Bezczel w mundurze

-Może będziesz łaskawa i zechcesz do nas dołączyć? – To pytanie można odebrać, jako zaproszenie. Nic bardziej mylnego, pogardliwy ton i spojrzenie, jakim obrzucił mnie kapitan sugerowały, że jeśli natychmiast nie spełnię jego polecenia znów wymyśli dla mnie kare. Wczorajsze dodatkowe dwie godziny biegania, które do tej pory dają mi się we znaki spowodowały, że bez zwyczajowego komentarza dołączyłam do rzędu. Po raz kolejny w tym tygodniu zaczęłam zastanawiać się, po co właściwie zgłosiłam się do armii. W prawdzie to jedynie szkolenie, a właściwie pierwszy tydzień szkolenia, ale ja już zaczynam wątpić czy to aby na pewno dla mnie. Pojawiła się również tęsknota za wygodnym mieszkankiem, które opuściłam na rzecz twardego, wąskiego łóżka w ośmioosobowym pokoju, co i tak tutaj uchodzi za luksus. Faceci cisną się po dwudziestu w większych salach na pryczach jak w czasach wojny. Kapitan czekając aż ustawimy się w równiutkim jak od linijki rzędzie lustrował nas. Od pierwszego dnia zastanawiam się jak ktoś tak cholernie przystojny może być aż takim palantem. Wydaje mi się to niesprawiedliwe, ktoś o takim charakterze powinien być zapryszczonym grubasem z krzywymi zębami. Mówiąc na tyle głośno by przebić się przez krople deszczu odbijające się hałaśliwie o blaszany dach składziku zaczął objaśniać plan na dzisiejszy – oczywiście morderczy - trening.  
- No laleczki, dzisiaj ćwiczenia na sali. Do południa. Następne dwie godziny do obiadu macie biegać dookoła terenu, i nie obchodzi mnie czy przestanie lać czy nie. Po obiedzie czeka was wyprawa do miasta, co akurat jest dla was nagrodą od półkownika. Będziecie tam miały prawie cztery godziny wolnego. – Wszystkie ku niechęci kapitana zaczęły wiwatować i rozmawiać. Matko, całe cztery godziny wolnego? To pierwszy raz od rozpoczęcia szkolenia. Planowałyśmy z Marią wymknąć się do miasta nocą, ale nawet lepiej skoro możemy iść teraz nie narażając się na kolejne karne godziny ćwiczeń. - A teraz wszyscy do zajęć. Oprócz ciebie, ty za mną. – Warknął w moją stronę. Cudownie.  




(PS witajcie, pierwsze opowiadnie więc śmiało: krytykować i oceniać Póki co tylko wprowadzenie, od jutra postaram się rozkręcać ;d