Czerwony Kapturek cz. 2

Jestem radosną dziewuszką, więc uśmiecham się do wszystkich wokół. Zwłaszcza, gdy mijam panów drwali i leśniczego… Oni też odwzajemniają uśmiechy, choć odnoszę wrażenie, że patrzą na mnie jakoś sprośnie, jakby rozbierali mnie wzrokiem...

W ciemnej puszczy nikt mnie nie podejrzy, więc śmiało mogę sobie zadrzeć kieckę i haleczkę do góry… Moją sekretną  tajemnicą jest to, że noszę pończoszki. Zakończone koronkowymi manszetami… Czyż nie są czarowne i kuszące?

Lubię wyobrażać sobie wówczas, że podgląda mnie niecny wilk!
Gotowy mnie napastować i pohańbić, próbując naruszyć mą cześć niewieścią…

Zapewne moja cnota, byłaby dla niego cennym łupem…

Wy, Panowie, zapewne oszczędzilibyście moją cnotkę?