Krwawa Przyszłość cz.10 - epilog

Jasne światło przedarło się przez wodospad czerni drażniąc moje oczy. Widziałam przede mną klęczącego małego chłopca - tego samego, który powiedział, że uratuję ich. Wstał i podał mi rękę. Podniósł mnie. Spojrzałam na miejsce gdzie przed chwila leżałam. Były tam moje zmasakrowane na w pół zjedzone zwłoki. Miałam otwarte oczy - sine wory wpasowały się w kolor moich fiołkowych oczu, a blond włosy były utytłane krwią i brudem. Chłopiec wyciągnął do mnie rękę:
- Chodź ze mną. Uratujesz nas prawda? - zapytał.
- Uratuję. - powiedziałam. Prowadził mnie przez las tak jak kiedyś Shay. Dotarliśmy do jaskini. Weszłam do niej i szłam widząc światełko na końcu tunelu. Wyszłam z niego. Było to to samo miejsce z wodospadem gdzie zaprowadził mnie Shay, z tym wyjątkiem, że tu wodospad nie był zamarznięty. Leciała z niego czysta, krystaliczna woda. Chłopiec mnie puścił i pobiegł do matki. Zauważyłam Shay'a siedzącego na naszym drzewie. Podeszłam do niego. Uśmiechnął się promiennie na mój widok.  
- Czy my nie żyjemy? - zapytałam.
- Żyjemy, ale w lepszym świecie, tylko trzeba tu trochę naszej pomocy. - odpowiedział. Przytulił mnie mocno. - Kocham cię.  
- Ja ciebie też. - pocałował mnie...
CDM