Pamiętnik Majki. cz. 2

Był drugi dzień studiów. Zdążyłyśmy się nieźle zadomowić. Siedziałyśmy z Lenką na dworze i obczailiśmy towary.
- O patrz. Idą Ci dwaj z wczoraj. - rzuciła Lena, dobrze, że miała okulary przeciwsłoneczne bo wgapiała się w nich niemiłosiernie.
- Cześć piękne. - rzucił ten przystojniejszy. Ten, który podobał mi się. Podobał mi się z wyglądu bo nie wiem jaki był z charakteru, choć wczoraj pokazał czego można się po nim spodziewać. Wstałam z ławki i przerzuciłam torebkę przez ramię, mówiąc:
- Wyczuwam lovelasa.
- A ja niezłą paniusie. Wypadałoby zdjąć okulary przy rozmowie.
- W moje piękne oczy, patrzą tylko nieliczni i Ty do nich na szczęście nie należnych. - uśmiechnęłam się szyderczo.
- Nie znasz moich możliwości, to kwestia jednej małej chwili. - rzucił a ja zdziwiłam się bardzo, ponieważ nie wiedziałam o co mu cho..
- Oddawaj! - moje myśli przerwał mi on, szybkim ruchem dłoni zdjął mi po prostu okulary.
- O, tak zdecydowanie lepiej. Faktycznie, ładne ale widywałem ładniejsze. - puścił mi oczko.
- Oddaj mi moje okulary! - byłam coraz bardziej zdenerwowana. Gdy zobaczyłam, że nic z tego, postanowiłam odpuścić. Ruszyłam przed siebie, wypowiadając słowo: - dupek!
Nie patrzyłam czy Lenka za mną idzie, ponieważ wiedziałam, że ten gość nieźle zdążył jej namieszać w głowie. Mam nadzieje, że nie jest takim palantem jak ten od od okularów.
Z Lenką spotkałyśmy się na zajęciach.
- Hej, a co Ty taka obrażona jesteś? - zapytała.
Spojrzałam na nią wymownie.
- Zabijasz wzrokiem. Nie przypadł Ci do gustu? - spytała ponownie, lecz nie usłyszała odpowiedzi. - idę dziś z Krzyśkiem na randkę.
- Oszalałaś?- krzyknęłam dość głośno, tak, że kilka osób obróciło się w naszą stronę.
- Jest taki słodki.. - zamyśliła się a mi zachciało się wymiotować od tego nadmiaru słodkości.

Zajęcia minęły nam dość szybko, zapoznałyśmy się bliżej z naszą grupą i postanowiliśmy, że w piątek, ruszamy wszyscy na imprezę. Wyszłyśmy z Leną z uczelni i zobaczyłyśmy tych Krzyśka, na którego widok moja przyjaciółka rozpromieniła się.
Zobaczyłam też przy nim typa, który zabrał mi moje okulary! Ale jednak nie miałam ochoty z nim walczyć.
- Zobaczymy się w domu. - rzuciłam do Leny i udałam się w drugą stronę. Nagle zza moich pleców usłyszałam wołanie. Wołanie mojego imienia.
Obróciłam się i zobaczyłam jego.
- Czego chcesz?
Uśmiechnął się i podał mi okulary.
- Chciałem oddać. - co jak co, ale uśmiech miał boski.
- Dzięki. - zabrałam je. - coś jeszcze?  
W tym momencie przerwał nam Grzesiek, kolega z mojego roku, któremu chyba się bardzo spodobałam. Nie był zbyt przystojny i nie potrafił wcale podrywać dziewczyn.
- Majka, potrzebuje notatek z dzisiaj.
- Grzesiek... dziś przecież nie przerabialiśmy żadnych tematów. - spojrzałam na kolegę od okularów i zaczęliśmy się lekko do siebie śmiać, oczywiście tak, by Grzesiek nie zauważył.  
- Tak naprawdę to chciałem Cię zaprosić na kawę. - powiedział flegmatycznie.
- Grzesiu, ale ja.. - spojrzałam na przystojniaka i zdałam sobie sprawę, że nie znam jego imienia. - jestem umówiona z tym Panem. - wybrnęłam. Chyba...
- Wiesz, jednak mi coś wypadło, więc nie mogę dziś z Tobą pójść. Grzesiek na pewno Ci potowarzyszy. - chyba miał ochotę wybuchnąć śmiechem a ja miałam ochotę go udusić. Czekało mnie popołudnie z pierdołą.

Wróciłam do mieszkania, gdzie czekał mnie istne ciekawy widok. Moja przyjaciółka siedziała obok Krzyśka a naprzeciwko typ wiadomo od czego. Postanowiłam, że nie dam mu satysfakcji.  
- Jak spotkanie z przystojniakiem? - zapytała Lena i wszyscy zaczęli się śmiać.
- Dopiero będzie. Poznałam nieziemskiego Hiszpana! - zapiszczałam. - Ma na imię Jose. Ma piękny uśmiech, o urodzie nie muszę chyba mòwić, ciemna karnacja, ciemne włosy, ciemny zarost i te oczy.. Jutro mam randkę! - kłamałam. Lena cieszyła się ze mną. Usiadłam na kanapę i udawałam.