Pamiętnik nastolatki cz.5

Nagle Mateusz zatrzymał motor. Postawił go na łące i odłożył kaski na kierownice.
Patrzyłam na niego z uśmiechem. Patrzyłam i nie wierzyłam że jesteśmy tu razem, może on widział we mnie tylko koleżankę ale mi naprawdę się podobał. Mateusz był dość wysoki bo prawie o głowę ode mnie wyższy. Miał ciemne włosy i błękitne oczy.  
-Zamknij oczy.- powiedział
-Co?
-Zamknij oczy mam dla ciebie niespodziankę.
Zrobiłam tak jak mnie o to prosił, dodatkowo Mati położył mi rękę zasłaniając powieki i tak mnie prowadził jakąś polną drużką. Gdy odsłonił mi oczy staliśmy na jakiejś górze. Widok był piękny i trudny do opisania.  
Usiedliśmy na ogromnym kamieniu wystającym z nagle kończącej się góry. Kończyła się ona pionowym spadkiem przypominało to taką miniaturę wąwozu, a w dole płynął strumień. Słońce zachodziło za pasmem lasu w oddali. Niebo mieniło się odcieniami barw, od błękitu przez róż, pomarańcz po czerwień. Ten krajobraz był najpiękniejszym jaki kiedykolwiek widziałam. Byłam pewna że na długo pozostanie w mojej pamięci.
-Łał- powiedziałam cicho.
-Podoba ci się?
-Pięknie tutaj jest.
-Wiem... Moje ulubione miejsce.
-Często tu przyjeżdżasz?
-Nie czasami jak mam zły humor.
-Mam rozumieć że popsułam ci humor?
-Nie, nie- powiedział szybko- Tym razem mam bardzo dobry, chciałem ci pokazać jak tu pięknie.
-Naprawdę niesamowity widok. Jak znalazłeś to miejsce.
-Jakoś przypadkiem byłem wściekły na starszych i jeździłem nie wiadomo za czym i gdzie. Jakoś wyszło że akurat tutaj przyjechałem i akurat wtedy gdy słońce zachodziło.  
-Miałeś szczęście że akurat tutaj trafiłeś.
-No to był fart.
Patrzył mi prosto w oczy odwdzięczałam mu się tym samym. Uśmiechaliśmy się do siebie i milczeliśmy.
-Piękne masz oczy.
-Dzięki miły jesteś.
Patrzył mi prosto w oczy i nic nie mówił. Nie wiedziałam co się dzieje. Serce zaczęło mocniej bić, a w gardle zabrakło śliny. Całą mnie wypełniła adrenalina. Delikatnie i powoli zbliżał swoje usta do moich. Patrzyłam na niego z przerażeniem. Pocałował mnie, nasze języki złączyły się na chwile, a wargi mocno zetknęły. Pocałunek trwał chwilę, kilka sekund. Przyjemne uczucie i niepowtarzalne. Popatrzył na mnie jeszcze chwile, ja na niego również, po chwili odwróciłam głowę podziwiając zachód słońca który powoli tracił swój urok. On również odwrócił głowę, zerkał jednak na mnie z lekkim uśmiechem.
Nic nie mówiliśmy, patrzyliśmy tylko w dal i uśmiechaliśmy się ''do słońca'' na pożegnanie.
Było mi co raz bardziej zimno. Nie chciałam jednak przerywać tej cudownej chwili. Mateusz okazał się jednak inteligentny i domyślił się. Zdjął bluzę, zarzucił mi na ramiona i przytulił mnie mocno.  
-Będzie ci zimno-powiedziałam troskliwie
-Jeśli mnie przytulisz to nie będzie.
Obiłam go mocno i siedzieliśmy tak gapiąc się w niebo.
-Chyba musimy już jechać-powiedziałam
-No chyba tak, przy tobie straciłem poczucie czasu.
Wsiedliśmy a motor i pojechaliśmy. Staniol pod moim domem, zeszłam zdjęłam bluzę i podałam mu.
-Nie, zostaw, będę miał powód żeby wpaść jutro.
-Zapraszam, tylko nie wiem czy jutro ci ją oddam.
-Mam na ciebie sposoby.
-Jakie?
-Zobaczysz, do zobaczenia, pa.
Dał mi całuska w policzek i odjechał. Ja stałam tak chwile wtulając się w jego ciepłą bluzę i wąchając obłędne perfumy. Nie było jeszcze późno, bo była dopiero 21. Weszłam do domu, rodziców jeszcze nie było poszłam na górę. Weszłam szybko do pokoju, wrzuciłam tylko bluzę i poszłam pod prysznic. W łóżku jeszcze długo wspominałam mijający dzień i zasypiałam z uśmiechem.