Alan S. - cz. V

          Alan też poczuł niesamowitą ulgę. Ustąpił też ból z jąder. Przez chwilę oboje dyszeli głośno, wymordowani, ale szczęśliwi i odprężeni. Kutas Alana dość mocno zmaltretowany zmaganiami i mocnym obściskiwaniem mięśniami pochwy Jasmine, zwinął się i opuścił jej norkę, miejsce zmagań, które trudno by było nazwać teraz pieszczotliwym określeniem.  
- I co? Przeszło ci? - zapytała, zadowolona z ponownego zbliżenia z Alanem. Pokiwał głową.
- Będziesz miał teraz niezły zgryz, bo domyślam się, że Samira podoba ci się, czyż nie? - powiedziała, głaszcząc go pieszczotliwie po twarzy.
- A tak przy okazji! Masz piękną i mądrą siostrę! Teraz rozumiem, dlaczego książę was zaprosił - dodała, wyrażając pogodnie, bez zbędnej kurtuazji, swoją opinię o jego siostrze.
- Przecież nie powiem ci  teraz Jasmine, że Samira mi się nie podoba, bo zaprzeczyłbym samemu sobie - zamienił jej przypuszczenia w pewność.
- Nie mówię ci o tym dlatego, że jestem o Samirę zazdrosna, ale obawiam się, że możesz mieć przez nią problemy. To nie jest ktoś, komu będziesz mógł odmówić, jak każdej innej dziewczynie. Ona pewnie nie rozumie słowa; 'nie' i trudno się jej dziwić. Ulega jej brat i z tego co wiem, ulega jej również ojciec. A swoją matkę niezbyt szanuje, uważając ją za zbyt lalkowatą i zadufaną w sobie. Dlatego musisz uważać i rozważnie postępować, bo ból jąder to nic w porównaniu z tym, co może cię z jej strony spotkać - oświadczyła, patrząc mu w oczy z niejakim oddaniem, ale i zatroskaniem.          
- Dlaczego mi to mówisz Jasmine? Przecież pracujesz dla nich, a ja jestem tylko gościem księcia - mówiąc to, też patrzył jej w oczy szczerym spojrzeniem.
- Alanie, nie mówię tego ze złości czy z zazdrości. Po prostu znam Samirę i polubiłam ciebie. Nie chciałabym, abyś niepotrzebnie cierpiał czy miał przez nią problemy. Nie wiem, co łączy cię z księciem, ale ponieważ uważa cię za kogoś szczególnego i cieszysz się jego sympatią, to musisz pilnować się i uważać, aby nie zrobić czegoś głupiego i stracić jego sympatię - powiedziała to z niejaka emfazą, co oznaczało, że polubiła Alana i nie chciała, żeby spotkało go coś przykrego podczas pobytu w rezydencji rodziny emira.
- Niezmiernie mi miło Jasmine, że troszczysz się i niepokoisz o mnie. Chcę cię zapewnić, że znam swoje miejsce w szeregu i mam świadomość, gdzie jestem oraz co mi wolno, a co nie - starał się uspokoić Jasmine, która wykazała tak wiele troski o niego, uświadamiając mu potencjalne zagrożenia w siedzibie arabskiego księcia.  
          Na pewno też zdawała sobie sprawę, że gdyby ktoś z rodziny księcia czy jego służby słyszał ich rozmowę i przekazał jej treść Adnanowi, to pierwsze kłopoty mogłyby spotkać czy dotknąć osobiście ją samą, a nie Alana.  
- Chcesz teraz iść do nich, czy weźmiesz kąpiel? - zapytała pogodnie, uśmiechając się.
- Żartujesz czy kpisz sobie ze mnie? Przecież nie pokażę im się spocony, bo pewnie cuchnę na odległość - skwitował jej pytanie.
- Dla mnie pachniesz pięknie, ale to moje subiektywne odczucie i nie może być inne, po tym co mi zafundowałeś - oznajmiła mu wesoło, z dużą dozą emocji.
