Te piękne, niesamowite oczy cz.8

Dziękuje chłopakom jeszcze raz i żegnam się z brunetem - jak się okazuje Michałem buziakiem w policzek a z Kamilem zwykłym "cześć". Wchodzę do domu. Kładę się od razu do łóżka i zasypiam jak za czarodziejską różdżką.  
***następny dzień***
Budzę się cała czerwona, spuchnięte oczy, "wory" pod nimi, czerwony nos, to oznacza jedno.. Płakałam. Próbuję się jakoś ogarnąć, ale to na nic. Idę tak do szkoły.
(...) wychodząc z szatni, wpadam na Michała. On widząc mój stan patrzy na mnie podejrzliwe. Opowiadam mu o wszystkim i widzę w jego zielonych oczkach ulgę i troskę. Nagle słyszę:
- Jakie Ty masz piękne oczy - mówi.
Cała płonę. Czuję wypieki na twarzy i uśmiecham się delikatnie. Nagle dzwonek. Szybko żegnamy się i pędzę na lekcje.  
***po szkole***
Jestem w domu. Czytam książkę, którą dostałam od mamy. Opowiada o nieszczęśliwej miłości, bardo się w nią wciągnęłam. Mam ochotę się przejść, zaczerpnąć świeżego powietrza. Zabieram ze sobą czarny sweterek i idę do parku. Siadam na ławce i widzę, że Michał idzie w moim kierunku. Macham mu i dosiada się do mnie. Od razu poprawia mi humor, robiąc te swoje głupie minki.
- Michał przestań już (hahahahaha) - śmieje się cały czas.
- Dobra dobra, ale buziaka w policzek poproszę - pokazuje palcem policzek, a ja zamykam oczy i gdy zbliżam się do jego policzka, on niespodziewanie odwraca głowę tym samym całując mnie w usta.
Oddaję pocałunki, podoba mi się to. Ma takie miękkie, delikatne usta. Gdy się odrywamy od siebie patrzy na mnie.
- Przepraszam, ja musiałem. Gdy wczoraj pomogłem Ci wstać, zauważyłem jaka jesteś piękna. Spodobałaś mi się od razu. Jesteś niezwykłą, niesamowitą i sympatyczną osobą. Zakochałem się.. - patrzy na mnie a ja nie wiem co powiedzieć.  
----------
Niestety, nie mogłam wcześniej dodać. Przepraszam, że tak króciutko. Następna dłuższa. Buziaki ^^ ~