Miłosna metamorfoza cz.5

- No daj mi dość do słowa, dlaczego taka jesteś? -krzyczał za mną ale ja nie chciałam z nim rozmawiać, potrzebowałam chwili spokoju.

Ponieważ zbliżał się koniec roku szkolnego, moje myśli krążyły wokół tematu co będę robić w wakacje? Wizja tego że spędzę je w moim mieście, była co najmniej przerażająca więc musiałam coś wymyślić.
Sięgnęłam do kieszeni po mój dzwoniący telefon, spojrzałam na wyświetlacz, , mama, , odebrałam go nie wiedząc czego się spodziewać.
-Halo
-W tej chwili wracaj do domu, musimy porozmawiać- usłyszałam rozzłoszczony głos, po czym się rozłączyła.  
- Nie ma to jak miłe rozpoczęcie dnia - pomyślałam
Ledwo otworzyłam drzwi, a tam mama wściekła jak osa.
- To teraz już rozumiem dlaczego nie poszłaś kolejny raz do szkoły, sprawdzianów nie chce ci się pisać tak?- krzyczała
- Kolejny raz? Dwa razy w ciągu całego roku nie byłam w szkole a ty z tego taką tragedie robisz?- powiedziałam
- Nie dyskutuj ze mną smarkulo, do książek !- usłyszałam- I żadnych wakacji nie będzie!
- To się jeszcze okaże- mruknęłam pod nosem i pobiegłam na górę.
- Mówiłaś coś? - krzyczała z dołu ale ja trzasnęłam drzwiami swojego pokoju i zaczęłam się pakować.
Nie myśląc o nikim i o niczym spakowałam najpotrzebniejsze rzeczy i czekałam aż mama wyjdzie do pracy.
W miedzy czasie zadzwoniłam do cioci Marysi.
-Cześć ciociu, tu Paulina- zaczęłam
- Cześć Paulinko, jak miło że dzwonisz. Co u Was?
- Nie za dobrze, mogę dzisiaj do ciebie przyjechać na parę dni ?- zapytałam niepewnie
- Oczywiście że możesz, ale co się stało?
- Wszystko wyjaśnię ci na miejscu, koło 18-tej powinnam być u ciebie- powiedziałam  
- Dobrze, będę czekać- mruknęła zmartwiona
- Będzie dobrze, pa  
Usłyszałam trzaśnięcie drzwiami i wtedy zrozumiałam że za parę godzin będę wolna. Bez rodziców, bez Tomka i reszty.
Przyczepiłam do lodówki wcześniej napisany liścik, , Musimy od siebie odpocząć, nie martwcie się, jestem bezpieczna. P <3, , zabrałam torbę, telefon i wyszłam z domu.

Kiedy dojechałam na miejsce dostałam sms-a od Magdy:
-Paula, co ty wyprawiasz, gdzie jesteś ?
- Niedługo się odezwe, trzymaj się- odpisałam  

Wiem jedno, przede mną rozmowa z ciocią - pomyślałam  
Ciocia Marysia była siostrą mojej mamy traktuje ją jak moją przyjaciółkę mimo różnicy wieku. Zawsze mogę jej się wypłakać, a ona podpowie mi co mam zrobić.
Stałam przed drzwiami, i coraz bardziej bałam się reakcji cioci, czy nie będzie zła jak się dowie że uciekłam z domu.
Mimo wszystko zapukałam i czekałam na najgorsze.
- Paulinko wreszcie jesteś, już zaczynałam się niepokoić- usłyszałam
-Cześć ciociu, nie sprawie ci kłopotu?
-Oczywiście że nie, proszę siadaj i powiedz co się stało.
Opowiedziałam wszystko, nawet o Tomku. Cioci mina nie wyrażała zbyt dużo.
-Czyli chcesz mi powiedzieć ze rodzice nie wiedzą że tu jesteś?- zapytała
- Nie - mruknęłam  
- Trzeba do nich zadzwonić, na pewno odchodzą od zmysłów.
- O tej porze oni są w pracy, z resztą zostawiłam im list, będzie dobrze- uspokoiłam ją  
- Dobrze idź się rozpakuj, a ja pomyśle co dalej.
Już było po 20-tej więc przebrałam się w pidżamę i położyłam się bo byłam bardzo zmęczona.
Napisałam tylko sms-a do Magdy:
- Będę wdzięczna jak odbierzesz jutro moje świadectwo. Dobranoc.
, , Okej, , - odczytałam po chwili i odłożyłam telefon
Obudziłam się wyjątkowo wcześnie rano ponieważ było dopiero po 7-mej, ciocia jeszcze spała, a ja ubrałam się i wyszłam po cichu z mieszkania aby jej nie obudzić.
Chcą zrekompensować jej dodatkowe problemy ze mną, poszłam po świeże bułeczki do piekarni.
Nie ma to jak świeże bułki na śniadanie- pomyślałam pakując je do torebki.
Zawiązałam torbę i ruszyłam do kasy, niestety odwracając się wpadłam na chłopaka, przy czym moje zakupy wylądowały na podłodze.  
-Przepraszam, zapatrzyłem się i cię nie zauważyłem - powiedział chłopak w mniej więcej moim wieku.  
- Nie szkodzi- powiedziałam zawstydzona  
Zebrałam pieczywo leżące na płytkach i zaczęłam pakować świeże.
-Piotrek jestem- powiedział i podał rękę
- Paulina, miło mi
- Przepraszam jeszcze raz, spieszę się ale mam nadzieję że jeszcze się spotkamy.
Uśmiechnęłam się czerwona jak burak, a on odszedł.