Ellen cz.11

Gdy się obudziłam Maxa nie było w pokoju. Wstałam, umyłam się i zeszłam na dół. Siedział na kanapie z Arthurem grając na konsoli. Przeszłam koło nich, ale byli tak zajęci, że nawet mnie nie zauważyli. Weszłam do kuchni, gdzie na stole czekało na mnie śniadanie. Zjadłam w samotności. Kiedy wróciłam do pokoju, chłopcy nadal grali. Podeszłam do nich i usiadłam koło Maxa.
- Możemy pogadać? - powiedziałam cicho, a on tylko na mnie spojrzał nic nie mówiąc.  
Po chwili jednak odłożył konsolę na stół, wstał i wziął mnie za rękę.  
- Zaraz wracam - powiedział do Arthura, który zapatrzony w ekran, tylko skinął głową na znak że usłyszał.
Weszliśmy do hallu.
- Ja... - zaczęłam niepewnie - chciałam cię przeprosić za wczoraj. Trochę przegięłam.
- Trochę - powtórzył ze śmiechem, pokazując zaczerwieniony policzek - nie wiedziałem, że masz tyle siły.  
Zaśmiałam się i pocałowałam go w czerwony policzek. Chyba naprawdę nieźle dostał.  
- Max... wiesz w jaki sposób straciłam dziewictwo.  
- Wiem - powiedział ze smutkiem - obiecuję, że będę się hamował.
- Dziękuję - pocałowałam go w usta.
- A co do papierosów...
- Rzucę palenie - uśmiechnął się szeroko, a ja zaczęłam się śmiać.  
- Kocham cię - przytuliłam go z całej siły.  
- Ej gołąbki - zawołał nagle Arthur - idziemy na plażę?  
- Jasne - odkrzyknęłam do niego i pobiegłam po schodach na górę.  
Max pobiegł za mną łapiąc mnie za biodra.  
- Puść mnie! - śmiałam się głośno, próbując wyzwolić się z jego uścisku.  
Szarpaliśmy się jeszcze chwilę śmiejąc się, gdy nagle... straciliśmy równowagę i oboje runęliśmy na schody turlając się w dół. Max leżał na mnie ciągle się śmiejąc, ale ja czułam tylko okropny ból. Spojrzałam na Maxa ze łzami w oczach, a on nagle spoważniał.
- Nic ci nie jest? - spytał podnosząc się z ziemi i próbując mnie podnieść, ale noga zbyt bardzo mnie bolała, nie byłam w stanie nic zrobić.  
Gdy zaczęłam wyć z bólu, Max wziął mnie na ręce i zaniósł do samochodu.
- Jedziemy do lekarza - oświadczył, a mi zrobiło się słabo. Zemdłałam.  
Obudziłam się w szpitalu. Leżałam sama w małej, białej sali. Po chwili wszedł lekarz z Maxem.  
- Kość piszczelowa złamana w dwóch miejscach - oświadczył na wejściu - założyliśmy pani gips, zemdlenie było spowodowane szokiem pourazowym - przerwał na chwilę wypisując coś na kartce - pani wypis - wręczył go Maxowi - nie ma potrzeby, żeby panią tu przetrzymywać - uśmiechnął się do mnie i opuścił pomieszczenie.
Max usiadł koło mnie na łóżku i chwycił mnie za rękę.  
- Kochanie, to moja wina - powiedział cicho - bardzo cię przepraszam. Podniosłam się i usiadłam koło niego.
- I całe wakacje do dupy - westchnęłam.
- Obiecuję, że zrobię wszystko, żeby te wakacje były dla ciebie najlepsze ze wszystkich - pocalował mnie w czoło.  
- Chcę stąd wyjść - powiedziałam wściekła, a on od razu wziął mnie na ręce i zaniósł do auta.
Max przez całą drogę opowiadał mi jak to będziemy się świetnie bawić przez te dwa tygodnie, że pójdziemy na plażę, do klubu. I co z tego skoro nie będę mogła ani się kąpać, ani tańczyć.  
Max zrobił na obiad moje ulubione spagetti i zjedliśmy je w sypialni.
Tego dnia nie miałam ochoty wychodzić z domu, więc zostaliśmy w sypialni oglądając filmy na laptopie.
- Mam ochotę na sok pomarańczowy - powiedziałam w pewnym momencie, a Max od razu wyszedł z pokoju. Po chwili przyszedł niosąc sok i deser owocowy.
- Świeżo wyciskany - uśmiechnął się podając mi szklankę.
- Deser też świeżo robiony? - zaśmiałam się.
- Oczywiście - pocałował mnie w czoło.
- Przestań mnie tak rozpieszczać - wyszczerzyłam zęby.  
- Nie przestanę, póki mi nie wybaczysz.
spojrzałam na niego pytająco.
- No wiesz, zrzuciłem cię ze schodów - ryknęłam śmiechem.  
- Wybaczam! - krzyknęłam, ciągle się śmiejąc, a on spojrzał na mnie jak na idiotkę.
- Co cię tak śmieszy? - spytał poważnie - to się mogło źle skończyć.  
- Oj już nie pieprz głupot, nic się nie stało.  
- Cieszę się, że humor ci powrócił.  
Pocałowałam go namiętnie. No bo jak nie wybaczyć takiemu słodziakowi?