Mój ideał #prolog

Nie ma ludzi idealnych. Są dobrzy i mają dużo różnych zalet, ale nie ma nikogo kto nie miałby ani jednej wady. Mówimy o kimś, że ma idealnie poukładane życie, a w rzeczywistości tak nie jest. Mogą być szczęśliwi ale nie idealni. Zawsze zastanawiałam się jak to jest żyć w takim przekonaniu. Ja, mam świadomość tego, że moje życie nie jest idealne, ale wiem, że sama sobie na to pracuję i przeżywam je tak, jak chce. Aktualnie mieszkam z bratem i jego dziewczyną. Przy nich czuję, że nie mogłam podjąć innej decyzji z przeprowadzką do ich mieszkania i rozpoczęciem trochę innej bajki. Nazywam się Amber. Chodzę do pierwszej klasy liceum. Przyjechałam tutaj kilka miesięcy temu i zdążyłam poznać już wielu fajnych ludzi. Mam kilkoro przjaciół, z którymi tworzymy całkiem zgraną paczkę. Lauren - moja najlepsza przyjaciółka, blondynka, niebieskie oczy, szczupła i wysoka, Vicky - moja druga najlepsza przyjaciółka, siostra bliźniaczka Lauren, są jak dwie krople wody z wyjątkiem oczu. Błękit tęczówek Lauren jest bardzo uspokajający, a czerń oczu Vicky jest przeszywający na wylot. Ale obie kocham tak samo. Kolejna osoba to Sam - wysoki i wysportowany brunet o ciemno brązowych oczach i śnieżnych, równych zębach. David - blondyn, zielone oczy, zabawny i bardzo bogaty, jego wada to bycie badboy'em i ostatni to Liam - również wysoki, wysportowany, brunet, piękne, niebieskie oczy. Z nim mam najwięcej wspólnego z moich przyjaciół. Oboje uwielbiamy słuchać muzyki i tworzyć swoje utwory. Wszystkich ich bardzo kocham i nie wyobrażam sobie przeżycia bez nich tych kilku, ale bardzo znaczących dla mnie chwil.