" Tajemnica " cz. 10

Hej, hej więc tak dzisiaj 10 część i będzie troszkę krótsza, bo nie mam zbytnio czasu. Mam nadzieję, że was nie znudzi, ale w  następnych będzie się działo sami zobaczycie. Mam pisać to opowiadanie, komuś się podoba ? Miłego czytania. Pozdro Ari.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gdy dotarłam do domu babci, zatrzymałam się i zaczęłam ciężko oddychać. Z domu wyszedł Kuba. Popatrzył na mnie po czym przeniósł na drogę. Jakiś głos w mojej głowie mówił "  Nie patrz tam " i spojrzałam. Po co on tu przyszedł ?  Weszłam d domu i od razu poszłam do pokoju. Roksenn podążała za mną jak cień. Wskoczyła na łóżko i położyła się. Na mojej twarzy pojawił się lekki uśmiech. Otworzyłam szafę, zobaczyłam ubrania z tamtego roku. Przesunęłam je na jedną stronę, a na pustej położyłam rzeczy wyjęte z walizki. Sukienki powiesiłam  na wieszakach. Zajrzałam do dużej walizki, na dole leżała kosmetyczka i pudełeczko z biżuterią. Pudełko położyłam w szufladzie, a kosmetyczkę na stoliku. Wyjęłam z kieszeni Ipoda i położyłam się na łóżku, po czym założyłam słuchawki.W liście piosenek zaczęłam szukać takiej, która nie przeszkadzałaby mi w myśleniu. Znowu pogrążyłam się w myślach . Próbując rozszyfrować zachowanie Arcziego. Muszę się przyznać samej sobie, że byłam w nim zakochana, ale to było dawno. Babcia zawsze powtarza " Stara miłość nie rdzewieje ". Teraz wiem, że to moje zakochanie to było raczej zauroczenie. Ktoś zapukał do drzwi, wstałam i je otworzyłam. Przede mną stała uśmiechnięta Nikola, moja kuzyneczka. Co mnie zdziwiło ? Jej wygląd wywołał u mnie szok. Miała lekki makijaż, ale bardzo podkreśliła eyelinerem oczy. Na sobie miła krótkie spodenki z podwyższanym stanem i różowy top do połowy brzucha. Włosy miała rozpuszczone, a końcówki lekko zakręcone. Gdy się ocknęłam, przytuliłam ją i spytałam.
A: Powiem Ci, że na ulicy to bym Cię nie poznała.  Zmieniłaś się i to bardzo.
N: Może zmieniłam swój styl, ale poza tym jestem tą samą Nikolą.
Zabrałam od niej walizki i rzuciłam je na łóżko. Razem zeszłyśmy na dół. Widziałam, że Nikola szuka kogoś wzrokiem. Wolałam się nie pytać, bo przypuszczam kto to może być. Podeszłam do babci i dałam jej prezent od rodziców. Popatrzyłam na Niki i powiedziałam " Choć na dwór, zapytamy Kubę, czy chce zobaczyć wieś ". Na jej twarzy jak zwykle byłą powaga, ale błyszczące oczy ją zdradziły. Wyszłyśmy, wzrokiem szukałam Kuby i jak zwykle był przy  aucie. Podeszłam sama, bo Nikola nie mogła ruszyć się z miejsca. Złapałam go w pasie, podskoczył zaskoczony. Zaczęłam się z niego śmiać. Kiedy się opanowałam zapytałam " Pójdziesz ze mną i Niką n spacer ". Odpowiedział kiwnięciem głowy. Ruszyliśmy przed siebie, nastała niezręczna cisza. Nie przerywałam jej, widziałam, że Nika co chwilę spogląda na Kubę. On wydawał się jakiś taki smutny i zamyślony. Nie zastanawiałam się nad tym, bo zbliżaliśmy się do stadniny.  Czułam jak moje mięśnie sztywnieją. Cały czas próbowałam zrozumieć dla czego Arczi mnie pocałował. Może wytłumaczy mi to. Z zamyślenia wyrwał mnie głoś Nikoli " Agata znasz tego chłopaka ".  Skinęła głową na podjazd, po którym szedł Artur. Wydawało mi się, że Kuba zauważył wyraz moje twarzy. Odruchowo chwycił moją dłoń, popatrzyłam na niego pytającym wzrokiem.  Nikola obserwowała nasze reakcje. Artur zatrzymał się i spojrzał na nasze splecione dłonie. Spuściłam wzrok, by nie patrzeć mu w oczy. NA swojej tali poczułam rękę. Wiedziałam, że mój towarzysz zrobił to specjalnie, ponieważ chciał wzbudzić zazdrość w Arturze. Podniosłam głowę do góry i zamarłam. Artur podszedł do nas i uderzył Kubę.