"W pogoni za uczuciami" Rozdział 1

Rozdział 1
Dziś był bardzo deszczowy dzień. Nikola czekała właśnie na zajęcia fortepianu w szkole muzycznej. Była wysoką, zgrabną dziewczyną o błękitnych oczach i szczerym uśmiechu. Kochała zwierzęta i naturę. W życiu najważniejsze były dla niej 3 rzeczy :  
•     Szczęście  
•     Przyjaciele  
•     Miłość    
Miała bardzo dużo zajęć. Grała na wielu instrumentach, chodziła do studia tańca, śpiewała i robiła tysiąc jeden rzeczy na raz. Zawsze zależało jej na rodzinie i przyjaciołach, ale nie mogła się z nimi często widywać. Ten natłok zajęć zaczął ją coraz bardziej przytłaczać, miała coraz mniej czasu. Czasami chciała to wszystko zostawić, ale i tak kochała to co robi. W życiu brakowało jej jednak miłości. Jej rodzice byli w separacji, mieli się rozwieść. Przez to nie raz musiała okłamywać swoją rodzinę, choć wcale tego nie chciała. Czasami miała wrażenie, że pomimo tylu przyjaciół i tak jest z tym wszystkim sama. Brakowało jej osoby, która ją przytuli, pocałuje i wesprze w trudnych sytuacjach. Marzyła o tym, żeby miała właśnie takiego chłopaka. Jest wielką marzycielką… Zawsze chodzi z głową w chmurach. Po prostu nie ma bardziej roztargnionej osoby od niej.
  Bardzo podobał się jej pewien chłopak o imieniu Oskar. Nie wierzyła, że mogłaby z nim być kiedykolwiek. On był popularny i chodził wyższej klasy…Nikola uważała że Oskar ma ją gdzieś, ale nikt nie wtedy nie wiedział jak było naprawdę. Nigdy nie rozmawiała z nim więcej niż 5 minut ale była w nim bardzo zakochana. Sama nie wiedziała jak można tak bardzo kochać kogoś, kogo się prawie nie zna. Znała dużo dziewczyn, którym podobał się Oskar. Jedną z nich była Emilia – ładna dziewczyna z równoległej klasy. Nie chodziła z nim do klasy, bo on chodził do b a ona do a ale Nikola wiedziała, że on strasznie się jej podobał. Dziewczyna nie wie czy są razem ale nawet nie chce wiedzieć!!! Oskar nie zwracał na Nikole uwagi, a przynajmniej takie miała wrażenie. Odkąd go poznała, nie mogła przestać o nim myśleć. Z każdym dniem chłopak podobał się jej coraz bardziej. Kiedy pisała z jego kolegą (- Markiem, który mieszkał blisko niej, a Oskar bywał u niego bardzo często), albo kiedy widywała Oskara koło swojego domu kiedy odwiedzał Marka to robiła sobie nadzieję. Na następny dzień przychodziła do szkoły i myślała, że może coś się zmieni, ale on nie powiedział jej nawet cześć. Kiedyś nawet wracał z nią ze szkoły, rozmawiał na przerwach, witał się, a teraz? Odwracał głowę i udawał, że jej nie zna i tak na każdej przerwie. Za każdym razem kiedy go widziała cierpiała coraz bardziej. O jej problemach wiedziały tylko 2 osoby – jej najlepsze przyjaciółki Natalia i Julia. To były jedne z najważniejszych osób w życiu dziewczyny. Jej dni wyglądały dzień po dniu tak samo. Szkoła, nauka, szkoła muzyczna. I tak codziennie. Była już tym naprawdę zmęczona.




To moje pierwsze opowiadanie Mam nadzieję, że się podobało! Pozdrawiam!