Nie POPISUJ (się), tylko PISZ!

W życiu każdego z nas niejednokrotnie doszło do sytuacji, w której chcieliśmy wyróżnić się na tle innych, stworzyć coś wyjątkowego, niepowtarzalnego, jedynego w swoim rodzaju. W zasadzie każda napisana przez nas rzecz może być rozpatrywana w takich kategoriach, ale w osobistej bibliografii posiadamy takie, "perełki". Tworząc tekst starannie dobieramy słowa, szlifujemy formę, ogólnie rzecz ujmując pieścimy swoje dzieło tak, aby w końcu było w naszym mniemaniu doskonałe.  
Niestety, w ferworze walki zdarza nam się zapomnieć, że to, co według nas jest szczytem pisarskiej estetyki, może okazać się zupełnie inne w odbiorze czytelników. Nieświadomie balansujemy na cienkiej granicy dobrego smaku i śmieszności. Nagle okazuje się, że publikacja jest brutalnym sprowadzeniem do rzeczywistości. To, co miało być dziełem na miarę nagrody literackiej, staje się obiektem drwin i niewybrednych komentarzy, które ranią ego autora.
     W takich momentach nachodzi nas refleksja:, "Jak to możliwe? Przecież tak się starałam/starałem. Wylałam/wylałem serce, duszę, to jest takie… Moje!". Oburzenie, prawda? Jednak jeżeli kilka osób konsekwentnie wyraża swoje opinie w tym samym negatywnym tonie, to coś musi w tym być.  
  Ale nie zniechęcajcie się, potraktujcie to jako bodziec do rozwoju swoich umiejętności. Napisanie setki, tysiąca, a nawet miliona tekstów pozwoli na wypracowanie własnego stylu, tego jedynego i niepowtarzalnego. Nie zapominajcie też o czytaniu! Nie chcę ingerować w Wasze gusta, ale musicie czytać, nie możecie zmarnować ani sekundy. Dzięki temu poszerzycie swój zasób słownictwa, zapoznacie się z niuansami, które decydują o wartości danego dzieła  
  Zanim staniecie się drugim Gombrowiczem (lub innym wielkim twórcą, co kto lubi) musi upłynąć dużo czasu, zaufajcie mi. W końcu każdy mistrz był kiedyś amatorem, pomimo posiadania iskierki talentu.
     I żeby nie było, że jestem gołosłowna. Ze wszystkim tym, co opisałam powyżej mierzę się na co dzień. Ale nie poddaję się i dążę do tego, by w przyszłości móc podzielić się ze światem dziełem, o którym pomyślę: "Tak, to jest TO”.  
     Jeszcze taka mała rada na zakończenie. Moi kochani! Zanim opublikujecie coś, co przypomina pracę psychopaty po zażyciu wiadra psychotropów, poproście kogoś o opinię. To naprawdę nie boli, a może tylko pomóc. Na tym portalu jest mnóstwo życzliwych ludzi, którzy z przyjemnością zrecenzują Waszą twórczości i udzielą niezbędnych wskazówek.  

Życzę wszystkim owocnej pracy!  

Pozdrawiam, M.