Stalker? (21)

Następnego dnia, obudziliśmy się bardzo wcześnie, zdjęliśmy jakieś kanapki zrobione na szybko, zamówiliśmy taksówkę i pojechaliśmy na komisariat, wcześniej zabierając Roksanę i Maksa z domów. Wszyscy składaliśmy zeznania, a wyszliśmy dopiero po 4 godzinach. Trwało to dość długo, ale policjant oznajmił, że jak najszybciej zajmą się tà sprawą. Najważniejsze jest oczywiście namierzenie numery, choć wątpię, aby im się udało, ponieważ Stalker nie jest taki głupi. Niestety... Możliwe, że już pozbył się starej karty, z numerem który zablokowałam.  

Numer nieznany: Czemu mnie zablokowałaś?! Nie pozwalam na to.  

O wilku mowa... Jeszcze myśli, że może mi rozkazywać. No chyba nie!  

Ja: Nie możesz mną rządzić. Nie jestem twoja.  

Numer nieznany: Owszem, nie jesteś. Mimo tego, nie życzę sobie, żebyś blokowała mój numer.  

Ja: Za późno.  

Ostatni SMS. Znów go zablokowałam. Mam tego dość. W ciągu dwóch tygodni, tyle razy byłam w niebezpieczeństwie i tyle razy byłam zestresowana, że mój stan psychiczny bardzo się pogorszył. Nigdy nie miałam problemów psychicznych, ale teraz mój stan emocjonalny znacznie się pogorszył. Mam nadzieje, że nie jest ze mną źle. A co z rodzicami? No właśnie. Policja pojechała do mojego domu. Okazało się, że rodzice są cali i zdrowi, co nie zmienia faktu, że na komisariacie powiedzieli, abyśmy jak najszybciej się przeprowadzili. Na chwile obecną, będziemy mieszkać w hotelu, ale mój tata już szuka jakiegoś mieszkania do wynajęcia. Jagoda nadal się do nas nie odzywała... Trochę się o nią martwię, ale z drugiej strony to może być jakiś podstęp. W tym momencie dostałam dwa SMS-y.

Jagoda: Lena, bardzo Was przepraszam. Razem z rodzicami musiałam natychmiast się przeprowadzić, nawet nie wyjaśnili mi dlaczego. Możliwe, że zmieniam szkołę. Jak u Was?  

Coś nie chce mi się wierzyć w jej wersje wydarzeń, ale dobra. Załóżmy, że są w miarę wiarygodne.  

Ja: Szkoda :( U nas? To nie rozmowa na telefon.  

Drugi SMS był od Amelki - mojej drugiej przyjaciółki, o której wspominałam na początku. Wyjechała na wakacje za granicę, chyba do Francji i nie pisałyśmy od końca czerwca.  

Amela: Lena! Przepraszam, że nie pisałam. Właśnie lecę samolotem z powrotem do Warszawy. Spotkamy się? Opowiesz mi, co robiliście gdy mnie nie było, bo Jagoda, Maks i Michał pewnie nigdzie nie pojechali, prawda? Buziaki   

Ja: Mela! Myślałam już, że się nie odezwiesz. Bardzo dużo się wydarzyło, przeważnie nie miłe rzeczy, ale tego nie będę opowiadać przez telefon. Wszystkiego się dowiesz jak wrócisz. Daj znać, kiedy wylądujesz.  

Harry z Maksem, odwieźli mnie i Harry'ego do domu. W tej chwili pakujemy swoje rzeczy, Harry już jest gotowy, bo nawet nie miał zbytnio czasu, kiedy się rozpakować. Biorę tylko najpotrzebniejsze rzeczy - ubrania, ładowarka do telefonu, itp. Po książki przyjadę przed rozpoczęciem roku. Zatrzymaliśmy się w Mercure Warszawa Grand. Pokój w sam raz, jak na mnie. Mimo wczesnej godziny byłam bardzo zmęczona i położyłam się na łóżko. Ledwo zamknęłam oczy i dostałam kolejną dziś wiadomość.  

Numer nieznany: Nie blokuj mnie. Znowu będę miał inny numer i będę pisał cały czas. Co ci to da?  

Ja: Odczep się. Nie rozkazuj mi. Dużo mi da.  

Numer nieznany: Niedługo zobaczymy się w szkole...  

Ja: Jakkolwiek wyglądasz, nie mam ochoty widzieć twojej twarzy. A teraz żegnam.  

Po raz kolejny zablokowałam numer. Wyciszyłem dźwięk, odłożyłam komórkę na szafkę nocną i zamknęłam oczy. Po chwili zasnęłam.  

~~~~~~~  
Udało mi się coś napisać! Zdjęcie Maksa. Do następnego!