Przemoc ekonomiczna 12

Nastał mnie niewyobrażalnie głęboki gniew, ponieważ nienawidzę gdy... mam jedzenie SWOJE w lodówce i mój ojciec nie pytając mnie o zdanie! Podkreślam swoje jedzenie, ugotowane przygotowane whatever. To ON wpierdala mi dosłownie WSZYSTKO, zaczynając po kurczaka, którego ugotowałam (ale przecież ja nic nie robię [to są ciągle jego słowa]) do pomidorków koktajlowych. No i na co mi ta złość. Sama nie wiem, może pisząc tutaj choć coś z siebie wyleję i będzie mi lepiej. Jakby rozumiem, że ktoś coś zje ale nie najpierw zapyta czy może. Nie, to ja jestem gościem w tym domu, rozumiecie? JESTEM GOŚCIEM WE WŁASNYM DOMU W KTÓRYM MIESZKAM. niestety. Razem z nim. Kiedyś ta platforma mnie zablokuje za to co tutaj pisze, ale takiego skurwysyństwa do swojego dziecka nie da się inaczej opisać. Trzeba być skurwielem żeby własnemu dziecku zabierać jedzenie, wpierdalać je na oczach innych (zaznaczam chorych braci [niepełnosprawnych]) nie dzieląc się z nimi! Oczywiście wiadome, jest że oni takie pyszne rzeczy też by chcieli zjeść ale po co. Lepiej wszystko wpierdolić dzieciom a one niech biadują, bo ja im złotówki nie dam. Taki kochany ojciec. Do rzeczy. Wkurza mnie to wszystko, nie mam jak zahamować swoją złość, to jest coś strasznego to co się dzieje w moim życiu i nic nie mogę zmienić. Jak można być tak obrzydliwym i podłym, wyzywać swoje dzieci od głupich, kretynów, idiotek, debili, grubych trutni. To nie jest ból dupy, ja po prostu chce żeby on już umarł. Mam dość, co mi da wyprowadzka? Oczywiście kiedyś się wyprowadzę i co mama zostanie z nim sama? Nie wyobrażam sobie tego jakie by miała okropne życie z nim zostając.... Boli mnie to bardzo wszystko w chuj. Chce żeby już ten koszmar się skończył. Dlaczego taki człowiek żyje? On jest chory psychicznie. Dlatego obiecuje nigdy nie będę mieć dzieci, bo to co przeszłam to dla mnie trauma. Nie wiem co mam jeszcze napisać, zalewam się łzami. Do następnego...