High Five cz. 1

Dlaczego to dzieje się akurat dzisiaj? Nie dość, że jestem już naprawdę spóźniona, to jeszcze mój autobus odjechał mi sprzed nosa. Ten dzień to jakiś koszmar!  
Rano obudziły mnie promienie wiosennego słońca. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że mój budzik nie zadzwonił. Przerażona spojrzałam na zegarek, który wskazywał, że jestem spóźniona już od dobrych dwudziestu minut. Szybko zerwałam się z łóżka i popełniłam do łazienki. Kiedy zobaczyłam swoje odbicie w lustrze o mało co nie zeszłam na zawał. Przypominałam zombie. Koszmar! Najpierw błyskawiczny prysznic i mogłam się już jakoś pokazać. Związałam moje długie, czarne włosy w wysoki koński ogon. Nie robiłam makijażu, ponieważ nie miałam na to czasu ani ochoty. Nałożyłam czarne, dopasowane rurki i elegancką koszulę, w końcu na rozmowie kwalifikacyjnej należy się jakoś prezentować. Dziwicie się czemu spodnie? Nienawidzę chodzić w spódnicach, tym bardziej w sukienkach. Na nogi wsunęłam moje nowe new balance. W biegu chwyciłam za torebkę i popędziłam na autobus. Jednak przeliczyłam się, ponieważ już go nie było.

I właśnie biegnę do centrum miasta. Ludzie patrzą na mnie jak na wariatkę, ale kogo by to obchodziło? Dobra, jestem już niedaleko. Dziękując sobie w myślach za dobrą kondycję, uspakajam oddech i przechodzę przez przejście dla pieszych. Nagle po swojej prawej stronie słyszę odgłos gwałtownego hamowania. Przerażona odwracam się w jego stronę. Auto jedzie prosto we mnie. Jestem tak przerażona, że nie mogę się ruszyć z miejsca. Chwilę później czuję okropny ból w nodze, przez co upadam na jezdnię. Przed oczami skaczą mi czarne plamy i ostatnie co zdążam zauważyć to wpatrujące się we mnie szare oczy.

Witam. Dodaję zapowiedź i pierwszy rozdział, który jest nieco krótki, ale to tak na początek. Jestem kilka części do przodu, więc jeśli będzie kilka komentarzy to kolejna część pojawi się jutro po południu.