Performance cz. 12

Stawiałam kolejne kroki po śliskiej podłodze korytarza szkolnego zapamiętale walcząc z grawitacją, uśmiechnęłam się do siebie wychodząc zwycięsko z tego boju i siadając na zapewne oblepionym od spodu gumami do żucia krześle ech.. ta rzeczywista rzeczywistość wygląda nieco inaczej od tej z broszurki szkoły co objawia się głównie mniej zadbanym sprzętem i niebezpiecznie śliskimi podłogami. Zaczęłam wpatrywać się w nowo przybyłe osoby, cudowna klasa 17 dziewczyn 16 chłopców, idealna proporcja... niestety zdecydowana większość męskiej części ludności wydawała się tylko ładnie wyglądać, a jak wiadomo wygląd to nie wszystko, nie przerywając swojej wędrówki po twarzach napotkałam spojrzenie pary stalowoszarych oczu z których jedno się zamknęło by zaraz się otworzyć... nie no! normalnie nie wytrzymam! nie dość że puści to jeszcze podrywacze, przewróciłam teatralnie oczami i zwróciłam spojrzenie na dosiadającą się do mnie wysoką brunetkę, wymieniłyśmy się uśmiechami.
- hej Asia jestem, miejsce na którym aktualnie spoczywa mój zadek było wolne prawda?- powiedziała z uśmiechem
- cześć, a ja Nadia miło mi.. pewnie że wolne, znasz już tu kogoś?- spytałam wietrząc ząbki w uśmiechu.
- tak te trzy platynki z przodu- powiedziała z miną mówiącą mi żebym nie pytała- tamtego bruneta, i te dwie rechoczące żabulki z przedostatniej ławki- dodała znowu się śmiejąc- a ty?
- o to widzę że nie jesteś w najgorszej sytuacji.. ja jeszcze nikogo
- nikogo? skąd jesteś?
- niedawno się przeprowadziłam ze Stanów i jeszcze nie znam zbyt wielu osób.. z zaznaczeniem słowa jeszcze
- o.. serio? ale fajnie, ty! a ja wiem co możesz zrobić żeby poznać ludzi?
-co takiego? zdradzisz mi?
-idziemy na imprezę ! dzisiaj wieczorem.. co ty na to? fakt faktem jeszcze nie wiem gdzie mieszkasz ale to nie problem...
-masz na myśli tą w tym nowym klubie? słyszałam o niej i się też się tam wybieram- powiedziałam przywołując wspomnienie zielonych oczu
-o to jesteśmy umówione, wpadnę po ciebie o 17, numer telefonu już znam to się jeszcze zgadamy- powiedziała podnosząc się z miejsca i wychodząc z sali, w sumie to nie czekając poszłam jej przykładem i wymaszerowałyśmy z sali roześmiane ze splecionymi palcami u rąk i głowami pełnymi pomysłów na nadchodzący wieczór. Okazało się że Asia mieszka niedaleko więc uściskałyśmy się i każda z nas rozeszła się do własnego domu. Muszę przyznać że to było jedno z najlepszych rozpoczęć roku w całym moim dotychczasowym życiu.