- Miło, że tak mówisz, ale sam czuję, że muszę się odświeżyć - powiedział i wszedł do wanny. Puścił wodę i ustalił temperaturę. Jasmine zamyślona, obserwowała jego czynności.
- Masz mnie dość Jasmine? - zapytał, widząc, że nie kwapi się do wejścia do wanny.
- Nie! Myślę teraz o tym, co Samira chciała osiągnąć, że zdecydowała się na ten masaż i pieszczoty z tobą? Albo chciała cię przetestować i zobaczyć, do czego się posuniesz albo spodobałeś się jej do tego stopnia, że była zdecydowana uwieść cię i ponieść tego konsekwencje? Innego wyjaśnienia nie znajduję - oświadczyła, chwytając rękę Alana i wchodząc do wanny. Widząc, że Alan chce usiąść, powstrzymała go gestem dłoni.
- Poczekaj! Namydlę ciebie i siebie, a potem usiądziemy - oznajmiła, biorąc pojemnik z mydłem w płynie.  
          Nalała sobie na dłoń dość sporo mydła i zaczęła go rozprowadzać po ciele Alana. Po kilkakrotnym powtórzeniu, chciała namydlić siebie, ale Alan uprzedził ją. Przejął pojemnik i podobnie jak ona, kilkukrotnymi powtórzeniami namydlił ją od stóp do głów, robiąc to pieszczotliwie i z czułością. Namydlając ją, serwował doznania tak jej, jak i sobie.  
- Coś wydaje mi się, że koniecznie chcesz mnie rozkochać w sobie Alanie? Wiesz, że to nie wchodzi w grę? Ty jesteś gościem mojego pana, a ja wykonuję swoje obowiązki. A że przy okazji nawiązaliśmy serdeczne relacje, może nawet bardziej niż serdeczne i oboje mieliśmy z tego sporo przyjemności, to potraktujmy to jako dodatkowy bonus w naszym życiu - powiedziała z uśmiechem.  
          Potem wzięła w rękę słuchawkę prysznica i zaczęła równie jak on czułymi, pieszczotliwymi gestami myć i spłukiwać jego ciało. Najwięcej uwagi poświęciła jego kutasowi i klejnotom, rozpalając i podniecając ich oboje.  
          Kiedy skończyła, przejął prysznic z jej ręki i powtórzył to samo z jej ciałem, celebrując mycie jej jędrnych cyców, a potem grając z niezwykłą czułością palcami na jej chętnej cipce.
- Alanie, kończymy mycie i wychodzimy z wanny albo zaraz rzucę się na ciebie. Moja wytrzymałość też ma swoje granice. To, co wyprawiasz ze mną, przechodzi ludzkie pojęcie -  powiedziała, wyginając się z podniecenia, kiedy delikatnie suwał palcami wzdłuż łechtaczki.
- No cóż! Nie chciałbym, abyś myślała o mnie źle, a poza tym chciałbym ci się odwdzięczyć i spróbować, jak smakujesz, więc pozwól, że usiądę i popieszczę tę twoją rozkoszną cipkę -  
to mówiąc, usiadł na dnie wanny i przyciągnął kompletnie zaskoczoną Jasmine do siebie.
          Zanurzył twarz w mokrych kędziorkach i sięgnął językiem do jej różyczki. Jasmine poczuła jego język i niemal przysiadła z wrażenia. Nie pamiętała już kto i w jakich okolicznościach pieścił ją oralnie. A Alan nie mając zbyt wielkiego doświadczenia w tego typu pieszczotach, robił to nad podziw dobrze, wczuwając się w reakcję Jasmine.                         
          A ta po chwilowym zaskoczeniu, zalewana wprost doznaniami, płynącymi z okolic jej krocza, przycisnęła do niego jego głowę, jakby w obawie, że może przerwać pieszczoty. Alan natomiast zadowolony, że zdobył się na to wobec Jasmine, spijał jej soki i wibrował językiem wokół łechtaczki.  
