Nic do stracenia cz.3

-Sara dziecko zjadłaś? Możemy jechać? Zapytał dziadek
-Tak, możemy jechać. Odpowiedziałam z uśmiechem  
- Sara weź coś  na ramiona, bo zimno. Zatrzymała mnie babcia
Podeszłam do szafy w przed pokoju i wyciągnęłam moją białą marynarkę.
- Dziadku chodźmy już, żeby się nie spóźnić .
-Już jedziemy. Idź do auta.
Wyszłam z domu i udałam się do białego vana mojego dziadka. Po chwili przyszedł dziadek i ruszyliśmy. Po około 10 minutach zajechaliśmy pod liceum.
-Dziękuje dziadku za podwiezienie wrócę sama.
- Nie ma za co skarbie. A teraz leć, bo zostało ci tylko 10 minut. Jeżeli jednak będziesz chciała, żebym po ciebie przyjechał to dzwoń.
-Dobrze, pa
-Pa.
Wysiadłam z auta i ruszyłam do wejścia. Klasę znalazłam po 5 minutach i czekałam pod na wychowawcę. Pod salą było trochę osób, ale żadna nie przykuła mojej uwagi. Po chwili przyszła nauczycielka i nas wpuściła do środka. Zajęłam ostatnią ławkę pod oknem i patrzyłam w okno do póki nie odezwała się pani.
-Nazywam się Justyna Janiak i będę waszym wychowawczynią przez najbliższe lata nauki. Będę was również uczyć chemii, fizyki oraz matematyki. Skończyła mówić  
No to super przecież to jest klasa o profilu chemiczno-fizycznym.
-Zapraszam was teraz na apel. A potem przedstawię wam plan lekcji.
Nagle drzwi się otworzyły i wpadł jakiś zdyszany chłopak
-Przepraszam, za spóźnienie. Nazywam się Mateusz Malik. Powiedział ciężko oddychając  
-Na przyszłość proszę się nie spóźniać a teraz wychodzimy.
Wstałam i podeszła do mnie jakaś dziewczyna
-Hej, jestem Jula. A ty? przedstawiła się i zapytała  
-hej, Sara. Odparłam
-Staniemy razem?
-Pewnie.
Ustawiłyśmy się jako ostatnie za Mateuszem i jakimś chłopakiem, z którym o czymś cały czas rozmawiał. Apel trwał bardzo długo dyrektor gadał i gadał, a ja nie słuchałam.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dłuższy za to, że tyle nie było rozdziału  
5 kom i next