Facebook'owe amore. cz.5

Obudziłam się o 11, ponieważ była to sobota, postanowiłam nie śpieszyć się ze wstawaniem. Oczywiście, nie mogłam wytrzymać na ból głowy.  
-Ahh, cudowny kac. ~Pomyślałam.
Otworzyłam oczy, usiadłam na skraju łóżka, wyciągnęłam się i zeszłam do kuchni.  
W kuchni zobaczyłam mojego kochanego braciszka Krystiana.  
-No no, siostrzyczko, za ślicznie to Ty nie wyglądasz. Ja nie wiem co w Tobie widzi Damian. ~Dogryzł mi.  
-Oh zamknij się. ~Odpowiedziałam pół przytomna po czym nalałam sobie wody, i wrzuciłam do niej jedną tabletkę aspiryny.  
-Dobra młoda, ja spadam do Kamila, za 20 minut będzie Damian, rodzice z Sarą pojechali do dziadków i wrócą dopiero jutro wieczorem, trzymaj się. W lodówce masz kanapki, trzymaj się. ~Pocałował mnie w głowę i wyszedł. Nawet nie zdążyłam się go zapytać, jak to, że Damian będzie tu za 20 minut?  
Super! ~Pomyślałam, po czym wypiłam aspirynę. Nie miałam ochoty nic zjeść, więc od razu weszłam pod prysznic. Zabrałam ze sobą tylko bieliznę i poszłam do łazienki. Nie śpieszyłam się, bo i tak nie chciałam gadać z Damianem, ale zdziwiło mnie to, że Damian nie dzwonił do drzwi, choć kąpałam się ponad 45 minut. A on nigdy się nie spóźnia.  
Gdy wyszłam z łazienki i w samej bieliźnie poszłam do siebie do pokoju, nie wierzyłam w to co widzę. Na moim łóżku siedział Damian!  
-Co Ty tu do jasnej cholery wyprawiasz?! ~Powiedziałam, po czym podeszłam do szafy i wyciągnęłam krótkie dresowe spodenki i bluzę.  
-Ja? Czekam na Ciebie. ~Odpowiedział, ze swoim szyderczym uśmieszkiem na ustach.
Tak mnie to w nim kręciło... Liza ocknij się!  
-Jakim prawem wszedłeś do mojego domu, bez pukania?! I w ogóle w jaki sposób, skoro drzwi były zamknięte na klucz?! ~Zaczęłam na niego naskakiwać.  
-Przed domem spotkałem Krystiana i to on mnie wpuścił. ~Zaczął się tłumaczyć, po czym wstał i podszedł do mnie. -Liza musimy poważnie porozmawiać.  
-Nie dotykaj mnie. ~Zrobiłam krok w tył. -Nie chcę Cię znać, nie czaisz tego? ~Odwróciłam wzrok.
-Ale... Ale kochanie... ~Mówił.  
-Nie. Damian nie, ja po prostu nie mogę rozumiesz? Wyjdź już.. ~Żałowałam tego bardzo, ale tak właśnie mu powiedziałam.  
-Liza... Mnie i Martynę nic nie łączy zrozum to wreszcie. To Ciebie kocham głupia! ~Zaczął się tłumaczyć.  
-Damian przestań. Nie chcę Cię widzieć rozumiesz? Daj mi wreszcie spokój. ~Musiałam zagryźć wargę by się nie rozpłakać.  
-Liza... ~Nie dokończył, bo przerwałam mu...  
-No co? Liza co? Znowu będziesz mówił, że Ciebie i Martynę nic nie łączy? Daruj sobie, nie wierzę w te kłamstwa, po prostu nie wierzę. Boże jaka byłam głupia, poszłam do łóżka z chłopakiem którego praktycznie nie znam. I co? Teraz wszystkim rozpowiesz, że przeleciałeś siostrę Krystiana? Że przeleciałeś cnotkę która się w Tobie zakochała? Czy może nadal będziesz ciągnął tą całą pieprzoną gierkę i bawił się moimi uczuciami? Wybacz, ale na to Ci nie pozwolę. A teraz się wynoś! ~Powiedziałam, patrząc mu w oczy.  
-Ja Cię kocham... ~Powiedział, po czym wyszedł.  
Stałam tak jeszcze chwilę, po czym gdy usłyszałam zamykające się drzwi frontowe, osunęłam się na ziemię i po prostu rozpłakałam...  
Cały dzień oglądałam wyciskacze łez, jadłam lody i myślałam o tym wszystkim...  
Cały czas myślałam, że zbyt ostro go potraktowałam. Ale przecież migdalił się z tą suką...  
W końcu nie wiadomo kiedy zasnęłam..  



*Następnego dnia, obudził mnie dzwonek do drzwi.  
-Już idę! ~Krzyknęłam w pół przytomna.  
Zeszłam na dół i otworzyłam drzwi.  
-Żyje! ~Krzyknęła do słuchawki telefonu moja najlepsza przyjaciółka.
-Co do...? ~Nie zdążyłam dokończyć, gdy moja przyjaciółka rzuciła mi się w objęcia.
-Co Ty wyprawiasz głupia? ~Zaczęłam się z niej śmiać.  
-No co? Tyle dni nie dajesz znaku życia i ja mam się nie cieszyć? ~Odpowiedziała klejąc się do mnie.
-Nie widziałyśmy się dwa dni debilu. ~Wydusiłam z siebie.  
-Ouu, no tak.. ~Wreszcie mnie puściła.  
Zaprosiłam ją do środka, zrobiłam nam kawę i zaczęłyśmy rozmawiać. Opowiedziałam jej o wszystkim, co się wczoraj wydarzyło.  
-Boże, co za gnojek! Jak go dorwę to... ~I w tym momencie jej przerwałam.
-To nic mu nie zrobisz tylko zostawisz to mnie. ~Powiedziałam.  
Pogadałyśmy jeszcze chwilę, po czym przyjaciółka oznajmiła mi, że musi się zbierać, bo o 18 ma randkę z Barmanem z ''Lorus'a''.  
Gdy wyszła, włączyłam sobie komputer, weszłam na fejsa i po stwierdzeniu, że nic ciekawego się nie dzieje, wyłączyłam go i włączyłam TV.  
Oglądałam jakieś nudne filmy, aż do domu wszedł Krystian, mama, tata i Sara.  
Zjedliśmy wszyscy razem kolację, pouczyłam się chwilę i poszłam spać, bo nazajutrz niestety była szkoła.





*Na zdjęciu moje wyobrażenie Damiana.