Niespodziewanie cz.17

Śpię jak dziecko. On sprawia, że czuję się niezwykle mała, bezbronna i słaba. Budzi mnie dźwięk odsuwanej bramy elektrycznej. Tylko dwie osoby mają do niej pilot.. o nie...  
- Patryk!  
- Co jest, kocie? - Przytula się do mnie i całuje.
- Spieprzaj stąd i to raz! - Serce łomoce jak głupie, czuję uderzenie gorąca. W życiu się tak nie bałam! Przecież mieli być dopiero wieczorem...
- Co ja ci znowu zrobiłem? Powiedziałem coś przez sen, czy co?
- Nie pieprz głupot, tylko zbieraj dupsko. Rodzice! - Słysząc to, gwałtownie zerwał się z łóżka, zebrał rzeczy i stanął przede mną jak wmurowany.
- Kurwa.
- Co jest?!
- Mój samochód stoi przed domem... I jak ja mam niby stąd wyjść?
- Nie możesz tu zostać!
- Czekaj, która jest godzina? - Zapytał nerwowo.
- Dziesiąta, czy to ważne?!
- Tak. Nie będę się chował ani wyskakiwał przez żadne okno... Powiemy, że przed chwilą przyjechałem i tyle.  
- No brawo, przeteleportowałeś się przez bramę?!  
- No coś wymyślimy.. Tylko się przebierz raz w ubrania i będzie dobrze. - Tak też zrobiłam. On w międzyczasie szybko złożył łóżko. Pobiegliśmy do kuchni, wstawiłam wodę "na kawę" i usiedliśmy jak gdyby nigdy nic. Otwierają się drzwi, w progu stoją rodzice z młodymi. Wszyscy bardzo dziwnie się na nas patrzą. W sumie, nie dziwię im się wcale... Pewnie będę miała niezły opieprz.  
- Dzień dobry. - Wstał Patryk.  
- Dzień dobry... - Odpowiedział zdziwiony ojciec. Zmierzył go wrogim spojrzeniem i zaczął wypakowywać torby z bagażnika.
- No to ja będę chyba leciał... To jak będziesz jeszcze kiedyś chciała, żebym pojechał coś kupić, to dawaj znać. Pa i do widzenia. - Wyszedł w popłochu.
- Co to miało być? - Zapytała wkurzona mama.
- No nic.. Nie było nic w lodówce, a on był na mieście, więc kupił parę rzeczy.
- Nie mogłaś pójść na pieszo?
- Nie chciało m się, pada. A on ma samochód.
- A brama to czemu była zasunięta? - Kurwa, zauważyła.
- Bo debil pomylił przyciski. Chciał nacisnąć dzwonek, a wyszło jak wyszło.
- Powiedzmy sobie szczerze, on tu nocował. Nie zaprzeczaj. - Zatkało mnie. - Spokojnie, wiem, że nie zrobiłaś niczego głupiego, ufam ci i myślę, że jesteś na to za mądra. Rzecz w tym, że cię nie rozumiem i potępiam to, jak postępujesz wobec Kuby. Zachowujesz się jak gówniara. Ten cały Patryk to niedojrzały chłystek, a ty w tym momencie przeginasz. Tyle miałam ci do powiedzenia. A i jeszcze jedno: niech mi się tu na oczy nie pokazuje. - Nie wiedziałam nawet, co odpowiedzieć, więc w milczeniu posłam do pokoju.
Słowa mamy jednak nie dają mi spokoju... Dobra, muszę się w końcu ogarnąć. Wybrać jednego... Może i robi to ze mnie okropną suczę i samolubną idiotkę, ale no... zakochałam się w obu. Najwyższy czas zadecydować. Dzwonię do Kuby.
- Halo?  
- Kuba, jesteś w domu?
- Tak, a coś się stało?
- Nie, nie. Muszę pogadać. Pilnie.
- No dobrze, zaraz po ciebie przyjadę.  
Jedziemy do pobliskiej kawiarni, zamawiamy po kawie i ciastku. Milczę.
- O czym chciałaś rozmawiać? - Pyta zaniepokojony.
- O mnie, tobie.. o nas.  
- W końcu.. - Westchnął.
- Wiem, przepraszam, że tak późno. Musiałam to wszystko jakoś poukładać.  
- I co wymyśliłaś?
- Że nie mogę pozwolić sobie na to, żeby cię stracić. Wiem, namieszałam ostatnio i to bardzo. Ta cała sytuacja z Patrykiem... Namieszał mi w głowie. Ale to dlatego, że był moją pierwszą miłością... został pewien sentyment.  
- Prawda, z nim to pojechałaś po całej linii... - Nerwowo przebierał łyżeczką w filiżance.
- Masz prawo się do mnie nie odzywać, olać, zapomnieć. Zrobisz, jak uważasz, ale chcę, żebyś wiedział, że żałuję... Naprawdę mi na tobie zależy.  
- Mi na tobie też... ale...
- Co?
- Mogę ci znów zaufać?
- Oczywiście, że tak, ale decyzja należy do ciebie.  
- Dziewczyno, szaleję za tobą od pierwszego wejrzenia, ale nie chcę się znowu rozczarować. Musisz mi obiecać, że zakończysz znajomość z Patrykiem.
- Tak, to jest pewne.
- Nie powiem ci od razu co i jak, ja też muszę to przemyśleć, zastanowić się... Musisz poczekać.  
- Rozumiem, poczekam jak długo będzie trzeba.  
- Dobrze. - Wstał, zapłacił rachunek i w ciszy odwiózł mnie do domu.  
Siedzę przed komputerem, oglądając najnowszy odcinek "chirurgów". Przychodzi mi sms. To Patryk: " jestem w pubie, chciałbym cię zobaczyć. Przyjedziesz? " To chyba dobra okazja, żeby zakończyć to raz na zawsze. Zbieram Wikę i mój tata zawozi nas w wyznaczone miejsce.