          W pewnej chwili wyczyścił dodatkowo palce i wprowadził dwa z nich do jej szparki, suwając nimi wzdłuż i w poprzek. To spotęgowało jej doznania i doprowadziło do eksplozji. Kiedy dopadł ją orgazm, omal nie udusiła Alana, przyciskając jego głowę do swojego ciała i ledwo utrzymała się na nogach. Po chwili ocknęła się i uśmiech zagościł na jej twarzy.
- Alanie, robisz wszystko, aby utrudnić mi rozstanie z tobą - odezwała się, poważniejąc.  
- Masz rację! Nie musieliśmy tego robić tutaj. Mamy przed sobą całą noc i możemy kochać się czy pieścić w bardziej komfortowych warunkach, o ile oczywiście będziesz tym zainteresowana? - powiedział Alan i wyszedł z wanny. Sięgnął po leżący na półce ręcznik i zaczął wycierać ciało Jasmine.
          Zauważył, że była lekko zaskoczona jego zachowaniem i zafundowaniem jej oralnego orgazmu. Była Azjatką, z natury wrażliwą i gorącą dziewczyną, więc zachowanie Alana i jego postępowanie wobec niej, jakby byli parą na miłosnej randce a nie jak gość, którego zgodnie z życzeniem swojego pracodawcy miała obsłużyć jako hostessa, wyraźnie ją skonfundowało, a jego późniejsza wypowiedź zaniepokoiła.  
- Czyżbyś życzył sobie Alanie, abym towarzyszyła ci również w nocy? - zapytała z lekkim zdziwieniem i zakłopotaniem w głosie.
- Czy to wykracza poza twoje obowiązki Jasmine? - jej pytanie również zaskoczyło Alana. Był już wewnętrznie przygotowany na to, że Jasmine spędzi z nim noc.  
- Wybacz, ale musiałabym to uzgodnić z Aminą. To ona jest naszą przełożoną. Z zasady nie sypiamy z gośćmi naszego pana. Zwykle obsługujemy i towarzyszymy gościom do chwili ich położenia się do łóżka - poinformowała go szczerze o regułach obowiązujących w rezydencji.
- To teraz ty wybacz Jasmine, ale czegoś tu nie rozumiem? Więc tak ty jak i twoje koleżanki hostessy nie sypiacie z gośćmi księcia, tak? - zwrócił się do Jasmine.
- Tak! Jeżeli któryś z gości naszego pana życzy sobie towarzystwa dziewczyny również w nocy, to taką dziewczynę wybiera sam gość albo książę spośród kilku czy nawet kilkunastu dziewczyn, odpowiednio przysposobionych do takiej roli - wyjaśniła zdumionemu Alanowi,  obowiązujące w rezydencji rodziny emira procedury.  
- Jasmine, jesteś hostessą i to że poszłaś ze mną do łóżka, było twoją inicjatywą, tak? Tego  nie ma w zakresie twoich obowiązków, prawda? - dociekał Alan z uśmiechem, ale i z zaciekawieniem.
- To może nie do końca jest tak, jak mówisz, ale faktycznie nie musiałam kochać się z tobą. Po prostu, spodobałeś mi się, więc to zrobiłam. Myślę, że nie masz mi tego za złe? - dała mu odczuć, uśmiechając się do niego, że kochała się z nim, bo zadziałała pomiędzy nimi chemia.  - Rozumiem! Czyli niepotrzebnie przerwałem nasze karesy w wannie, licząc, że spędzimy noc razem - Alan nie ukrywał swojego rozczarowania po słowach Jasmine.
- Możemy do tego wrócić, jeżeli chcesz? - powiedziała i objęła czułym gestem jego kutasa.      
          Alana opuścił już jednak odpowiedni nastrój do zabawy erotycznej nie tylko w wannie, ale i w ogóle. Do tego wypowiedź Jasmine, że być może mogłaby spędzić z nim noc, ale dopiero po uzgodnieniu tego z przełożoną, też w jakiś sposób wywarła na nim negatywne czy wręcz przygnębiające wrażenie.
- Wybacz Jasmine, ale straciłem chęć na dalszą zabawę i nawet sam nie wiem dlaczego - wyznał szczerze swoją nagłą niechęć i brak nastroju do kontynuowania zabawy.  
