Życie dziesiątki - pamiętnik

21.08.2025

Cel pisania pamiętnika


Mam na imię Kasia i piszę ten pamiętnik, bo chcę mieć miejsce, w którym mogę być naprawdę sobą. W świecie, w którym wszyscy patrzą na mnie przez filtr urody, uśmiechu i wyglądu, potrzebuję prywatnej przestrzeni, w której mogę mówić o tym, co naprawdę czuję, czego się boję i czego pragnę. Chcę spisywać swoje myśli, żeby zrozumieć siebie lepiej i żeby kiedyś spojrzeć wstecz i zobaczyć, jak wiele się zmieniło.

Moja krótka biografia

Mam dwadzieścia trzy lata. Urodziłam się i dorastałam w dużym mieście, gdzie każdy zna każdego, ale nikt naprawdę nie widzi drugiego człowieka. Już od dziecka ludzie mówili mi, że jestem „ładna”, „urocza”, „idealna do zdjęć”. Nauczyłam się z tym żyć, choć czasem to brzmi jak przekleństwo.

Od kilku lat pracuję jako stewardessa w PLL LOT. Codziennie spotykam wielu ludzi, a wielu mężczyzn zwraca na mnie uwagę – niektórzy z ciekawości, inni z pożądania. Często czuję ich spojrzenia, idąc przez pokład samolotu, i choć lubię to poczucie, wiem, że widzą tylko zewnętrzną stronę mnie, a nie moje prawdziwe ja.

W liceum i na studiach wielu mężczyzn zwracało na mnie uwagę – i choć to sprawiało przyjemność, nauczyłam się, że zainteresowanie często nie idzie w parze z prawdziwym zrozumieniem. Kochanków było wielu, przyjaciół trochę mniej. Ale zawsze wiedziałam, że chcę kontrolować swoje życie, swoje decyzje i… swoje emocje.

Ten pamiętnik będzie miejscem, gdzie mogę pisać szczerze, bez ocen, bez udawania. Tu jestem tylko ja – Kasia – z moimi myślami, lękami, radościami i samotnością.

P.S Jestem teraz w Nowym Jorku, o 17:45 wracam do Warszawy.