Drabble — O ruchu posuwistym

Która pierwsza pójdzie dzisiaj na odstrzał?  

Przybliżył do lewej ogromną czeluść bezzębną i zaczął ssać. Powoli, ociężale ruchem posuwistym zwiększając szybkość, podniecał się każdym zachłyśnięciem jego grubego zakończenia.  
Rozpędzał się, wydając rozkoszne gardłowe odgłosy, tłoczył do swojej głębi gęstą ciecz. Napajał się naszym wnętrzem. Bezbronne jęczałyśmy, wyrzucając z siebie ten życiodajny płyn. Za każdym razem przyssania do nas, czułyśmy ból i wylewałyśmy lawinę łez.  

Cierpiałyśmy, nasza objętość zmniejszała się coraz bardziej. Wymiętoszone niczym worki łapałyśmy oddech pomiędzy jednym a drugim ssaniem. Proceder trwał, aż do ostatniej kropli.  

Z utęsknieniem czekałyśmy na wolność, kiedy to będziemy pieszczone przez inny instrument.