Krwawa Przyszłość cz.4

Ta część powinna was zadowolić :3
______________________________

Znowu siedziałam w szpitalu z tym wyjątkiem, że byłam ubrana - Jack nie wypuścił mnie ponownie na ten mróz. Patrzyłam na nowo przybyłych. Było ich 11. Ich hmm... dowódca Shay, jego zastępca Bill i chyba dziewczyna Shay'a - Lizia, która łasi się do niego. Siedzę na kanapie i patrzę na każdego z osobna. Tyle nurtujących pytań krąży mi po głowie: kim są? skąd pochodzą? jak przeżyli?
- Przedstawicie nam się wszyscy? - spytałam patrząc na każdego z nowo przybyłych.
- Mnie już znasz, jestem Shay - wysoki, muskularny chłopak, ok. 18 lat średniej długości blond włosy i niezwykle głębokie, granatowe oczy. - a to jest Bill - wysoki, ciemnowłosy chłopak, o szarych oczach - Lizia - niska blondynka, o szmaragdowych oczach - Daniel - piegowaty rudzielec, o błękitnych oczach i bystrym spojrzeniu - Kal, Olivier, Paul, Camila, Samantha, Greg i Patricia. A wy się przedstawicie?
- Dowódca całego tego obozu Eve - czyli ja. To jest Jack, mój chłopak i zastępca, a tu paru innych żołnierzy: Oliver na łóżku szpitalnym, Anaza nasza pielęgniarka, Hase, Kaloe i Many. - powiedziałam wskazując kolejno na stojące obok mnie osoby. Nowi popatrzyli po sobie. Zapadła krępująca cisza.  
- Ekhem... dziękujemy za pomoc. - odezwał się po dłuższej chwili Shay.  
- Nie ma za co. Domki nr. 59, 60, 61 są wolne możecie je zająć. - powiedziałam. Moi żołnierze spojrzeli na mnie zdumieni, ale uciszyłam ich ruchem dłoni. - Oni zostaną z nami. Nie mają schronienia, broni i jedzenia. Trzeba im pomóc. - powiedziałam do moich żołnierzy. Skinęli głowami i bez słowa wyszli z domku szpitalnego. Westchnęłam. - Mogliby zrozumieć ludzi.- mruknęłam pod nosem. Podniosłam się z krzesła, ale Shay złapał mnie za rękę. Straciłam przez to równowagę i upadłam mu na kolana.  
- Ej! - krzyknęłam ze śmiechem. Uśmiechnął się do mnie promiennie.  
- Jeszcze raz dziękuję. - powiedział, ale nadal nie puścił mojej ręki. Wiedziałam, że powinnam już iść, ale... nie chciałam. Patrzyliśmy sobie przez chwilę głęboko w oczy. STOP! Wstałam.
- Do zobaczenia jutro na stołówce. Jakbyście mieli... - zawahałam się na chwilę. Czy dobrze robię? - pytania to możecie zawsze do mnie przyjść. Jutro przyniosę wam plan zajęć i wart. Jestem w domku nr.18 - powiedziałam i nie oglądając się już za siebie wyszłam z sali szpitalnej czując na sobie spojrzenie tych niesamowitych granatowych oczu.
***
Zostaliśmy dość szybko przyjęci - oczywiście zaprowadzili nas od razu do szpitala opatrzyć nasze zadrapania. Dostaliśmy przydział do trzech domków; nawet za dużo jak na naszą jedenastkę - musimy być blisko siebie, ale moja sfora to już w większości dorosłe wilki. Podziękowaliśmy pielęgniarce i skierowaliśmy się w stronę domku nr. 60. Weszliśmy do niego.
- Co robimy? - spytała na wejściu Lizia.  
- Najpierw się podzielimy: Ja, Lizia, Bill i... Camila będziemy tu. - powiedziałem. - w 59 będzie Samantha, Greg i Patricia, a w 61 reszta. Rozumiecie? - usłyszałem pomruki zadowolenia. Bill jest zakochany w Camili, więc ten przydział mu się podobał. - Będziemy chodzić na polowania na strażników. Po jednej osobie z domku codziennie.  
