miałem na myś.. - przerwałam mu

- Wyjdź! - krzyknęłam i próbowałam powstrzymać się od płaczu.

- Hayley, ja..

- Wyjdź! - krzyknęłam głośniej pokazując palcem na drzwi. - Nie chce Cię widzieć - szepnęłam i schowałam twarz w dłoniach. Na szczęście wyszedł i mogłam spokojnie usiąść na łóżku.

Nie płacz Hayley! Nie będziesz płakać! - powtarzałam sobie w myślach.

Właśnie sobie uświadomiłam kogo bym chciała teraz zobaczyć, w czyje ramiona się wtulić, czyj głos usłyszeć i czyich ust zasmakować.  

Ian.

Ale nie. Nie powiedział mi o tym co robił z Liz. Aaron się z nią rozstał, gdy wyjechała na studia, więc drugi brat pojechał ją posuwać?  

Wiem jedno, że muszę z nim poważnie porozmawiać.

Moje zamyślenia przerwała Mia, która właśnie weszła do pokoju.

- I jak? - usiadła obok mnie.

- Zerwaliśmy. - szepnęłam oglądając swoje palce.

- Widziałam go na korytarzu jak wyszedł, był wściekły.

- To chyba ja powinnam być wściekła! - krzyknęłam i spojrzałam na nią. - Liz wyjechała na studia do Londynu, więc Aaron się z nią rozstał. - obserwowałam jej reakcje.

- Wiem - lekko się uśmiechnęła.

- Więc drugi brat pojechał z nią do Londynu i ją pieprzył - wrzasnęłam zdenerwowana.  

Nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić. Ogarnęła mną złość, zazdrość, rozczarowanie.  

Reakcja Mii była dokładnie taka sama jak moja.

- Co za kutas! - pokręciła zażenowana głową. - Ale z drugiej strony.. Musisz z nim porozmawiać i poznać jego wersje wydarzeń. - skinęłam głową na jej słowa i zastanawiałam się jak się do tego zabrać.

~

Wyszykowałam się i pojechałam z do domu braci. Mia odprowadziła mnie na przystanek i mówiła mi co mam ewentualnie mówić a czego nie.

Zapukałam do drzwi i czekałam na jakiś odzew. Z jednej strony byłam wściekła na Iana, a z drugiej chciałam mu się rzucił na szyję i nie mogłam się doczekać kiedy go zobaczę.

Po chwili w drzwiach stanęła dziewczyna ode mnie z uczelni.

- Hayley? Co Ty tutaj robisz? - zapytała zdziwiona, a ja przełknęłam ślinę.

- Mandy, co Ty tutaj robisz? - zapytałam, czując jak w środku coś mi dygocze, to nie mogło się zdarzyć, nie mógł tego zrobić

- Niezręczne pytanie - zaśmiała się, ale po chwili się uśmiechnęła i znowu zachichotała, będąc z siebie dumna. Poczułam jakby ktoś właśnie uderzył mnie w twarz. Bez słowa odwróciłam się na pięcie i skierowałam do przystanku autobusowego. Zasłoniłam twarz włosami, aby nie było jej widać i się rozpłakałam.  

- Dlaczego to tak boli - szepnęłam do siebie, odgarniając włosy. - Dlaczego to tak boli..

__

KC misie! <3

Pisać KONIECZNIE jak wam się podoba i czego się spodziewacie w kolejnym rozdziale! <3