          O dziwo, Jasmine zareagowała dość pogodnie na jego zmianę nastroju.
- Właśnie widzę to po twojej minie. Zmroziła cię moja wypowiedź, tak? - zapytała neutralnie.
- Może nie aż tak, ale pewnie odebrała znaczną część ochoty czy nastroju - potwierdził Alan w równie neutralny sposób jej spostrzeżenie.  
- Czyli narzucamy coś na siebie i idziemy do pokoju - stwierdziła Jasmine, wychodząc z wanny. Otworzyła jedną z szafek i  wyciągnęła z niej szlafrok dla Alana.  
          Oboje założyli szlafroki na swoje gołe ciała i przeszli do pokoju gościnnego. Był pusty. Widocznie Samira uznała, że Alan jest w dobrych rękach i razem z Asią udały się z powrotem do żeńskiej części siedziby. Jasmine zauważyła na twarzy Alana rozczarowanie.  
- Widzę po twojej minie Alanie, że jesteś lekko rozczarowany, że ich nie ma, tak? - zapytała.
- Cóż, nie ukrywam, że nie spodziewałem się po siostrze takiego braku zainteresowania moim stanem zdrowia - odpowiedział żartobliwie, uwypuklając tylko brak siostry, a pomijając osobę Samiry. Jasmine doskonale zrozumiała jego wypowiedź i pominięcie w niej Samiry.  
          Przecież nie mógł wypowiadać się o Samirze, mając w pamięci poglądy i opinię Jasmine zawarte na ten temat w jej poprzedniej wypowiedzi, nacechowanej troską o niego. Uśmiechnęła się do Alana, doceniając jego kurtuazję czy dyplomację w rozmowie.
- Nie pozostaje mi więc nic innego, jak życzyć ci dobrej nocy Alanie i miłego wypoczynku - powiedziała Jasmine i zebrała swoje odzienie wraz z bielizną, zamierzając udać się do swojego pokoju w żeńskiej części rezydencji.
- Ja też życzę ci dobrej nocy Jasmine i dziękuję za wszystkie twoje starania o mnie. Jesteś niesamowicie dobra w tym, co robisz, a przy tym pozostałaś sobą; wrażliwą, uczuciową i sympatyczną dziewczyną. Mam nadzieję, że jutro też się spotkamy - Alan w szczery, prostolinijny sposób wyraził Jasmine swoje odczucia i wdzięczność za wszystkie jej starania wobec niego wraz z nadzieją na ponowne spotkanie.  
          Jasmine odłożyła trzymane w ręku ciuchy i podeszła do niego. Ujęła jego twarz w dłonie i złożyła na jego ustach czuły, pełen wewnętrznej emocji, pocałunek.
- A to podziękowanie ode mnie za wszystko dobre, co mnie spotkało z twojej strony. Poza tym prawdopodobnie już więcej nie spotkamy się. Z zasady to obsługujemy gości księcia jednorazowo. A dlaczego, to sam zrozumiesz czy domyślisz się?  Poza tym nie wiadomo czy   jutro jeszcze tu będziesz? - Jasmine nie pozostawiła Alanowi złudzeń, tak co do jego pobytu, jak i ponownego spotkania z nią w rezydencji. Odwzajemnił jej pocałunek i odprowadził do drzwi.
          Po wyjściu Jasmine ogarnęło go uczucie smutku i samotności. Zrozumiał też, dlaczego w rezydencji wprowadzono dość rygorystyczne zasady i ograniczenia w zakresie  towarzystwa hostessy oraz zakazu jej sypiania z gośćmi członków rodziny emira.
          Jeżeli jemu zrobiło się smutno i samotnie po odejściu Jasmine, to jak ona musiała czuć się, opuszczając go po kilku pracowitych i niewątpliwie przyjemnych dla nich obojga godzinach wspólnego pobytu czy obcowania z nim. Nie była bezdusznym robotem czy lalką. To była mądra, atrakcyjna i niesamowicie wrażliwa dziewczyna, panująca pewnie na co dzień nad swoimi uczuciami, ale przed nim nie kryła się za maską służbistości i neutralności.  
