Studencka Miłość rozdział 21

Tuliłam w ramionach swojego narzeczonego. Byłam taka szczęśliwa, dni mijały a ja czułam się przy Danielu wyjątkowo. Postanowiliśmy, że ustalimy datę ślubu nie będziemy długo czekać.
- to może sierpień ? co Ty na to ? – powiedział Daniel
- sierpień ? przecież to za pół roku – byłam zaskoczona, że tak szybko
- chcę jak najszybciej, żebyś była moją żoną. Chyba, że chcesz poczekać  
- nie chce czekać. Kocham Cię i sierpień mi pasuje. Zawsze chciałam wziąć ślub w sierpniu
- cieszę się bardzo. Kochanie a co byś pomyślała gdy byśmy się podbudowali w naszej rodzinnej miejscowości ?
- nie wiem, chyba nie mamy na to pieniędzy. Wesele też kosztuje
- kochanie weźmiemy kredyt damy rade, ale pomyślimy o tym później
- dobrze cieszę się
Postanowiłam powiedzieć o wszystkim Michałowi, kilka dni się z nim nie widziałam. Przyjażnie się z nim i chce żeby wiedział o naszych planach. Zadzwoniłam do niego i umówiliśmy się do kawiarni.  
- ślub ? jak to tak szybko ? – Michał był bardzo zaskoczony  
- tak, bardzo się kochamy i nie chcemy długo czekać
- nie ! nie zgadzam się ! – zaczął krzyczeć, nie poznawałam go
- Michał uspokój się ! Jak Ty się zachowujesz ?  
- nie rozumiesz ? Kocham Cię i nie pozwolę Ci wyjść za niego za mąż – mówił z łzami w oczach
- przecież sobie już to wyjaśniliśmy, jesteśmy przyjaciółmi. Cieszyłeś się tym, że jestem z Danielem
- a co miałem zrobić ? Cieszę się Twoim szczęściem, ale nie mogę pozwolić, żebyś wyszła za mąż
- wiesz co jesteś beznadziejny ! Jak możesz tak robić ? Tak się zachowywać ! myślałam, że jesteśmy przyjaciółmi ! – krzyczałam ze łzami w oczach, po czym wyszłam
Nie obchodziło mnie to, że tyle ludzi w kawiarni na nas patrzą nic mnie nie obchodziło. Po raz kolejny się zawiodłam na Michale, znowu się rozczarowałam. Nie rozumiem jego zachowania jak, wiem że może się nie cieszyć moim szczęściem, ale nie musiał się tak zachowywać. Wieczorem opowiedziałam Danielowi o sytuacji z Michałem, był zaskoczony jego zachowaniem bo ostatnio dobrze im się rozmawiało. Kilka razy dzwonił, lecz nie odbierałam. Daniel postanowił odebrać.  
- słucham ? – powiedział mój narzeczony
- cześć, możesz poprosić Wiki ? – powiedział Michał
- ona nie chce z Tobą rozmawiać
- proszę daj mi ją
- słuchaj ! Zachowałeś się nie fajnie ona traktowała Cię jak przyjaciela
- to Ty słuchaj ! ja ją kocham i nie pozwolę na to by wyszła za mąż  
- uszanuj jej decyzje i daj jej spokój – powiedział Daniel po czym się rozłączył
Starał się jakoś mnie pocieszyć, bym nie myślała o tej sytuacji. Przy nim czuje się lepiej uwielbiam spędzać z nim czas. Lecz ciężko zapomnieć o Michale. Przychodziłam do niego do szpitala myślałam, że trochę zrozumiał, lecz się myliłam.
Kolejne dni mijały spokojnie. Chodziłam na uczelnie, i zajęłam się przygotowaniami do ślubu. Byliśmy też u rodziców powiedzieć o naszych planach, byli bardzo szczęśliwi. Daniel pokazał mi działkę, na której się pobudujemy. Bardzo mi się podobała. Pewnego dnia gdy wracałam z uczelni przed blokiem czekał na mnie Michał.  
- Wiki proszę Cię wysłuchaj mnie – powiedział
- daj mi spokój ! – szłam dalej
- weź to ! zobaczysz jakiego masz narzeczonego – dał mi jakoś kopertę
Weszłam do domu otworzyłam kopertę. Nie spodziewałam się tego co zobaczyłam na zdjęciach był Daniel z Anką. Siedzieli w kawiarni trzymali się za ręce, a na ostatnim zdjęciu byli przytuleni do siebie. Byłam w szoku łzy spływały mi po policzkach. Nie wiedziałam co zrobić. Postanowiłam zostawić zdjęcia na łóżku, a obok nich pierścionek i kartkę na której napisałam " to koniec ‘’. Spakowałam kilka ubrań i wyjechałam do rodziców.

****

Myślę po malutku zakończyć opowiadanie, ale sama nie wiem jeszcze kiedy. Pozdawiam wszystkich