Nadzieja umiera ostatnia cz.4

- Mirek, bolą mnie nogi . Weź mnie na barana.- marudzę.
- Ciebie na barana mam wziąć? - odpowiada.- Przecież ty ważysz więcej niż ja - śmieje się.
- Bardzo zabawne. Nie ma osoby która waży więcej niż ty- dogaduje mu.
- Czekaj tylko jak Cię złapie. Nie bedziesz mnie od grubasów wyzywać. - zaczyna mnie gonić. Uciekam najszybciej jak potrafię, ale zawsze byłam kiepska z wf-u. Dogania mnie już po 10 metrach. Obejmuje mnie od tyłu w pasie i całuje w policzek.
- Dobra grubasie. Wezmę Cię na barana- mówi i bierze mnie na barana. Siedzę na nim i wdycham zapach jego perfum. Uwielbiam ten zapach.:
- Kochanie, a co to za perfum? - pytam.- jest cudowny.
- One Million od Paco Rabanne. - odpowiada.- W sumie to podróba. Kupiłem na targu za 5 dych żeby zaszpanować. - śmieje się.  
-Uważaj bo ci uwierzę - również się śmieję.  
- Marika, chciałbym Cię nieść dalej ale teraz ktoś mógłby zauważyć. Niestety muszę cię już ściągnąć. - stawia mnie na ziemi i patrzy na moją twarz. Widzi , że za wszelką cenę próbuję powstrzymać łzy , które cisną mi się do oczu. Obejmuje mnie i całuje w czoło:
- Hej Mała! Damy rade. Kiedyś sie wszystko ułoży. Bedzięsz tylko moja. Już się nie potrafię doczekać kiedy będę mógł się wszystkim pochwalić jaką mam cudowną dziewczynę.- mowi i obejmuje mnie jeszcze mocniej. Kocham Go za jego optymizm. Ja zawsze wszystko widzę w czarnych kolorach. Żegnam się z nim i już sama kieruje się w strone domu. Nie widzę jednak ze za budynkiem stała postać ubrana na czarno ,która wszystko widziała i teraz oddala się bezszelestnie z miejsca "zbrodni".



***
Hallo wszystkim! Czekam na wasze komentarze bo nie wiem czy dalej pisać czy jednak kiepsko mi idzie. Jestem dopiero początkująca i potrzebuje Waszego wsparcia! Pozdrawiam!