To tylko miłość cz. 7

Emma


- Walentynki są idiotyczne - Ze złością mruknęła Camila.
Judy usiadła na drugim końcu kanapy i przycisnęła do piersi małą poduszkę. Kolana przyciągnęła do siebie. Wielkie łzy spłynęły jej po policzkach.
- Nie mogę uwierzyć, że poszedł na imprezę beze mnie.
- Jeśli poczujesz się lepiej - Powiedziała Camila - To nie wyglądało na to, żeby z kimś był.
Ale Judy słysząc to zaczęła płakać jeszcze bardziej. Sięgnęłam po kolejną paczkę chusteczek.
- Nie powinnam pozwolić mu odejść. - Usiadłam na sofie.
- Błaganie go, żeby przemyślał wszystko jeszcze raz, byłoby błędem. Żałowałabyś potem, że dałaś mu taką przewagę. Nie powinnaś zostawiać decyzji w jego rękach. - Współczułam Judy, współczułam moim przyjaciółką, nie umiałam wczuć się w to co przeżywały, bo nigdy nie miałam chłopaka. Nie mieć chłopaka to tak jakby, być ostatnią osobą wybraną do gry na zajęciach wychowania fizycznego. Wszyscy już zostali wskazani przez kapitanów, a ty dalej stoisz i czekasz aż Cię wybiorą. Czujesz się wtedy jak ostatnia nieudacznica. Tak właśnie się czułam. Żaden chłopak nie odwróci się za mną i nie pomyśli "Jaka piękna dziewczyna". Podałam Judy chusteczkę, a ta wzięła i wydmuchała czerwony i opuchnięty nos.  
- Chciałabym żeby istniał jakiś sposób, aby to wszystko odwrócić. Ostatnio dużo się kłóciliśmy, a ja chciałabym poczuć się tak jak na początku naszej znajomości. - Powiedziała Judy.
Nie miałam bladego pojęcia o czym mówi Judy, ale chyba wiedziałam jak powinna brzmieć odpowiedz.
- Związek nigdy nie będzie taki sam jak na początku, kiedy wszystko było nowe i świeże.
- Dlaczego nie?
- Bo nie, tak już po prostu jest.
Camila spróbowała z innej strony:
- Na pewno poznasz kogoś nowego. - Judy pokręciła głową.
- Nie potrzebuję nowego chłopaka.
- Myślę, że Gawin ma już nową dziewczynę - Wtrąciła się Ally.
Chciałam współczuć Ally, ale od dawna wiedziałam, że jej "chłopak" nie traktował jej poważnie.
- Gawin jest skończonym idiotą. Nie wspominając o tym, że to beznadziejny przewodniczący.
- Chciałabym być teraz Tobą - Westchnęła Ally patrząc na mnie z powagą.
- Dlaczego?
- Bo nie musisz leczyć złamanego serca. Nie masz pojęcia jaką jesteś szczęściarą.
- Szczęściarą? Bo nigdy nie miałam chłopaka? - Aż uniosłam brwi ze zdumienia. - Myślę, że raczej wolałabym mieć złamane serce, ale wiedzieć jak czuje się zakochana osoba, niż to sobie ciągle wyobrażać.



Heeej
Bardzo dziękuję za dużą ilość komentarzy pod ostatnim wpisem, nawet nie wiecie jak to motywuje do dalszego pisania   
Mam nadzieje, że rozdział się spodoba, jest trochę krótszy niż poprzednie ale tylko na tyle pozwolił mi czas
Pozdrawiam  
ZIELONAA