Kobiece fantazje i wyznania. Marta i Beata cz. 2

- A jak to sobie wyobrażasz? – Beata podjudzała.
- Hmmm… cóż… byłabym otoczona mężczyznami. Ciasnym kręgiem. –Marta głęboko oddychała. – Więc pewnie nie widziałabym ciebie nawet. No może… twoje nogi zadarte wysoko do góry. Tak. Widziałabym te twoje eleganckie szpileczki!
- No… masz fantazje, ale w takim razie ja widziałabym twoje! Dwie wieże! Smukłe i zgrabne!
- A jakieś odgłosy?
- O tak! Cała gama! Tyluż męskich głosów! Jedni milczący, jedynie sapiący, drudzy gaduły. Jedni stonowani, drudzy wulgarni…
- No właśnie – przerwała Marta – jak wulgarni? Co mówią?
- Hmm… niech pomyślę. Ale przecież my obie, porządne kobiety, kulturalne damy, nie byłybyśmy w stanie nawet powtórzyć tak knajackich tekstów…
- Och… wiec już sobie wyobrażam, o jakich karczemnych słowach myślisz… jakich bezczelnych, grubiańskich zwrotach… w jaki sposób by nas nazywano… jakich rynsztokowych określeń używaliby wobec naszych damulkowych muszelek… jak bezwstydnych wyrażeń wobec tego co nam robią…
- Och tak… - westchnęła Beata, mrużąc oczy… słowa „pieprzyć”, czy „rżnąć” byłyby najdelikatniejszymi z nich…
- Podobnie wyrazy: „cipka”, czy „suczka”… - Marta cedziła słowa jak w transie, miała wielką ochotę na dobitniejszy język. – Beata… ciebie też tak podniecają te wulgaryzmy???
- Boże! Żebyś ty wiedziała jak! Wydaje mi się, że słyszę ich kategoryczne polecenia: „Rozkładaj dziwko nogi! Odsłoń cipę!”

- O matko! Nieźle… mimo, że jesteśmy damami o właściwych manierach, to i tak bardzo wręcz łaknę takich odzywek, a może nie mimo, tylko właśnie dlatego… Chyba to Primitivo tak mi zaszumiało w głowie, że stać mnie na takie wyznania. Ale tylko wobec ciebie. I tylko ciebie!