Szkolne love story i inne pierdoły cz. XII

Na obserwacji zostałam jeszcze tydzień. Pilnie odrabiałam braki w nauce. Musiałam przecież dostać się do najlepszego liceum w mieście. Regularne wizyty rodziny i przyjaciół zbytnio mi nie pomagały. Dobrze chociaż, że trwały ferie i nie musiałam przyswajać nowego materiału.
  Zapomniałam o odłożonej rozmowie z Wojtkiem. Zapomniałam o złamanym sercu. Odbudowałam relacje z Mateuszem i wtedy zrozumiałam jak bardzo mi go brakowało. Spędzaliśmy ze sobą dużo czasu. Graliśmy w karty, uczyliśmy się, rozmawialiśmy albo po prostu byliśmy. Tak bardzo za nim tęskniłam.
  Niestety ostatniego dnia pobytu w szpitalu, przeddzień wypisu, zapukała do moich drzwi przyczyna złamanego serca.
- Hej. - powiedział nieśmiało Patryk.
- Dlaczego przyszedłeś? - zapytałam wprost. - Myślałam, że między nami zostało wszystko wyjaśnione.
- Kiedy?
- Wtedy kiedy zobaczyłam cię z blondynką w toalecie.
- To nie tak jak myślisz...
- Czy nie całowałeś się z nią? - zapytałam z ironią w głosie.
- To ona się na mnie rzuciła. Była pijana. Nawet jej nie znałem. Musiała mnie z kimś pomylić. - wyrecytował szybko Patryk. Nie wierzyłam w ani jedno jego słowo. Udawał, że mnie kocha... Ale do cholery, po co?!
- Wynoś się stąd! - krzyknęłam. - Słyszałeś?! Nie chcę cię wiecej widzieć!
- Kocham cię, Agata! Udowodnie, że mówiłem prawdę! - wybiegł trzaskając drzwiami.
  Rozpłakałam się. To za dużo. Przecież ja go kocham. Ile można się łudzić, że to nieprawda?
  A Wojtek? Coś w nim mnie pociągało. Jego oczy mają tak niespotykaną barwę, często o nich śniłam. Hmm... Czy to o nich mówiłam przez sen? Nagle przypomniałam sobie niedokończoną rozmowę. Wojtek powinien niedługo do mnie wpaść.
  Spojrzałam przez okno. Początek marca zapowiadał się zaskakująco ciepły, jak na późną zimę. Ferie też się kończyły. Co za niefart, spędzać je w szpitalu.
  Wszedł ktoś nowy.
- Jak się dzisiaj czujesz? - zapytał z troską Wojtek.
- Ciało ok, ale dusza właśnie się rozsypuje. Był tu Patryk.
- Mijałem się z nim w drzwiach szpitala. Pytał o wydarzenia z imprezy i czy znam dziewczynę z toalety. - powiedział z obelgą. - Żałosne, że nawet jej nie znał. Gdybym to ja był na jego miejscu...
- Nie wiem co o tym sądzić. Zarzekał się, iż jej nie zna i ona podobno się na niego rzuciła.
- Powinnaś o nim zapomnieć.
- Zmieńmy temat. - czy nie widzisz, że to nie jest takie proste? - Powiesz, co to za sekrety mówiłam ci, kiedy byłam nieprzytomna?
  Wojtek uroczo się zarumienił.
- W sumie nie było tego wiele... - poczerwieniał jeszcze bardziej.
  Przewróciłam oczami.
- No dalej. Jestem ciekawa.
- Dobrze. Pewnie dla ciebie to nic nie znaczy, ale ja już na zawsze zapamiętam te słowa. Powiedziałaś, że jestem słodki, a moje oczy cię przyciągają... - urwał, niepewny mojej reakcji.
  Tym razem to ja poczerwieniałam.
- Cóż, stwierdziłam fakt powszechnie znany. - uśmiechnęłam się niewinnie. Czy to ja, Agata ze złamanym sercem, mówiąca, , Wciąż go kocham", próbująca flirtować z kolegą ze szkolnej ławki?
  Odwzajemnił uśmiech. Oto twoje lekarstwo, podpowiadał rozum. Niestety, serce uważało coś innego.  
  Czyż Wojtek nie był przy mnie cały czas? Gdzie podziewał się wtedy Patryk? Mimo to chciałam aby teraz spędzał czas...
  Wojtek wrócił do domu.  
  Ostatni prysznic w szpitalu i sen. Już się kładłam, kiedy dostałam SMS od Patryka.


Kocham cię. Udowodnię ci to jutro. Spotkajmy się w parku o 14. Wiem, że będziesz już w domu.  
Całuję P.


Udowodni? Czyli jest szansa, że to co wydarzyło się w clubie to nieprawda? Czy będę mogła mu wybaczyć? Czy wrócimy do siebie? C. D. N.