Wzięta na warsztat cz. 3

Okazało się, że „zrobienie mu loda” potraktował jedynie jako spłatę 10% długu! Co za bezczelność! Żeby móc dalej spłacać mu dług, musiałam podciągnąć spódniczkę!
Oczywiście, że odmówiłam.
- Ależ co też pan sobie wyobraża?! Za jaką kobietę mnie pan bierze?  
Ale na nic się to zdało. No i co? Miałam mu zostawić tę arcycenną pamiątkę?! Zwłaszcza, że część mu już spłaciłam, w naturze…
Podwinęłam spódnicę. Wtedy ten pan Miecio popchnął mnie na swój stół, dosłownie - wziął mnie na warsztat…
- Szeroko nogi! –zaordynował.  
Zaprotestowałam.
- No wie pan???
„Czy ja wyglądam na taką, co od razu rozkłada przed nieznajomy mym mężczyzną nogi?” – pomyślałam.
No i wkrótce leżałam z rozchylonymi udami. Nawet nie zdążyłam krzyknąć, gdy rozdarł moje rajstopy…