Wina cz.10

Część dedykowana: Szalonaa, Mysterious, gocha. Dziewczyny moje drogie dziękuję Wam za wszystko zawsze mnie wspieracie i motywujecie. Dziękuję


13 luty:
Po szkole Madzia poszła z przyjaciółkami na zakupy. Dziewczyny chciały namówić Monikę, żeby kupiła sobie coś na zaręczyny. Oczywiście o niczym jej nie powiedziały. Weszły do kilku sklepów ale nie znalazły nic ciekawego. Postanowiły, że pojadą do galerii. Kiedy już miały w rękach po pare sukienek poszły do przymierzalni. Za każdą ubraną sukienką wspólnie siebie oceniały. Monika nałożyła czarną obcisłą sukienkę za kolano. Wyszła z przymierzalni i czekała na przyjaciółki. Madzia przymierzyła zieloną sukienkę. Nie spodobała jej się ale wyszła aby już nie przedłużać. W tym samym czasie wyszła także Kasia w granatowej sukience bez ramiączek. Gdy zobaczyły Monikę obie krzyknęły 'Nie'
MM: jak to nie? Zapytała Monika
M:no nie
K: dokładnie nie, po prostu Ci nie pasuje.
MM: jak nie pasuje? Jest piękna
M: może i jest piękna, ale nie wyglądasz w niej tak jak powinnaś.
K: wyglądasz tak smutno.
MM: ku**a kiecka jest przepiękna i czuję się w niej dobrze a Wy mi tutaj pitolicie, że mi nie pasuje i że wyglądam w niej smutno.
K: kochanie, my to wszystko w dobrej wierze, dla Twojego dobra.
M: tak, słoneczko. Uwierz nam.
MM: mhmm... akurat.
K: tak. A w dodatku to Ty chciałaś w czarnej sukience się wybrać w walentynki?
MM: walentynki- sralentynki. Powiedziała z kpiną w głosie Monika. Spędzam je w towarzystwie Waszym, Michała i chłopaków więc nie wiem o co Wam chodzi. Ale powiedzmy, że Wam wierzę. To jaką mam sukienkę kupić?
Dziewczyny spojrzały na siebie.
M: czerwoną albo białą. Jakich chłopaków?
Kasia tylko z uśmiechem przytaknęła.

MM: Was chyba pokićkało. Dobra niech Wam będzie. No najlepszych kumpli Michała. Powiedziała niepewnie.

M: czy Ty chcesz mi właśnie powiedzieć, że Bartek też tam będzie?-zapytała z nadzieją Madzia. Nie chciała spotykać się ze swoim byłym, szczególnie gdy będzie w towarzystwie nowego adoratora.

MM: tak, będzie. Michał Ci nic nie mówił?

M: nie, nic nie wspominał. Ale dobra jakoś przeżyje.

MM: Dobrze, myślałam, że wiesz. Ale teraz idziemy szukać czegoś dla mnie i dla Was.  

K: najpierw dla Ciebie. Ruchy, ruchy, zdejmujemy kiecki i przymierzamy kolejne. To znaczy my z Madzią a Ty sobie poczekasz bo chyba nie masz w szatni żadnej białej?

MM: mam jedną ale taką bardziej na lato.  

M: dobra to pokazuj i zobaczymy.

  


Po godzinie wszystkie trzy wyszły z torbami pełnymi zakupów. Kasia i Madzia cieszyły się ze w końcu udało im się namówić Monikę na bardzo ładną lekką, białą sukienkę przed kolano z drobnymi cyrkoniami.(zdjęcie u góry) Później Monika namówiła dziewczyny na kupno sukienek. Kupiły a następnie pożegnały się i każda wróciła do domu.




14 luty

Włożyła kluczyk i otworzyła skrzynkę. Ujrzała czerwoną kopertę a na niej narysowane niebieskim długopisem dwa złączone serca. - walentynka? Przemknęło jej przez myśl. Otworzyła kopertę i jej oczom ukazała się piękna również czerwona kartka. Były na niej wymalowane brokatowe serca- walentynka! Cichutko krzyknęła. W głębi serca miała nadzieję, że jest ona od Adama.  

Otworzyła i to co przeczytała zupełnie zbiło ją z tropu. Nie, to nie może być ON. On by tak nie napisał.- pomyślała. Na kartce było złotymi literami napisane.

"Kocham Cię moja malutka. Gdy tylko Cię zobaczyłem poczułem TO. Pewnie zapytasz się CO?- TO. Podniecenie. Kiedy na Ciebie patrzę mam ochotę porządnie Cię...  

Podobno kiedy mężczyzna pisze trzy kropki to ma ochotę na sex. Otóż powiem tak: jestem mężczyzną i mam ochotę na Ciebie i zrobię to przy najbliższej okazji. Do zobaczenia niedługo.

Jesteś TYLKO moja.

Kocham Cię- Twój..."  

Oniemiała. Rozglądnęła się w obawie przed " swoją walentynką" nikogo nie zobaczyła. Szybko weszła do domu. Wystraszyła się tego listu miłosnego. Zamknęła drzwi na klucz. Usiadła na krześle. I zaczęła czytać jeszcze raz. Oglądnęła kartkę i zauważyła, że nie ma na niej znaczka. Oznaczało to tylko jedno. Ktoś był tu osobiście. Nagle powróciły wspomnienia. Nie, nie, nie dam się - powtarzała w myślach. Z zamyślenia wyrwał ją dzwonek do drzwi. Aż podskoczyła na krześle. Podeszła do okna i zobaczyła samochód a przy bramce młodą kobietę z kwiatami w ręku. Otworzyła drzwi.

M: dzień dobry.

~ dzień dobry -odpowiedziała kobieta.

~ Pani Magdalena Krajewska?

M: To ja. Słucham?

~proszę, kwiaty dla Pani.

M: od kogo?

~ nie mogę powiedzieć, ale jest karteczka.Proszę tylko podpisać, dziękuję.

Madzia podpisała i wzięła od kobiety kwiaty.

Weszła do domu. Spojrzała na bukiet kwiatów, było to 25 czerwonych róż. Zobaczyła karteczkę:

"Magdaleno, mam dla Ciebie zagadkę. Wiesz dlaczego25?  

Nie? Spotkaliśmy się 3 dzisiaj jest 14. A te 8?- numer twojego domu Od chwili, kiedy Cię pierwszy raz zobaczyłem ciągle myślę o (w tym miejscu była spora spacja. Nie kropki! Spacja.) Mojej kawie i koszuli ale najbardziej o Twoich oczach.  

A." Gdy czytała uśmiechała się. Adam- jej kochany Adam. - nie, chwila nie jej- zganiła się w myślach. Jeszcze nie mój.  

  

  

  


Bardzo przepraszam, że takie krótkie, mam nadzieję, że mi wybaczycie

Mam dla was NIESPODZIANKĘ!
mam nadzieję, że miłą
otóż założyłam bloga na którym znajdziecie moje opowiadania z dodatkowymi zdjęciami:
) niektóre części są złączone, ale to wszystko dla Waszej wygody

{link usunięty przez moderatora}

liczę na Wasze komentarze
pozdrawiam Was serdecznie
wolna