          Na jego otwarcie się przed nią, odpowiedziała mu dokładnie tym samym, co w innych okolicznościach zakończyłoby się eksplozją wzajemnych uczuć do siebie. To dlatego tak często ostrzegała go żartobliwie; Alanie, chyba nie chcesz, abym się w tobie zakochała?
          Zdjął szlafrok i ubrał luźne, cienkie spodenki do spania, wyłożone dla niego przez Jasmine. Sprawdził jeszcze na panelu klimatyzatora ustawienie temperatury, po czym zgasił światło i położył się na wygodnym, szerokim łożu, naciągając na siebie cienkie, przyjemne w dotyku nakrycie. Przed zaśnięciem zauważył, że na suficie zapaliły się ledwo  widoczne jasne punkciki, imitujące prawdopodobnie obraz nieba i pogrążył się we śnie.    
          W nocy coś jednak sprawiło, że zaczęło mu dokuczać gorąco. Powoli zaczęło to przebijać się do jego świadomości i obudził się. Poczuł, że jest lekko spocony i ciepło bijące od ciała, które przylegało do jego pośladków.  
          Czyżby Jasmine wróciła? - przebiegło mu w myśli. Otworzył oczy i w lekkiej poświacie zauważył przed sobą kontur drugiej postaci. Co u licha? Komu tak stęskniło się za nim, że w nocy wtargnął do niego? Czyżby Samira z Asią? - poruszył się i spróbował odsunąć się od ciała, grzejącego go niczym grzałka. Mając już nieco luzu, odwrócił się na plecy.                Usłyszał spokojny oddech postaci, która przytulała się do niego. Przekręcił głowę w jej stronę, próbując rozpoznać osobę, ale było zbyt ciemno. Odwrócił głowę w drugą stronę. To samo. Widział tylko zarys postaci, odwróconej tyłem do niego.  
          Sen zdążył już wyparować z niego i drążyła go ciekawość, kto przy nim leży? Słysząc jednak ich ciche, równomierne oddechy świadczące, że są pogrążone w głębokim śnie, nie miał sumienia ich budzić.  
          Docenił również to, że one też go oszczędziły i nie budziły, kiedy do niego wtargnęły. Gdyby jeszcze domyśliły się, że może obudzić go ciepło ich młodych ciał i obniżyły temperaturę na panelu klimatyzatora, to prawdopodobnie całą trójką przespaliby bez problemu do rana.
          Budzić ich nie musi, ale zobaczyć je we śnie może - pomyślał. Delikatnie zsunął się w tył z posłania i wstał. Oczy przyzwyczaiły się już nieco do ciemności i stojąc, widział znacznie więcej. Stąpając ostrożnie, podszedł do biurka, na którym stała mała, osadzona na elastycznym wysięgniku, punktowo świecąca lampka komputerowa.
          Odwrócił ją w stronę ściany i włączył. Widoczność w pokoju od odbitego światła lampki poprawiła się do tego stopnia, że wyraźnie zobaczył postacie nocnych gości. Tak jak domyślił się, odwiedziły go w nocy i spały z nim Samira z Asią.  
          Obie ubrane w podobne koszulki nocne, spały dość mocno i nie miały świadomości, że są podglądane we śnie. Alan nie czuł dyskomfortu z tego powodu, że je obserwuje, bez ich wiedzy, we śnie. To nie on, tylko one do niego wtargnęły.  
          A dlaczego? to  też tylko one wiedziały. Samira spała, leżąc na boku i to ona była odwrócona tyłem do niego. A przytulała się czy dotykała go swoim ciałem Asia, jego siostra. Co im wpadło do głowy i która z nich była inicjatorem pomysłu, żeby wparować w nocy do zajmowanego przez niego pokoju gościnnego?  
          Przez chwilę obserwował śpiące dziewczyny, po czym po cichu podszedł do drzwi pokoju kąpielowego. Otworzył je, starając się nie robić hałasu i wszedł, zamykając drzwi za sobą. Udało się. Załatwił się i przez chwilę zastanawiał się, co dalej?  
