Żona pastora

Jechał jak zawsze dość dziarsko. Nie lubił tej pracy, dlatego chciał jak najszybciej załatwić sprawę i wracać do domu, do swojego spokojnego, bezpiecznego azylu. Komiksy czekały, a same się przecież nie narysują.
    Był płochliwym odludkiem. Ludzie zazwyczaj nie zwracali na niego uwagi, po prostu odbierali zakupy, dawali parę groszy napiwku i finito. Lecz nic w tym dziwnego, od zawsze był cichy, nieśmiały, można by powiedzieć, że nawet trochę dziki, i to właśnie powodowało, że klienci po kilku próbach zaprzyjaźnienia się z osiemnastolatkiem w końcu rezygnowali. Ale nie ona. Ona nigdy nie wypuszczała chłopaka ot tak sobie. Zawsze herbatka lub sok, jakieś smaczne ciasto, a czasem obiad. Jasne – próbował uciekać, wykręcać się, tłumaczyć, Greta była jednak nieustępliwa i po pewnym czasie pogaduszki z kobietą stały się dla dostawcy ze spożywczego rutyną, którą zaakceptował i mimo że nadal się trochę krępował, przestał się bać tych spotkań.


    Zapukał w pełni rozluźniony, gdyż wszystkie dostawy miał już za sobą i kobietę zawsze obsługiwał na końcu.  
      – Eric! – zaświergotała, stojąc w drzwiach z bananem na gębie. – Dlaczego nie wchodzisz? Przecież wiesz, że drzwi są zawsze otwarte – upomniała, wyraźnie zadowolona z przybycia chłopaka.
      Z uśmiechem wzruszył ramionami i ruszył do kuchni. Od razu zauważył, że jest jakoś inaczej, nie tak, jak zwykle. Nie kuchenny fartuch, nie dżinsy i koszula, nie jakaś kwiecista podomka – dziś obcisła krwistoczerwona bluzka, tak, że wielkości arbuza cyce i przerośnięty brzuch już prawie na wierzchu, na dupie krótka, ukazująca cellulit wszelaki kiecka i czarne błyszczące szpilki.  
     Postawił torbę na stole.
    – Dziś mam rocznicę – wyjaśniła kobieta, widząc, że chłopak zerka na nią dyskretnie i ruszyła w kierunku zakupów żwawo, bujając sadełkiem na lewo i prawo. Minęła jednak stół i wyciągnęła łapy w kierunku dolnej kuchennej szafki. – Może to uczcimy? – zapytała, z niemałym wysiłkiem wytaszczając spod zlewu dwudziestolitrowy gąsior z malinowym winem.
    – Eee…
    – Cicho! – nakazała, wlokąc wielki pojemnik. – Pomógłbyś…
    Chłopak, nie umiejąc się jak zwykle przeciwstawić, odebrał kobiecie gąsior.
    – Ciągnij do salonu.
    Napocił się niemiłosiernie, póki dotargał szkło do pokoju, dziwiąc się przy okazji, dlaczego tak? Czy nie można ściągnąć do butelki? Pomyślał w porę, bo nagle kobieta go odepchnęła, wetknęła rurkę, zassała i za moment dwa litrowe dzbany zaczęły się napełniać.
    – Widzisz? Tak się ciągnie. – Uśmiechnęła się szelmowsko, patrząc na nastolatka dziwnym wzrokiem.
    – Ale… ale ja prowadzę – wydukał.
    – Pij! – Podała mu wino.
    – Ale ja prowadzę – powtórzył niepewnie.
    – Pij! Chyba nie chcesz, aby pastor dowiedział się o twojej niesubordynacji. Powiem mu, że notorycznie się spóźniasz, do tego gnieciesz zakupy i jeszcze inwigilujesz mnie głodnym spojrzeniem. Chcesz tego? Pij!
    Pozycji pastora bał się każdy, dlatego też wystraszony nastolatek chwycił szkło i pociągnął odrobinę.
    – Więcej! – zagrzmiała gospodyni. – Na odwagę. –  Uśmiechnęła się dziwnie.
    – Na co? – wybąkał spłoszony Eric.
    – Pij, nie gadaj.
    Jak to się mówi: „Nie chcem, ale muszem”, dostawca zaczerpnął jak rasowy nałóg, wydając po chwili zmęczony wydech. Dało się jednak przeżyć, wino było słodkie i bardzo smaczne, wchodziło jak kompot.
    – Mam cię! – Nagle Greta mocno popchnęła nastolatka, który padł plecami na miękkie łóżko. – Hop! – Jak kocica wskoczyła na biedaka, siadając na niego okrakiem i otulając miękkimi fałdami.
    – Uuuffff...  – Chłopak uwolnił ciężki wydech udręki, babka do szczypiorków nie należała.  
    Greta szybko rozpięła rozporek dostawcy i wydobyła z niego obiekt swoich pragnień. Nie patyczkowała się, od razu zaczęła go ciągać i szarpać agresywnie.
