" Tajemnica " cz. 12

Przepraszam, że dodaję dopiero dziś w sylwestra, ale nie miałam czasu. Jak narazie części będę dodawane nieregularnie.  Miłego czytania. Pozdro Ari.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wpatrywałam się w wodę dopóki nie zaczęło się ściemniać. Wstałam, włączyłam muzykę w telefonie i pobiegłam do domu. Nie patrząc na nikogo, wyciągnęłam z lodówki butelkę soku.  Poszłam do góry, napiłam się i odłożyłam butelkę. Zabrałam z łóżka piżamę i poszłam pod prysznic.  Gdy wróciłam położyłam się i patrzyłam w sufit, bo nie mogłam zasnąć.  Chciałam się do kogoś przytulić. Chcę na chwilę zapomnieć o wszystkim. Nie miałam z kim o tym porozmawiać.  Sięgnęłam do torby po Ipoda i założyłam słuchawki. Puściłam spokojną,  cichą piosenkę przy której będę mogła zasnąć. Nie chce,  żeby śniło mi się to o czym dzisiaj myślałam.  Spojrzałam na wyświetlacz telefonu, było późno.  Wyłączyłam Ipoda i schowałam go.  Chciała wy końcu zasnąć, ale nie potrafię.  Usłyszałam kroki na korytarzu.  Jeszcze raz spojrzałam na wyświetlacz telefonu.  Było po jedenastej, wstałam z łóżka.  Telefon położyłam na stoliku, otworzyłam drzwi.  Po cichu wyszłam na korytarz. Gdy go zobaczyłam zmarłam, skąd się wziął tutaj o tej godzinie.  Odzyskałam kontrolę nad swoim ciałem,  więc ruszyłam się z miejsca.  Wyminęłam go, po czym poszłam do łazienki przemyć twarz. Gdy wyszłam jego już nie było. Może z braku snu zaczynam mieć przywidzenia. Nie chciałam obudzić Nikoli, więc zeszłam na palcach na dół. Od razu z kierowałam się do kuchni by się czegoś napić. Weszłam do środka, było ciemno. Światło rzucane przez księżyc  oświetlało czyjąś sylwetkę. Cofnęłam się do drzwi i oprałam się o futrynę i przyglądałam się postaci. Moje oczy przyzwyczaiły się do ciemności, więc dobrze widziałam zarys wyrzeźbionych mięśni. Weszłam do środka i  stanęłam za  tą osobą. Nagle odwróciła się. Stałam i patrzyłam z otwartymi ustami. Nie mogłam uwierzyć, że to był Kuba. Przypomniała mi się moja reakcja wtedy gdy go zobaczyłam po raz pierwszy. Miałam rację mówiąc w tedy, że chodzi na siłownię. Na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech. Odwróciłam wzrok by nie przeć na niego. Zabrałam szklankę z blatu i postawiłam na stole. Gdy usiadłam przy stole , szukałam workiem bańki z mlekiem. Kuba wyjął  z dłoni zgubę. Nalał do szklanki mleko i położył ją przede mną. Nie odezwałam się tylko duszkiem piłam mleko. Popatrzyłam na mojego towarzysza, z jego twarzy wyczytałam, że chciał mi coś powiedzieć. Po długiej ciszy sama zabrałam głos " Też  nie możesz zasnąć. Potrzebuję rozmowy z kimś ". Patrzył się na mnie po czym powiedział " Masz racje nie mogę spać ". W mojej głowie znowu pojawiły się pytania. Możliwe, że Kuba nie może zasnąć z tych samych powodów co ja. Nie wiem czy będę w stanie porozmawiać z nim. Odłożyłam pustą szklankę do zlewu. Spojrzałam na jego twarz i lekko  się  uśmiechnęłam. Wróciła do sypialni i położyłam się na łóżku. Gdy zamknęłam oczy pojawił mi się obraz Arcziego . Dość szybko je otworzyłam i nie wiem dlaczego, ale zaczęłam krzyczeć. Do mojego pokoju wpadł Kuba,a zaraz za nim Nikola. Usiałam i ukryłam twarz w dłoniach. Nie potrafiłam się odezwać. Podniosłam głowę i wpatrywałam się w  ścianę. Nikola patrzyła na  mnie ze smutkiem wypisanym na twarzy. Kub patrzył na mnie  i podszedł do łóżka, po czym przytulił. Oparłam się o jego klatkę piersiową, a głowę położyłam na jego ramieniu. Dałam upust swoim emocja, pozwoliłam płynąć łzą. Nie chciałam ukrywać smutku, który zaczął mnie już wykańczać. Zamknęłam oczy, głowa strasznie mnie bolała. Próbowałam zasnąć, by choć trochę odpocząć. W pewnym momencie odpłynęłam w krainę Morfeusza.