          Miał jeszcze sporo czasu na sen, bo było dopiero kilkanaście minut po trzeciej w nocy. Wracać do pokoju i kłaść się ponownie wśród dziewczyn czy przeczekać do rana? Naraz usłyszał dźwięk naciskanej klamki i w drzwiach pojawiła się postać Samiry.
- Co się stało Alanie, że zerwałeś się z łóżka? - zapytała z poważną miną, wchodząc do wewnątrz. Nie usłyszał żadnego usprawiedliwiania się, przeprosin za wtargnięcie do jego pokoju i tym podobnych słów.  
- Po prostu wyszedłem za potrzebą! - Alan też przyjął jej konwencję. Bez udawania szoku, zdziwienia czy zadawania pytań, odpowiedział najprościej jak się dało.  
- I dlatego nas obserwowałeś, tak? - czyli Samira pomimo jego starań, jednak obudziła się.  
- Bo chciałem wiedzieć, kto tak bardzo stęsknił się za mną, że postanowił mnie odwiedzić w nocy - odpowiedział jej pytaniem na zasadzie; jakie pytanie, taka odpowiedź.
- I do jakiego wniosku doszedłeś? - dociekała dalej Samira.
- Do żadnego! Aśka ma czasami szalone pomysły, ale widzę, że tobie Samiro też ich nie brakuje? - Alan zaczynał mieć dość przepytywania czy dociekań Samiry.  
- Dobrze Alanie! Zostawmy to na inny czas i porę! A teraz pozwolisz, że ja też wysikam się - powiedziała i nie bacząc na obecność Alana, opuściła majtki i usiadła na sedesie. Obserwowała go bacznie i widząc, że chce opuścić pokój, powstrzymała go gestem ręki.
- Poczekaj na mnie! Wrócimy razem! - powiedziała, jakby siedziała przy stole a nie na sedesie, a głośny szum jej moczu w muszli był szumem morza.
- Wiesz Alanie, jak lekko mi się sika, wiedząc, że jesteś tutaj ze mną - oznajmiła, uśmiechając się do niego ujmującym, niemal rozbrajającym uśmiechem.  
          Dobrze widziała, że podniecił się, widząc i słysząc jak sika. Bez skrępowania podniosła się z sedesu, podtarła i wciągnęła majtki. Opłukała sobie ręce nad umywalką.
- Teraz możemy wracać do pokoju! - powiedziała i chwyciła go pod ramię.  
          Celowo nie puściła go i równocześnie przeszli przez drzwi, aby mogła przycisnąć się do niego i sprawdzić stan jego podniecenia oraz sztywność jego sprzętu. Po wejściu do pokoju, zobaczyli, że Asia również nie śpi i obserwuje ich oboje.  
          Widząc to Samira, bez ceregieli wsunęła rękę w nogawkę jego spodenek i wysupłała sztywnego kutasa.
- Możesz być pewna Asiu! Twój brat na pewno nie jest gejem. Reaguje na moje powaby, w tym na moją cipkę, w każdej sytuacji i na każde zawołanie - oświadczyła, prezentując Asi sztywnego, pokaźnego kutasa brata.  
          Alan żachnął się na to bezceremonialne, graniczące z bezczelnością zachowanie Samiry, ale i do niego dotarło to, co powiedziała.
- Aśka, mam rozumieć, że to wszystko było ukartowane przez ciebie? Namówiłaś Samirę, żeby mnie sprawdziła, czy nie jestem gejem? - Alan sam nie wiedział, w jaki sposób odnieść się do tego, co zrobiła jego siostra.
- A co miałam myśleć, czy jak sprawdzić twoje preferencje, jeżeli nie odpowiadałeś na zaczepki moich koleżanek? Nie pamiętasz, jak jedna z nich nazwała cię gejem, a ty to olałeś i milczałeś, jakby to do ciebie nie docierało? Wiesz, jak mnie to zabolało? Do tego unikałeś mnie jak ognia i odwracałeś głowę na widok mojej golizny - Asia była rozżalona, ale starała się odpowiadać bratu bez emocji, naturalnym tonem głosu. Roześmiał się.  
