Tęsknie za Tobą cz.3

Oto Paweł

Leżałam na łóżku, wciąż rozmyślając o naszym pocałunku i jego ostatnich słowach. Czułam w głowie mętlik i nie wiedziałam co mam teraz ze sobą zrobić.Chyba go kochałam i nie chciałam by dalej był z Esterą, ale nie wiedziałam jak mogę ich rozdzielić.Chociaż zapewniłam Dominika o swoim uczuciu i on także przyznał, że mnie kochał stwierdził, ze boi się mi ponownie zaufać.Na razie postanowiliśmy dać sobie czas, ale nie byłam pewna, czy to dobra decyzja.Bałam się, bo doskonale znałam Esterę i dobrze wiedziałam, że dziewczyna zrobi wszystko by usidlić Dominika.Od zawsze się jej podobał a on nawet nie zwracał na nią uwagi, po wciąż kochał mnie. Teraz dopiero powoli zaczęło do mnie to docierać i bałam się, czy nie jest aby na to już za późno.Jego usta były takie kuszące i miękkie.A ten pocałunek był inny niż poprzednie, czasami miałam wrażenie, że chcę mi coś przez to powiedzieć.Patrzyłam na telefon i zastanawiałam się, czy powinnam spotkać się z Esterą.Chociaż jeszcze nie wiedziałam co jej powiem, chciałam zawalczyć o swoje szczęście.Napisałam jej wiadomość z prośbą o spotkanie i położyłam się spać.Zasnęłam.

Przymierzałam już drugą bluzkę, wciąż nie będąc pewna, czy dobrze robię.W żadnej nie wyglądałam tak dobrze jak ona i to nie dawało mi spokoju.Zdecydowałam się na wygodną sukienkę i małe obcasy.Przecież nie szłam na żadną randkę, tylko miałam spotkać się z moim wrogiem.Cieszyło mnie to, że zgodziła się na to spotkanie i nie chciałam się spóźnić.Umówiliśmy się w Dominika ulubionej kawiarni w samo południe, dochodziło właśnie jedenasta trzydzieści i musiałam już wychodzić.Stukałam obcasami, idąc chodnikiem a za mną oglądali się mężczyźni.Nie zwracałam na to uwagi, bo moim jedynym celem był Dominik.Nawet Paweł wyleciał mi z głowy, co zaczęło powoli mnie już cieszyć.Piętnaście minut później siedziałam już w kawiarni i czekałam na Esterę. Poprawiłam włosy i zerknęłam w lusterko, chcąc sprawdzić, czy nie rozmazałam makijażu.Kątem oka dostrzegłam jak pewnym siebie krokiem wchodzi do kawiarni a za nią oglądają się wszyscy faceci.Ona uśmiechała się zalotnie do kilku nich a do innych puściła oczko.Ciekawa byłam, czy Dominik wie o tym, że uwielbiała flirtować z innymi.Usiadła na przeciwko mnie i spojrzała na mnie pewnym wzrokiem  

- Mów o co chodzi, mam mało czasu - powiedziała obojętnym głosem  

- Chcę byś zostawiła Dominika w spokoju.Nie zasłużył na to - powiedziałam  

Estera spojrzała na mnie spod łba i uśmiechnęła się.Nie, ona śmiała mi się prosto w twarz.

- Zostawić? teraz? teraz gdy - zawahała się  

- Teraz, gdy co? - zapytałam  

Dziewczyna przełknęła ślinę i spojrzała na mnie zwycięskim wzrokiem.Wiedziałam, że dla niej Dominik jest grą, którą zamierza wygrać.Nie wiedziałam tylko, że zacznie grać nie uczciwymi metodami.Do mnie natomiast coraz bardziej docierało to, że się w nim zakochałam.Czułam mętlik w głowie i nie wiedziałam co powinnam teraz zrobić. Chociaż czułam się winna tej sytuacji, nie potrafiłam i nie chciałam o nim zapomnieć.Tu już nawet nie chodziło o to, co do niego czułam, nie potrafiłam zrezygnować z naszej przyjaźni, która była dla mnie bardzo ważna.Estera pewnym krokiem ruszyła do wyjścia a mi odebrało mowę.Chciałam z nią porozmawiać a w między czasie ona wystawiła mnie i potraktowała jak idiotkę.Teraz coraz bardziej żałowałam, że chciałam się z nią spotkać.Siedziałam nie rozumiejąc jej zachowania.Nie bardzo wiedziałam co mam teraz zrobić.Czułam, że to nie koniec moich problemów z tą dziewczyną. Wstałam z krzesełka i skierowałam się w stronę wyjścia.Chciałam jak najszybciej opuścić tą kawiarnię i udać się do domu.Po drodze zdecydowałam odwiedzić Olę, przecież nie widziałam jej tyle czasu.Poszłam do przyjaciółki i kilka minut później siedziałam w jej mieszkaniu.Coś nie dawało mi spokoju, jej zachowanie zmieniło się a ona była jakaś inna, nie obecna.

- Co się dzieje? - zapytałam siadając obok niej  

- Zakochałam się w Sebastianie - przyznała  

Spojrzałam na nią i nie wiedziałam co jej mam odpowiedzieć.Nie byłam pewna, czy Seba to odpowiednia partia dla niej.Zawsze wydawał mi się typem podrywacza, zawsze jedna dziewczyna na noc a później do widzenia.Nie chciałam by moja najlepsza przyjaciółka cierpiała.

- Jesteście razem? - zapytałam z uwagą się jej przyglądając

Moja przyjaciółka unikała mojego spojrzenia, a ja domyśliłam się, że o czymś nie chce mi powiedzieć.

- Elizo, bo my no wiesz - powiedziała zawstydzonym głosem
  
- Spaliście razem? - dopytywałam się  

- Tak - przyznała
  
- I teraz pewnie nie dobiera od Ciebie telefonów tak? - zapytałam  

Dziewczyna kiwnęła głową, a ja się do niej przytuliłam.Posiedziałam u niej jeszcze kilka godzin i postanowiłam wrócić do domu.Obiecałam przyjaciółce, że jutro do niej wpadnę i całując ją w policzek, wyszłam z jej mieszkania.


Kilkanaście minut później znajdowałam się przed moim domem.Wciąż w głowie miałam słowa Oli i czułam złość na Sebastiana.Czemu ja chociaż raz nie mogłam się mylić? zastanawiałam się.Przed mieszkaniem dostrzegłam Dominika i spojrzałam na jego twarz.Wyglądał strasznie, miał podpuchnięte oczy i wyglądało na to, że płakał.

- Cześć mogę wejść? - zapytał obejmując mnie w tali  

- Jasne - szepnęłam czując, że chce mi coś powiedzieć.To co za chwile miałam usłyszeć, wywróci moje życie do góry nogami.CDN