Najbardziej jednak chciałam go poczuć w sobie.

Położyłam się przednim, tam gdzie stałam, na podłodze.  

Ależ podniecało mnie to, że tak się puszczam… że daję murzynowi…

Kiedy bohaterski wojownik przeszedł do ataku i bezlitośnie wbijał swoją włócznię, towarzyszyły mu moje liczne jęki oraz krzyki zachwytu nad jego postawą.

Bałam się jedynie, czy moja wrażliwa i ciasna Pusia zniesie taki srogi najazd…
Wydawało się, że jest za mała na przyjęcie tak olbrzymiego najeźdźcy… A jednak przyjęła go… nawet całkiem gościnnie…

Ogromnym podnieceniem napełniał mnie fakt, że dzieje się to bez zabezpieczenia… że efekt mojego puszczenia się za granicą… może być za 9 miesięcy aż nadto widoczny…