- To jesteś cała ty! I jeszcze udało ci pozyskać i wciągnąć do tej intrygi Samirę. Gratuluję! Jesteście teraz zadowolone z siebie? - zapytał z uśmiechem i machnął ręką z rezygnacją.
          Dla Asi było jednak najważniejsze, że Alan potraktował całą sprawę z właściwym sobie dystansem czy humorem i nie żywił złości do żadnej z nich.
- I co teraz? Wiecie już, że nie jestem gejem, a mimo to, cały czas prowokujecie mnie swoimi powabami. To jak? Mam wam to teraz fizycznie udowodnić? - Alan mówił to żartobliwie, ale z tyłu głowy miał cały czas obraz nagiej Samiry i jej kuszące, kobiece powaby. Do tego doszedł jeszcze jej widok podczas sikania i szum jej moczu w muszli.  
- Alanie, znasz realia i ograniczenia związane z naszą arabską kulturą! Masz więc jakieś swoje przemyślenia czy propozycje związane z erotyką i z nami? - Samira była podniecona nie mniej od niego, mając w pamięci etiudy wygrywane na jej cipce jego zwinnymi palcami, ale doskonale znała swoje ograniczenia i wiedziała, jak daleko może się posunąć.  
- Samira jako Arabka i księżniczka jest poza twoim zasięgiem, ale nie wiem, czy pamiętasz Alanie, jak mi obiecywałeś, że to ty będziesz tym moim pierwszym chłopakiem - odezwała się Asia, podniecona nie mniej od nich. Poczuła się wręcz szczęśliwa, że brat nie jest gejem i była gotowa z tej radości oddać się bratu, ofiarowując mu swoją cnotę i ciało.
- To też nie wchodzi w grę Asiu! Przypominam ci, że tobą jest zainteresowany mój brat, Arab w każdym calu, podobnie jak ja jestem zainteresowana twoim bratem - powiedziała Samira, uśmiechając się do nich, jakby opowiedziała im niezły dowcip.  
          Ale dla nich zabrzmiało to dość poważnie i całkowicie inaczej, niż myślała Samira. Po jej słowach Asia wymieniła spojrzenia z Alanem i nie wytrzymała.
- Samiro, my nie należymy do waszej kultury, więc ograniczenia czy zwyczaje związane z nią, nas jeszcze nie obowiązują - Asia bez złości czy emocji uświadomiła Samirze, że póki co, nie może uzurpować sobie prawa decydowania o ich zachowaniu czy poczynaniach.
- Wiem o tym Asiu i nie było moim zamiarem ograniczanie czy decydowanie o tym, co wam wolno, a czego nie możecie robić. Ale wyszło jak wyszło, czyli zabrzmiało to dość głupio. Wybaczcie, ale faktycznie pomyślałam jak typowa Arabka. Jesteście gośćmi mojego brata, a tym samym i moimi, a ja zachowałam się teraz gorzej od mojej ciotki Nasiry - Samira odebrała neutralne słowa Asi dość emocjonalnie i poczuła się niezbyt komfortowo.  
          Była przy tym osobą bystrą i wrażliwą. Zrozumiała więc, że popełniła duży błąd czy gafę. Gdyby Adnan dowiedział się, że niemal obraziła jego gości, mogła utracić jego zaufanie i swobodę, na jaką jej pozwalał jako starszy brat i przedstawiciel ojca. …cdn…

                                                 ***************************
PS. Szanowne Czytelniczki i Czytelnicy! Odniosłem wrażenie, że ta opowiastka niezbyt przypadła wam do gustu, więc na jakiś czas wstrzymuję dalsze znęcanie się na waszą dobrą wolą, cierpliwością i wzrokiem. Zakładałem coś innego, a wyszło jak zwykle; zamiast ciekawej opowiastki wypociłem gniot w najczystszej postaci. Tak więc, dopóki w mojej wyobraźni nie pojawi się coś ciekawego, wartego waszego zainteresowania, oszczędzę wam tej grafomańskiej tfurczości, jak to kiedyś określił jeden z czytelników. Przepraszam