Camp Boy ~ Rozdział 18

Jack pov.

Nie wierze w to. Czy tylko my zawsze mamy takiego pecha? Pędziliśmy ile sił w nogach do obozu. Mam nadzieje, że nie rozłożą tych gazet jutro.  

Gdy dotarliśmy do obozu od razu pobiegliśmy na stołówkę szukać Peggy.  
- Dzień dobry, widziały panie może Peggy?- zapytała, lekko zdyszana Hope kucharek.  
- Niestety dzieci, ale może jest nad stawem, bo miała zorganizować wam coś.- odpowiedziała jedna z kucharek.  
- Dobrze, dziękujemy.- odpowiedziałem i złapałem Hope za rękę ciągnąc ją w stronę jeziorka. Tak przy okazji ciekawe co chce zorganizować Peggy.  
- Patrz, tam jest.- zawołała Hope wyrywając mnie przy tym z rozmyśleń. Szybko podbiegliśmy do niej, lecz ona rozmawiała przez telefon.
- Peggy musimy porozmawiać.- powiedziała Hope.
- Przepraszam was ale dzisiaj nie mam w ogóle czasu. Porozmawiamy jutro, bo jest już 20:00.- powiedziała i szybko odeszła zanim zdążyliśmy ją zatrzymać.  
- Świetnie.- powiedziała poirytowana Hope.- Jutro wszyscy dowiedzą się, że bierzemy udział w tym konkursie.
- Spokojnie wstaniemy szybko i pozbieramy.- zacząłem ją uspokajać, chociaż sam byłem lekko poirytowany.  
- Nie uda się.- powiedziała cicho i usiadła przy brzegu jeziorka.- Wszystko wyjdzie na jaw.- powiedziała już trochę głośniej.
- Damy radę. Nic się nie wyda, dopóki sami o tym nie powiemy.- powiedziałem uspokajająco i usiadłem obok niej. Ona w tej samej chwili się do mnie przytuliła, a ja ją objąłem.  
- Jack?- zapytała cicho.
- Hmm?  
- Dziękuje za wszystko.- powiedziała i mocniej się we mnie wtuliła.  
- Nie ma za co Hope, w końcu to ja Jack wszechmogący, który wszystkim pomoże.- zaśmiałem się by poprawić jej humor.
- Hahahha tak, większego idioty od ciebie nie ma.- wybuchnęła śmiechem.
- Ej, ej po dziś nie będziemy spać razem.- udawałem obrażonego.  
- I tak byśmy nie spali.- odwróciła się do mnie i pokazała mi język.  
- Ja jednak sądzę inaczej.- powiedziałem zachrypniętym głosem.  
Patrzyliśmy sobie w oczy i nasze twarze były coraz bliżej. Nagle jednak Hope się odsunęła.  
- Nie Jack, nikogo tu nie ma, a przecież nie jesteśmy razem.- szybko wstała i pobiegła prawdopodobnie w stronę swojego domku.

*****************************
Hope pov.

Boże czemu ja tak zareagowałam? Przecież to tylko Jack, nigdy przy nim tak nie reagowałam. Jeszcze wyskoczyłam z tym "Dziękuje za wszystko" lub to wtulenie w niego... BOŻE! Co we mnie wstąpiło.  
Cała zdyszana wbiegłam do domku i przekręciłam go na klucz.  
- Jezu, a ciebie co napadło?- zapytała rozbawiona Em.
- A nic takiego tylko nie chce żeby Jack znów tu dzisiaj spał.- powiedziałam na odchodne.  
- Coś mi się nie wydaje, bo nawet w śnie ci się to podoba.- powiedziała Ann i poruszała zabawnie brwiami.  
- Co? Jak to? Gadałam coś przez sen?! Emily! Czemu mi nie powiedziałaś?!- zapytałam zdenerwowana i zawstydzona.
- Bo gadałaś jaki to Jack jest słodki i, że lubisz z nim spać, a gdy z nim spałaś przez całą noc byłaś w niego wtulona i uśmiechnięta.- zawołała Em.  
- A ja mam na to dowód!- pisnęła Ann i wyciągnęła swój telefon. Były na nim nagranie jak rozmawiałam przez sen i zdjęcie gdy byłam wtulona w Jack'a. Zrobiłam się jeszcze bardziej czerwona.
- Uuu, ktoś tu się zarumienił!- krzyknęła Emily.  
- Dobra, dobra, a gdzie jest Iris?- zapytałam, bo nie było jej w pokoju.
- Chyba poszła na spacer z Luck'iem, bo musieli porozmawiać.- powiedziała Ann.  
- Ej, a może oni ze sobą kręcą?- pisnęła Em.
- Bardzo możliwe.- powiedziałam zadowolona ze szczęścia moich przyjaciół.- Ale wiecie co? Trzeba to zbadać!
- Tak!- krzyknęły, na co wybuchnęłyśmy śmiechem.