Gwiezdne wojny - porwana

Przemierzałam las na nieznanej planecie, czując narastające napięcie w powietrzu. Drzewa zdawały się szeptać moje imię, a gęsta mgła ograniczała widoczność. Coś było nie tak. Moje zmysły wyostrzyły się, gdy usłyszałam trzask gałęzi, a zanim zdążyłam cokolwiek zrobić, ogromna, owłosiona postać wyłoniła się z zarośli. Zanim zdążyłam sięgnąć po miecz świetlny, już byłam uniesiona w powietrze, trzymana przez Czubakę.

– Co ty robisz?! – krzyknęłam, próbując się uwolnić. Szarpałam się, ale jego uścisk był zbyt mocny. Czułam się bezradna. Jeszcze chwilę temu gotowa byłam walczyć z kimkolwiek, kto by mnie zaatakował, a teraz byłam jak dziecko w jego objęciach.

Czubaka tylko pomrukiwał. Jego głęboki dźwięk brzmiał arcygroźnie... Jakoś tak... lubieżnie... Byłam skrajnie niespokojna. Wiedziałam, że to nie przypadek. Zanim zdążyłam się nad tym zastanowić, ruszył w stronę swojego statku, niosąc mnie jak worek. Szarpałam się coraz bardziej. Wierzgałam nogami, ale byłam jeno bezbronną kobietką...
- Auuaaa! - Krzyknęłam gdy wymierzył mi klapsa.
A potem jeszcze mocniej schwycił mnie za pupę.

– Puść mnie! – zawołałam, wciąż próbując wyrwać się z jego uścisku. Ale on nic nie mówił, tylko szedł dalej, jakby był przekonany, że wkrótce będzie mnie miał. Czy on w ogóle wiedział, co robi? Czy myślał, że sama mu się oddam?
Niosąc mnie, przy okazji miętosił mi piersi...

Po chwili dotarliśmy w pobliże statku.  

Spojrzałam na Czubakę, który tylko wymamrotał coś pod nosem, jakby nic nie było ważne, tylko to, żeby mnie posiąść. Czubaka najwyraźniej działał według swoich instynktów, a ja... nie miałam wyboru. Nagle poczułam jak mnie obłapia, postanowił wziąć mnie jeszcze przed zaciągnięciem mnie do statku...

W jednej łapie trzymał moje wiotkie nadgarstki... drugą bawił się moimi piersiami... a spódnicy nie musiał mi już zadzierać łapą...