Po prostu miłość. (cz. III)

- To było 5 lat temu. Popełnił samobójstwo. –Rafał odwrócił się ku zachodowi- Zakochany był w pewnej dziewczynie, ona go zdradziła i rzuciła. Nie mógł sobie z tym poradzić. I połknął tabletki zostawiając list pożegnalny. A ona po jego śmierci wyszła za mąż za tamtego. Nawet nie przyszła na pogrzeb. – posmutniał trochę.  
-Nie wiem co mam powiedzieć, boję się że palnę jakąś głupotę.  
-Nie musisz nic mówić. Wystarczy mi to że jesteś tutaj ze mną.  
Podeszła do niego. I usiedli razem na brzegu. Długo nic nie mówili. Siedzieli przytuleni i patrzyli się na zachodzące słońce.  
-Od jego śmierci nie wiązałem się z żadną dziewczyną, bałem się że będę cierpieć tak jak on. –zaczął – Ale gdy Cię ujrzałem poczułem coś tak niesamowitego. Stwierdziłem, że to najlepsza pora by coś zmienić w swoim życiu. – spojrzał na nią – nie spędziłem z Tobą dużo czasu, ale to mi wystarczy. Bardzo ale to bardzo Cię lubię.  
Nie wiedziała co powiedzieć. Do głowy przychodziły jej tylko głupie odpowiedzi.  
-Też Cię bardzo lubię. - odpowiedziała.  
I wtedy ją pocałował.  
-Przepraszam może to zbyt szybko. – opuścił głowę.  
-Nie przepraszaj. – przytuliła się do niego i posłała mu piękny uśmiech.  
-Robi się już późno, chyba muszę odprowadzić Cię już do domu.  
Wstali i ruszyli w drogę powrotną. Gdy byli już przed jej domem przystanęli i patrzyli sobie głęboko w oczy.  
-Dziękuje za dzisiaj, było bardzo miło.  
-To ja dziękuje, że potrafiłaś mnie wysłuchać. Przyjdę po Ciebie jutro do szkoły. I mam nadzieje, że po lekcjach znowu gdzieś wyskoczymy.  
- A może wejdziesz ?
-Nie, mama się będzie martwiła, że nie ma mnie tak długo. Jutro się spotkamy.  
-No dobrze.  
-Pa Księżniczko. – pocałował ją na pożegnanie.  
- Pa.  
Wchodząc do domu myślała, że to sen. Przecież na początku to było takie nierealne. Szara myszka znalazła swojego księcia. Była bardzo szczęśliwa. Uśmiech z twarzy jej nie znikał. Nawet jej mama się zdziwiła, że ona potrafi być taka uśmiechnięta bo do tej pory rzadko kiedy się uśmiechała. Leżąc na łóżku i czytając książkę usłyszała dźwięk telefonu. Sms od niego "Słodkich snów Maleńka ”. Uśmiechając się odłożyła książkę i usnęła.  
Śnił jej się … Ale nie tylko on. Oprócz niego w śnie był Marcin. Rafał i Wiktoria byli na balu a Marcin patrzył się na nich z zazdrością.  
Gdy się obudziła bardzo się zdziwiła. Co jej były robił w tym śnie. Ale postanowiła się bardziej tym nie przejmować, w końcu była szczęśliwa. Nie byli jeszcze parą. Ale wszystko na to wskazywało że będą.  
Rano przyszedł po nią. Przywitali się i poszli do szkoły. Dzień mijał jak każdy inny.  
-Wiki słyszałaś, że podobno Rafał spotyka się z jakąś dziewczyną ?-zapytała Natalia.  
-Tak słyszałam.  
-Jejku, mała przykro mi myślałam, że wy może coś naprawdę być.  
Wiktoria uśmiechnęła się i odwróciła.  
-Co to za uśmiech ? Ty i on ? Żartujesz?
-Poważnie.  
-Gratuluje. A może wyskoczymy dzisiaj na jakieś zakupy ?
-Nie mogę, umówiłam się z Rafałem.  
-Ta. . spoko. – odpowiedziała z grymasem na twarzy i się odwróciła.  
Wiktoria nie zwróciła na to uwagi nawet. Nie pomyślała, że jej przyjaciółka ma problemy. Jej głowa przepełniona była ukochanym. Po lekcjach czekał na nią przed szkołą.