Nowa w szkole cz. 6

Na początek: Tak wygląda Roksi. Do kolejnych rozdziałów kolejni bohaterzy komentujcie!  
--------------------

*Następnego dnia*
Zadzwonił budzik, 6 rano. Jak ja nienawidzę szkoły! Spojrzałam za okno. Musiał w nocy padać deszcz, bo na moim oknie zostały krople. Otworzyłam drzwi od garderoby. Wzięłam czarne rurki i biały t-shirt z nadrukiem. Ubrałam się i wzięłam plecak. Przeszłam do przedpokoju, aby wybrać buty. Zdecydowałam się na czarne airmaxy. Wzięłam płaszcz, koloru szarego i ubrałam go na siebie. Chwyciłam jeszcze swoją ulubioną, czarną torebkę i klucze. Wyszłam z domu i zamknęłam drzwi wejściowe na klucz. Na dworze nie było zimno, ale czuć było chłodny wiaterek. Spojrzałam na wyświetlacz telefonu. Była godzina 6:50, jak ten czas szybko leci. Lekcje zaczynały się o 7:30, więc miałam jeszcze troszeczkę czasu. Zatrzymałam się pod domem Remka, a on właśnie wyszedł.  
- Ale się zgraliśmy. - zaśmiałam się.  
- Cześć Roksi. - powiedział i dał mi buziaka w policzek.  
- Hej. - odpowiedziałam.  
- To co, idziemy dziś po szkole na kawę? - uśmiechnął się. Pewnie się powtarzam, ale on ma taki ładny uśmiech! Chwila, Roksi. O ty wygadujesz! To jest twój przyjaciel!  
- Niestety nie mogę. Umówiliśmy się z Łukaszem. - powiedziałam, a on posmutniał.  
- Podoba Ci się? - zapytał.  
- Brzydki nie jest, ale wiesz... Nie sądzę, ze coś miedzy nami zajdzie... - powiedziałam.  
Gdy dochodziliśmy do szkoły, Renek zatrzymał się i zapytał:  
- A o której się umówiliście?  
- Jeszcze nie mamy ustalonej godziny, a co? - zapytałam. Co on kombinuje?  
- To umów się z nim na 15:00, a wcześniej wyrwę cię na kawę. - powiedział i zrobił proszącą minę.  
- Okej. - powiedziałam.  
Doszliśmy do szkoły. Podeszłam do szafki i włożyłam do niej mój płaszcz. Włożyłam plecak i wyjęłam książki na pierwsza lekcje, a w tym przypadku polski. Akurat na polskim siedzę z Sonią. Weszłam do klasy i położyłam książki na ławkę. Musiałam z powrotem wrócić do szafki, bo nie wzięłam nic do pisania. Gdy miałam ja zamykać, ktoś do mnie podszedł i złapał za nadgarstek. Był to nie kto inny jak Kacper.  
- No hej, dawno się nie widzieliśmy. - powiedział i uśmiechnął sie. Nie był to zwykły uśmiech. Nigdy na jego twarzy nie widziałam takiego. On miał cos złego na myśli. Cos złego, co szykował dla mnie...  
- Zostaw mnie. - powiedziałam stanowczo.  
Jednak on nie reagował.  
- Zostaw mnie, puść! - zaczęłam krzyczeć, wtedy on jeszcze mocniej zacisnął moj nadgarstek i złapał za drugi. To już zabolało. Przyciągnął mnie fo szafek. Wtedy usłyszałam ten cudny głos...  
- Nie słyszałeś? Masz ją zostawić. - powiedział.  
Remek odepchnął ode mnie Kacpra.  
- To jeszcze nie koniec, lala. - powiedział Kacper i poszedł.  
- Nic Ci nie jest? - zapytał mnie moj przyjaciel.  
- Nie, tylko troche mnie boli ręka. - powiedzialam. Naprawdę mnie bolała. Chyba bede miała siniaka! No cóż, ważne że nic więcej się nie stało...  
- Chcesz isc do pielęgniarki?  
- Nie, nie trzeba. Bede po prostu miała siniaka i juz. - powiedział i próbowałam się uśmiechnąć, ale nie mam pojęcia jak mi to wyszło. Poszliśmy z Remkiem na lekcje, na kazdej przerwie patrzył czy koło mnie nikt podejrzany się nie kręci. To było miłe, ale tez zabawne. W pewnym momencie zaczęłam się śmiać sama do siebie, a ludzie patrzyli die na mnie jak na wariatkę! Ale mi to nie przeszkadzało. Zauważyłam, ze dzisiaj w ogole nie było w szkole Łukasza. Postanowiłam napisac do niego  
SMS-a, źe źle się czuje. Nic mi nie odpisał... Moze to nawet dobrze. Moze się rozchorowal i, i tak by nie mógł... Remik podszedł do nie i zapytał:  
- Jak tam? To idziemy gdzieś?  
- Lepiej. Ok, ale gdzie? - odpowiedziałam.  
- Może.... Na kawę? Bo nienajlepiej się czujesz j bedzie blisko. - uśmiechnął sie.  
- Ok, chodźmy. - powiedziałam.
Doszliśmy do kawiarni. Zamówiłam oczywiście mrożoną frappucino, a Remek mrożona, ale jakaś karmelową. Gdy otrzymaliśmy nasze zamowienie.  
Jednak dręczyło nnie jedno pytanie...
- Remek, dlaczego gdy mówiłam Ci wtedy, że Kacper mnie pocałował, to zrobiłeś się smutny? - zapytałam.  
- Coooo? - odpowiedział pytaniem na pytanie, pewnie po to aby wymyślić w tym czasie dobrą wymówkę.  
- Proszę Ciebie. Nie zmyślaj, przecież mozesz mi powiedzieć. - powiedziałam. Zrobiło mi się troszeczkę przykro, że moj najlepszy przyjaciel chce cos przede mną ukryć.  
- Ok, powiem prawdę. Ale przysięgnij, że to nie wpłynie na nasza przyjaźń.  
- Przysięgam. - powiedzialam. Boję się. Zawsze kiedy tak mówi to ma na prawdę powód.  
- Ja... Ja chyba cos do ciebie czuje. - powiedział patrząc mi prosto w oczy, żebym wiedziała ze nie kłamie.  
Nie wiem co czuć. Nie mówiłam nam, ale Remek od zawsze minusie podobał. Po prostu myślałam, ze nam się nie uda i dlatego zostaliśmy pryjaciolmi. Lecz on nie wie o tym.  
- Posłuchaj Roksi, ja nic od ciebie nie oczekuje. Po prostu, chcialas abym powiedział prawdę. - powiedzial. Widziałam w jego oczach mieszane uczucia. Smutek, ale także szczęście.  
- Remek, daj mi o przemyśleć. Bo... Moje uczucia w stosunku do ciebie tez nie sa obojętne... - powiedziałam.  
- Okej... - uśmiechnął się - Odprowadzić Cie? - zapytal.  
- Chętnie - powiedziałam i uśmiechnęłam sie.  
-------------  
Cześć wszystkim! Dziękuje Wam za te miłe komentarze <3 Mam dla was wyzwanie! Zgadnijcie ile mam lat. Kto zgadnie zadedykuje dla niego kolejna czesc <3  
A i jeszcze jedno. Co sądzicie o wyglądzie Roksi?  
Pozdrawiam!