,, A tyle chciałem z siebie dać- nie zdążyłem..."

,, Choć współcześni ludzie różnią się od siebie rasą, narodowością, językiem, poziomem kultury i systemem społecznym, należą jednak wszyscy, mimo tych często bardzo wielkich odmienności, do jedynego żyjącego dziś podgatunku Homo sapiens ’’
,,Pradzieje człowieka’’ Josef Wolf i Zdenek Burian, 1982
                            

                                   Wstęp          

          Gdybym miał wyliczać na palcach na ilu ludziach się zawiodłem z całą pewnością tych palców by mi zabrakło. Ludzi, których uważałem za autorytet okazali się być zwykłymi łachudrami tylko żerującymi na nieszczęściu innych i czerpiącymi z tego korzyści. Nie pragnąłem przecież wiele. Chciałem tylko, żeby ktoś mnie pokochał. Sam też chciałem kochać całym sercem i ofiarować całego siebie z wszystkim tym, co we mnie najlepsze. Chciałem pomagać, ufać, wierzyć i mieć marzenia tak jak inne dzieci w moim wieku. Chciałem mieć brata, który nie musiałby robić nic. Wystarczy tylko, żeby był. Chciałem mieć dom z ogrodem, płotem i psem, który by tego domu bronił jak swojej budy, do której nie wpuszcza żadnego obcego psa, bo jest jego. Chciałem mieć dziewczynę, a potem żonę, która urodziłaby mi dwójkę wspaniałych dzieci, a ja siedząc w swym fotelu patrzyłbym jak się ładnie bawią. Chciałem mieć też rowerek jak inne dzieciaki i jeździć nim po podwórku ciesząc się swoim życiem z bliskimi. Tyle rzeczy chciałem mieć, ale nie pomyślałem, że w tym wszystkim może zabraknąć właśnie mnie.