To ja zacznę pierwsza cz5

Już miałam odejść, kiedy Marcel chwycił mnie z całej siły za rękę. W pierwszej chwili się wystraszyłam, ale zaraz po tym Marcel obdarował mnie namiętnym pocałunkiem.
-Myślałaś, że pozwolę ci odejść bez odwzajemnienia pocałunku- Marceli uśmiechnął się głupkowato po czym musnął mnie w czoło i powiedział.
-Do zobaczenia śliczna
-Żegnaj mój ratowniku- puściłam mu oczko i poszłam w stronę sali gdy zobaczyłam wybiegającą z niej Zuzę.
-Olzana! No nareszcie. Myślałam, że już cię nie znajdę. Jest już późno powinniśmy wracać.
-Tak wiem, właśnie do ciebie szłam- odpowiedziałam starając się uspokoić, ale chyba Zuśka zauważyła moje zdenerwowanie
-Co się stało, cała jesteś czerwona i zdenerwowana hmm?- dziewczyna popatrzyła na mnie pytająco
-Poczekaj wszystko opowiem ci w drodze- uśmiechnęłam się szeroko do przyjaciółki  
-Ok, już nie mogę się doczekać
-Kiedy przyjedzie po nas twój brat- zapytałam
-Przed chwilą do niego dzwoniłam powinien być za jakieś 10 minut

Stanęłyśmy przy drodze przed budynkiem i czekałyśmy na Leona, brata Zuzy. Leon miał 18 lat. Był wysoki i przystojny. Miał krótkie ułożone na żelu szatynowe włosy i zielone oczy. Przy najmniej tak go zapamiętałam gdy go ostatni raz widziałam Zawsze mi się podobał, ale on nigdy nie zwracał na mnie uwagi, zapewne przez różnicę wieku. Ostatnio go dawno nie widziałam chyba z rok, bo zmienił szkołę i wyjechał do cioci u której aktualnie mieszka. Nie wiem dlaczego zmienił szkołę i wyjechał, kiedy rozmawiam o tym z jego siostrą ta od razu się wykręca i zmienia temat.  
Po kilku minutach stania nadjechał czarny sportowy samochód, a z niego wyszedł jakiś chłopak na oko około 20 lat. Blondyn, średniego wzrostu. Po chwili z auta wysiadł także brat Zuzi.

-Hej siostra, a co to za koleżanka?- spytał Leon, uważnie mi się przyglądając
-Hej, nie poznajesz? Przecież to Olzi - odpowiedziała dziewczyna
-Zmieniłaś się, witaj- powiedział podając mi dłoń
-Cześć- powiedziałam i uściskałam dłoń Leona
-A to jest mój przyjaciel - wskazał na blondyna stojącego obok- Franek , Franek to moja siostra Zuza, a to jej przyjaciółka Olzana.
-Miło mi was poznać
-Nam również- powiedziała Zuza
-No to wsiadajmy- powiedział ochoczo Leon

Zuza siedziała w przodzie ze swoim bratem, który prowadził, a ja z Frankiem w tyle. Przez jakiś czas jechaliśmy w ciszy, którą przerwał towarzysz siedzący ze mną.
-Ile masz lat?- skierował pytanie do mnie  
-14- odpowiedziałam cicho lekko spoglądając w jego stronę
-Wyglądasz na starszą, ja mam 19.  
Nic nie powiedziałam tylko pokręciłam głową twierdząco i po patrzyłam w okno
-Masz chłopaka?- spytał nagle, a ja poczułam, że się czerwienię
-Eee..Właściwie to..nie- po patrzyłam mu prosto w oczy, okazało się, że są one ciemno brązowe
-Nie możliwe, taka piękność nie ma chłopaka?- spytał, a ja widziałam, że mi się przygląda  
-A jednak możliwe- powiedziałam złośliwie i z powrotem odwróciłam głowę w stronę okna
-Olzana.. a może masz ochotę pójść ze mną kiedyś do kina?
-Nie, sorry, ale nie chcę
-To może na spacer, lub lody...
-Nie!- krzyknęłam przerywając mu zdanie
-Halo co się tam dzieje?- zapytał zaciekawiony Leon
-Nic Leoś, nic- odpowiedziałam
Miałam wyrzuty sumienia, więc postanowiłam przeprosić Franka, że tak na niego naskoczyłam.
-Franek..ja..przepraszam, po prostu już ktoś mi się spodobał i...
-W porządku, ja tylko chciałem cię lepiej poznać, może jednak się namówisz na lody.
Już miałam odpowiedzieć kiedy mi przerwał.
-Oczywiście jako koleżanka i kolega
-No dobrze, ale tylko jako koleżanka i kolega?
-Tak
-Ok to bądź w parku o 14 w środę
-Spoko
Po chwili podjechaliśmy pod mój dom. Pożegnałam się i weszłam do środka...