    – Aaaa! – krzyknął Eric.
    –  Spokojnie, nie urwę ci. –  Zaśmiała się, aczkolwiek zaraz się opamiętała i zrobiła nieco delikatniejsza.
– No… na co czekasz? Do dzieła. – Greta chwyciła dłonie dostawcy i położyła na swoich ponadwymiarowych bimbałach. – Działaj! Albo pogadanka z pastorem. Wybieraj! – Zadowolona wyszczerzyła zęby, na powrót chwytając penisa w obleśną grabę.
    Płochliwy chłopak, nie widząc innej opcji, delikatnie zaczął masować ogromne balony klientki. Czuł się dziwnie, nigdy wcześniej nie miał do czynienia z kobiecymi piersiami, dlatego też jego zabiegi było dość… nieruchawe.
    – Gnieć mocniej, szybciej, tak, jak ciasto – nakazała zniecierpliwiona baba, zaczął więc ściskać i tarmosić sterczące cyce to w te, to we w tę.
    – Och… ach… jak dobrze! – Babka zadarła głowę, rozkoszując się dotykiem młodych męskich dłoni.
    Ugniatał je już dobre dwie minuty i ręce powoli zaczęły go boleć, aczkolwiek jego mały definitywnie zaczął odczuwać to, tamto i siamto. Kobieta jakby czytała w jego myślach, bo nagle złapała lewą dłoń nastolatka i powędrowała w dół, aby zatrzymać się na swoich przesiąkniętych wilgocią reformach.
    – OOOCH!... – zaryczała, gdy tylko jej dotknął.
    Chłopak cały się napiął, nie miał jednak czasu na stresy i wstydy, bo Greta się nie patyczkowała, tylko zaczęła robić sobie dobrze, niemalże zgniatając biedną kończynę dostawcy.
    – Uuuu…. – sapała coraz głośniej. – Taaak!
    Eric miał już szczerze dość, lecz bał się zaprotestować, czuł tylko, jak baba wyłamuje mu rękę ze stawów.
    – Dobra, wystarczy – rzekła nagle grubaska, zlazła z chłopaka, zdjęła majtki i legła na łóżko, szeroko rozchylając nogi. Eric z miejsca się przeraził, widok otoczonej krzaczastymi kłakami wielkiej czarnej dziury wywołał u niego odruch zwrotny. Spanikował.
    – No, kochanie, rżnij mnie, jak na porządnego samca przystało – rozkazała chłodno Greta, zabawiając się palcami. – Chyba nie chcesz, abym wyschła – dodała lubieżnie. – Pamiętaj o moim mężu! – zagroziła ponownie, dumnie szczerząc zęby.
    Biedny, przyparty do muru chłopak zdjął z siebie dolne części garderoby i powalił się na babkę, czując ogarniający go niesmak. Mijały sekundy, lecz nastolatek miał spore problemy z wtargnięciem swoją skromną szesnastką w rozepchaną przepaść babsztyla. Gdy się w końcu udało, zaczął ruszać się szybko, drapieżnie, chcąc jak najszybciej zakończyć te męki i spierdalać jak najdalej od chorej baby. Greta jednak nie była zadowolona.
    – Oj, chłopcze, marny z ciebie kochanek. Nic nie czuję – warknęła rozczarowana.
    Nie dziwne, przecież to jak ogór w pustym słoiku. – Pomyślał wkurwiony chłopak.
    – Wiem! – zakrzyknęła nagle. – Użyj tego! – Rozradowała się, wskazując stojącą na stoliku, dużą gromnicę.
    – Że co? – Eric wpadł w jeszcze większy popłoch.
    –  No dawaj, to mój rozmiar! – ponaglała kobieta.
    – Jesteś pewna? – dopytywał chłopak, bojąc się, że zrobi jej krzywdę.
    – Kurwa, bierz tę świecę! –  Greta rozdarła twarz.
    – Ok, jak chcesz – mruknął dostawca, chwycił gromnicę i bez skrupułów zapakował ją w grubaskę.
    – TAAAK! – zawyła donośnie, wyginając się mocno. – A teraz szybko, jazda! Szybko i głęboko, jestem już blisko! – zachęcała zbereźnica, bałamucił więc ją tą świecą agresywnymi zamaszystymi ruchami.
Baba była tak głęboka, że gromnica chowała się prawie cała, wprawiając chłopaka w niemałe osłupienie. Nie myślał jednak o tym, chciał jak najszybciej skończyć i zniknąć z tego pojebanego domu.
    – O KURWA, W IMIĘ OJCA I SYNA…! – zawyła nagle Greta, wyprężając się jak struna, trzęsła się chwilę, stękając, w końcu padła zmęczona na łóżko, sapiąc jak powojenna lokomotywa. – Amen! – Uśmiechnęła się do biednego dostawcy, po czym wstała, wręczyła mu pieniądze za zakupy, chwyciła ciuchy i wyszła, zostawiając zszokowanego chłopaka w przesiąkniętym jej fetorem pokoju.