Ja i maturzysta?! 5

Powoli mijały lekcje.
Od trzech godzin nie widziałam Dawida, yhm dziwne..
Siedziałam z majką w ciszy, nagle powiedziała:
-Co myślisz o Michale?  
-A co mam myśleć? Moim zdaniem jest spoko, ale nic więcej.  
-Nic więcej? Zapomniałaś dodać że to super, ekstra ciacho, nie jest dresem jak wszyscy chłopcy szkole i jest taki... taki idealny.-powiedziała z rumieńcami
-Eyy, Maja ty się w nim zabujałaś?!
-Cicho, nie musi każdy Ciebie słyszeć!  
-Wiedziałam że jednak tak. Ooo dlaczego mi nic nie mówiłaś?  
-Bo nie miałam za bardzo kiedy, a poza tym myślę że od woli Ciebie.
-Mnie? Dziewczyno ja mam chłopaka!  
-Co nie zmienia faktu, że woli ciebie.
Woli mnie? Że co?
To niemożliwe, nawet jakby to było prawdą do niczego by między nami nie doszło.  
-Haha, Maja! Nie gadaj głupot. Chodź że mną do sklepiku-powiedziałam
-Okej.-odpowiedziała
Szłyśmy w stronę sklepiku, Majka nagle zaczęła iść w drugą stronę.  
-Majka! Gdzie ty idziesz?
-Daleko od niego, pewnie znowu zrobię z siebie idiotkę przy nim.
-Uwierz mi, przed spotkaniem z Dawidem też tak myślałam. Będzie dobrze.  
Przekonałam nią, przed sklepikiem stał Michał, podszedł i powiedział:
-Co tam kupujecie?
-Yyy..nic znaczy..Klaudia..ale..-powiedziała Maja
-Co?- zapytał Michał
-Chodziło jej o to że ja coś kupuję, tylko nie wiem co.
-Poczekaj chwilkę.-powiedział Michał
Przyszedł i powiedział:
-Proszę, może być rogalik?
-Dzięki, ile kosztował?  
-To nieważne, Smacznego- uśmiechnął się i poszedł.  
-I dalej sądzisz że nic do ciebie nie czuje? -powiedziała Maja
-Przestań, po prostu chciał być miły
-Kto chciał być miły?  
Nagle zobaczyłam Dawida.  
-O Dawid, gdzie byłeś? Mieliśmy się spotkać na następnej przerwie.
-Miałem zastępstwo na drugim końcu szkoły, to o czym gadałyście?
-O koledze z naszej klasy Michale- powiedziała Maja
-Mam byc zazdrosny? -spojrzał na mnie dziwnym wzrokiem
-Nie, skąd. Chodźmy już.-powiedziałam
-No mam nadzieje.  
Szliśmy w stronę naszej klasy. Dawid wziął mnie za rękę, i gadaliśmy razem z Mają o wspólnym wyjściu do kina.
Gdy zadzwonił dzwonek byliśmy już pod salą. Dawid pocałował mnie i pobiegł.  
Czułam wzrok Michała na sobie. Miałam nadzieję ze Maja nie miała racji co do Michała.  
-Musiałaś mówić Dawidowi o czym gadałyśmy?
-Pytał się, nie wiedziałam że masz coś przeciwko.
-Nie, to znaczy tak. Nie chcę aby czuł się zazdrosny.  
-No przyznam że ma o kogo.  
Usłyszałam stukanie szpilek podążających w moją stronę.
Nie, tylko nie Natalia...
-Hah, dobra jesteś. Z jednym się obściskujesz, całujesz, a drugi kupuje ci co chcesz.
-To nie twoja sprawa, a pozatym ja i Michał jesteśmy przyjaciółmi, nie rozumiem o co ci chodzi?
-Od początku to zaplanowałaś, nie musisz udawać niewiniątka.
-Nata, dasz jej spokój?- wtrącił się Michał
-Ooo teraz książę broni swoją ksieżniczkę? Jak słodko!  
-A jak nawet tak to co?
Natalia zaniemówiła. Było widać że nie spodziewała się takiej odpowiedzi. Odeszła.  
-Dzięki za pomoc, czasem naprawdę nie mam do niej sił.
-Jak coś to wołaj, to pomogę.  
-Wiem, wiem.
Pobiegł do kolegów. Widać było reakcje jego kumpli.
    Po lekcjach szłam w stronę mojego domu, poczułam kogoś dotyk na moim ramieniu.
-Dawid?
-Nie, nie tym razem. Michał. -odpowiedział
-Hah, sorry. Przyzwyczajenie.
-Rozumiem.
-Co ty tu robisz? Przecież ty mieszkasz kompletnie w inną stronę niż ja?
-Pomyślałem że nie mam nic do roboty i mogę cię odprowadzić.  
-Nie musisz, to trochę daleko.
-Ale mogę i chcę- odpowiedział z uśmiechem
Wmawiałam sobie że to tylko przyjacielski spacer dopóki nie usłyszałam tego.
-Kochasz Dawida?  
-No, tak. A czemu pytasz?
-Tako, po prostu chciałem wiedzieć.  
Szliśmy chwilę w ciszy, gdy niestety nasze dłonie przypadkiem się otarły, spojrzeliśmy na siebie nieśmiało.  
-Klaudia, nie wytrzymam muszę ci coś powiedzieć.-powiedział lekko podenerwowany.
Miałam wrażenie że serce mi podchodzi do gardła. Modliłam się aby teza Majki się nie potwierdziła.  

Następne rozdziały niedługo!