- Ale nas jest 11 - powiedziała Camila, która jest najmłodsza z nas wszystkich; ma ledwie 16 lat, filigranową figurę, rudą czuprynkę i błękitne oczy, oraz jest młodszą siostrą Daniela.  
- Ty nie będziesz chodziła na polowania. - powiedział stanowczo Daniel.
- Ale... - zaczęła
- Nie. - powtórzył tym samym tonem Daniel
- Właśnie, że będzie - powiedział ostro Bill. Warknęli na siebie i zerwali się z swoich miejsc na czerwonej, aksamitnej kanapie.
- Uspokójcie się i usiądźcie. - powiedziałem do nich. Posłuchali od razu, a ja zwróciłem się do Camili. - Niestety tym razem twój brat ma rację. - powiedziałem. - Ty jesteś jeszcze za młoda i ludzie z tego obozu mogą cię zabić. Będę cię szkolił o świcie, a gdy stwierdzę, że jesteś gotowa pójdziesz na polowanie. Ludzie będą znikać. Eve będzie zdenerwowana, a wtedy ty Lizia...
- Całuję się z jej chłopakiem na jej oczach, oni się kłócą i zrywają ze sobą - powiedziała.
- Wtedy ja się do niej zbliżam i wyjawiam kim jesteśmy, a następnie zabijam w lesie i obejmuję władzę. - dokończyłem - Ale dzisiaj idziemy spać. - gdy skończyłem to mówić od razu doskoczyła do mnie Lizia  
- Myślę, że razem będzie nam raźniej - zaćwierkotała. Odsunąłem ją ode mnie.
- A ja myślę, że powinnaś iść do swojej sypialni, bo z nas nic nie będzie. - powiedziałem i poszedłem od razu do sypialni. Położyłem się na łóżku, a ostatnią wizją przed wizytą w krainie Morfeusza była twarz Eve...
***  
Weszłam do mojej sypialni i zamknęłam drzwi. Po wczorajszym przeglądaniu księgi zauważyłam, że były napisane tylko 2 osoby. Otworzyłam ją i zobaczyłam nowe nazwiska: Hase Fithmore i Jack Rood. Zamarłam, ale chciałam być na to przygotowana. Otworzyłam księgę:
"Hase Fithmore - wysoki brunet, zielone oczy, muskularna postura ciała. Podczas warty po północy, czwarta toż to będzie zmiana jego pomocy, Stwór z głębi lasu na niego wyskoczy. Obroni się łatwo, nawet cios szybki zada, lecz ON będzie lepszy i pazury w jego ciele zamoczy. Rozszarpie go na strzępy, lecz potem zmieni się w człowieka i roboty dokończy. Kości poukłada na prawą stronę; mięśnie i ścięgna na lewą stronę; narządy wszystkie ułoży na północy, a pustą skórę, wraz z oczyma położy na południu dla pomsty nieba. Potwory zgromadzą się nad kierunkami i konsumować będą wielkimi kęsami. Przed śmiercią potwór ból niesamowity mu zada, a krew będzie się szybko lała. Dotrze do osoby, której najbardziej na nim zależy. Ból będzie niesamowity. Uważajcie na siebie" Cała roztrzęsiona przewróciłam stronę:
" Jackob Rood - błękitne oczy, blond włosy, muskularna postura. Dziewczyna serce złamie mu, a to zgubę przyniesie mu. Z kręgów bezpieczeństwa wyjdzie załamany, a on sam nie pomyśli za wiele. Bronią straszną krzywdę sobie zrobi i na skraju lasu krwi mu trochę spuści. Poleci strumyczkiem po zboczu góry, mózg wypłynie - widok paskudny. Serce na śniegu nieudolnie narysowane i nikt mu nie pomoże. Kres wtedy nadejdzie. Nie ma już odwrotu"...