Rudzielec cz. X

Muzyka do części cały czas ją śpiewam

Rozbójnik Alibaba & Jan Borysewicz
Tytuł: Zakazany owoc (ft. Bezczel)

, , Ciągniemy się na dno
Co krok, co dzień, co noc
Włóczymy się po mieście
Kończymy tam, gdzie nie chcesz
Pojawiam się znowu
Spróbuj powiedzieć, nie
Zabijam cię nawet we śnie
Skończymy tam, gdzie nie chcesz"


W progu spotkałam tatę.
- Co się stało? - Obejrzał mnie od góry do dołu.
- Robert zatrzymał się kilka domów wcześniej. Chyba go wystraszyliście. - Uśmiechnęłam się blado, siląc na lekki ton.
Jeszcze bardziej mi się przyjrzał, ale nic już nie powiedział, więc mogłam pójść do swojego pokoju.
Zdjęłam z siebie te obcisłe ciuchy i poszłam pod prysznic. Nie pomogło. Ciągle rozmyślałam o wydarzeniach z tego wieczoru. Mimowolnie z moich oczu popłynęły łzy.
Nie będę płakać!
Po skończonej kąpieli pobiegłam do swojego pokoju. Dokładnie domknęłam drzwi, weszłam na łóżko i szczelnie okryłam się kołdrą.  
Nie chciałam płakać. Przecież jestem stworzona do walki!
Co teraz zamierzam robić? Zamierzam ignorować Roberta, a jednocześnie udawać, że nic się nie stało. Cytując jego kolegę:, , Wysoko się szmata ceni", przynajmniej tu się zgadzaliśmy. No może poza tą szmatą.
Nie zamierzałam być taka nieśmiała. Już nie. Jestem co najmniej ładna. Czemu z tego nie korzystać?
Wiem, będzie ciężko. Zakochałam się w tym skur*wielu, ale dam radę. Codziennie będę obok niego obojętnie przechodziła. Co ja mówię? Nie dam rady.
Odwróciłam się na brzuch. Przycisnęłam twarz do poduszki i zaczęłam płakać.


  ***

- Arek, ja pier*ole, gdzie ona jest? - zapytał niebieskooki brunet. - Chyba wyraziłem się jasno. Miałeś mieć na nią oko.
- Robert, miałem. Tylko że w pewnym momencie zagadała do mnie tamta blondynka - wskazał ręką - i się zagapiłem.
Brązowooki Arek był zestresowany. Dostał wyraźne polecenie od Roberta. Wiedział, że w tej sprawie nie będzie pobłażliwy.
- Gó*no mnie to obchodzi. Masz się dowiedzieć, jak i czy wróciła do domu. Jeśli coś jej się stało... - nie dokończył groźby, bo nie musiał. Wszyscy znali jego możliwości. - Jak już sprawdzisz i mi przekażesz, to idziesz do piwnicy. Gdyby mnie ktoś szukał to dziś będę na ulicy.
- Robert, jedziesz? - zapytał Wojtek, który dopiero co się zjawił.
Chłopak kiwnął głową i obaj wyszli z domu Marka.


  ***


Rano wstałam z okropnym bólem głowy. Wszystko przez te łzy. Co za głupota płakać za kimś, kto ma cię w dupie.  
Zwlekłam się z łóżka. Zerknęłam na wyświetlacz telefonu. Trzy nieodebrane połączenia od nieznanego numeru i jedna wiadomość. Otworzyłam SMS-a.


Hej. Co się stało? Tak nagle zniknęłaś. Martwiłem się o ciebie. Robert


Kto by pomyślał, że on taki opiekuńczy? Jeśli się nie odzywałam, to chyba oznacza coś niepokojącego? A on zadzwonił trzy razy, wysłał SMS-a i myśli, że to wystarczy?
Wysłałam krótką odpowiedzieć.


Nie przejmuj się mną. Musiałam wracać wcześniej. O.


A tak w ogóle, to skąd miał mój numer?
Pierwszy tydzień ferii spędziłam bez szaleństw. W rozmowach z Robertem ograniczyłam się do zdawkowanych odpowiedzi. Nie nalegał na kolejne spotkania. Może zauważył, że coś jest nie tak albo znalazł inną.
Naturalnie, opowiedziałam wszystko Ali. Pocieszała mnie, jak mogła, próbowała gdzieś wyciągać, ale wolałam nadrabiać naukę.
Dopiero w drugim tygodniu wolnego, kiedy spadło trochę śniegu, umówiłyśmy się na lodowisko, kino i McDonalda. Oczywiście towarzyszył nam Adam. Alicja obiecała również, że chłopak przyprowadzi jakiegoś przystojniaka.
Uśmiechnęłam się do siebie na wspomnienie naszej rozmowy, kiedy szłam na okoliczne lodowisko. Dotarłam pięć minut po czasie. Przywitałam się ze wszystkimi.
- Oliwia. - Wyciągnęłam rękę na powitanie nowego chłopaka. Miał krótkie, brązowe włosy i niebieskie oczy, które boleśnie przypominały Roberta.
- Konrad. - Uśmiechnął się promiennie. Kiedy tak się szczerzył, też przypomniał ROBERTA. Ku*wa! Tak bardzo tęsknie... - Miło mi. Idziemy?
Kiwnęłam głową na zgodę.
Przy Konradzie zapomniałam o Robercie. Pomagał przy zakładaniu łyżew, wchodzeniu na lodowisko czy chronił przed upadkiem. Był taki rozgadany, otwarty, szczery.
Natomiast między Alą i Adamem w końcu zaiskrzyło. Tuż przed seansem wyszli z kina, mówiąc, że pewnie nie wrócą, bo mają parę spraw do obgadania.
Kurde, zrobiło się naprawdę romantycznie... C. D. N.




Przepraszam za poślizg, ale jakoś nie miałam weny. Ta część taka średnia wyszła
Pozdrawiam A.