Marta na treningu cz. 4

Wtedy w sukurs przyszedł mi trener.
Co za postawny, posągowy wręcz mężczyzna. Istny heros!
Od kilku treningów zwróciłam na niego uwagę. Co rusz go nawet kokietowałam... Uśmiechałam się do niego z daleka... Przechodząc obok - mocno kołysałam biodrami i tyłkiem...
Podziwiałam go. Wobec chłopców był srogi. Używał bardzo męskiego języka, ocierającego się o wulgarność. Typu: "Guzdrasz się jak panienka!", a przy mnie starał się nawet użyć słów bardziej sprośnych: "ładuj w bramę, jakbyś babie między nogi ładował!"

Udawałam, że bardzo się peszę takim słownictwem, a w głębi duszy, nadzwyczajnie się nim podniecałam...

Czasem nawet fantazjowałam, że ten trener-osiłek "bierze mnie na warsztat"...
Że w sali ćwiczeń leżę pod nim na jakimś materacyku... A ten wykrzykuje to swoje: "Ładuj w bramę! Jakbyś ładował babie między nogi!"
Wyobrażałam sobie, jak mi próbuje tak kropnąć gola... między nogi...

Dlatego z taką wdzięcznością przyjęłam jego pomoc, gdy pomógł mi wydostać się z murawy...