Siłownia cz. 21

Obudziłam się i czułam straszny ból w klatce. Byłam przypięta do jakiś urządzeń. Zobaczyłam Michała, który siedział przy mnie i trzymał mnie za rękę. Przypomniałam sobie co się stało.  
- Hej. - uśmiechnęłam się do mojego mężczyzny.
- Hej kochanie. - powiedział Michał całując mnie w czoło. - jak się czujesz?
- Tak jak wyglądam - zażartowałam.
- Wyglądasz pięknie, zresztą jak zawsze. - odpowiedział. - byłaś w śpiączce 5 dni, to najdłuższy okres w moim życiu. Nawet nie wiesz jak się bałem.
Spojrzałam na niego i zacisnęłam jego dłoń.
- Co z dzieckiem? - zapytałam.
- Naszym bobasem wszystko okej, już nie mogę się doczekać. - pocałował moją dłoń.
Dotknęłam swojego brzucha a Michał zrobił to samo.  
- Muszę powiadomić lekarza o tym, że się obudziłaś. Zaraz wracam skarbie. - powiedział Michał i wyszedł.
Lekarz przyszedł i powiedział, że musi zrobić kilka badań i że zostanę jeszcze około 2 dni i będę mogła już wyjść.  
Przez te dni Michał był ze mną. Odwiedzali mnie Karolina, Piotr oraz Szymon. Zjawiła się także moja mama.

Nadszedł dzień wypisu. Zebrałam wszystkie rzeczy i pożegnałam się z koleżanką z sali.
Michał zabrał mnie do domu. Gdy staliśmy przed drzwiami, Michał otworzył drzwi i wziął mnie na ręce.  
- Wariacie, co Ty robisz? - zaczęłam się śmiać.
- Od teraz moja droga, zaczynamy wszystko od nowa. - uśmiechnął się i położył mnie na łóżku, po czym zaczął namiętnie całować.
- Skarbie, nic z tego. Wiesz, że teraz nie możemy tego robić z dwóch powodów. - uśmiechnęłam się.
- Przecież wiem, chce się tylko Tobą nacieszyć, tak bardzo mi Cię brakowało.Tęskniłem - powiedział mój ukochany, nie przestając mnie całować.
Leżeliśmy ze sobą przez kilka godzin. Musieliśmy nadrobić ten stracony czas. Było cudownie. Poczułam, że moje życie zaczęło mi się naprawdę układać.  
- Skarbie, dziś wieczorem przygotowuje dla nas kolacje. Ty leż a ja lecę do kuchni. - pocałował mnie Michał i zniknął.


Wyszłam spod prysznica i ujrzałam na stole kolacje przygotowana przez Michała. Wszędzie były świece. Było bardzo nastrojowo. A mój facet był bardzo elegancko ubrany.
- Zapraszam Pania. - Michał odsunął mi krzesło.
- Michał, co się dzieje? Dlaczego jesteś ubrany w garnitur? Może ja też powinnam nałożyć jakąś sukienkę? No ale w żadną nie wejdę z moim brzuchem - mówiłam, siadając.
- Zjedzmy kolacje - uśmiechnął się Michał. Był bardzo tajemniczy.

Jedliśmy kolacje, rozmawialiśmy, śmieliśmy się i wygłupialiśmy. Gdy skończyliśmy jeść Michał poprawił krawat i wstał. Podszedł do mnie i uklęknął. Serce zabiło mi mocniej.
- Lauro, może nie jest to super sceneria ale nie mogłem wytrzymać. Muszę zadać to pytanie. - powiedział wyjmując czerwone pudełeczko z marynarki. - Wyjdziesz za mnie?
Spojrzałam na niego a łzy szczęścia napłynęły mi do oczu.
- Tak. - powiedziałam cicho. Nie wierzyłam. Nie wierzyłam, że to dzieje się naprawdę.
Michał otworzył pudełeczko i założył mi przepiękny pierścionek na rękę. Wstał i pocałował mnie. To był najcudowniejszy wieczór w moim życiu.


***********  

To ważny dzień dla naszej rodziny. Podwójnie. Dziś Adaś obchodzi swój roczek a ja wraz z Michałem powiemy sobie sakramentalne tak.  


TO JUŻ KONIEC TEGO OPOWIADANIA. MAM NADZIEJĘ, ŻE SIĘ PODOBAŁO. POZDRAWIAM!!!